Πεπικοί vs Ολυμπιακών αγώνων

Τις προάλλες, για άσχετους λόγους με το παρόν ιστολόγιο, έψαχνα τα παλιά μου comics. Ξεφυλλίζοντας ένα «Τιραμόλα» ανακάλυψα τυχαία μία ιστορία για την ίδρυση των Πεπικών αγώνων, σε αντιδιαστολή με τους Ολυμπιακούς. Η ιστορία φυσικά ήταν τρομακτικά επίκαιρη, το θεώρησα σημάδι τού σύμπαντος, οπότε συνεισέφερε στο να ξεκινήσω τις αναρτήσεις μια ώρα αρχύτερα στο ήδη τυχαία δημιουργημένο blog μου.
Για τους μη γνωρίζοντες ο Τιραμόλα είναι ένα λαστιχοειδές ανθρωποειδές (!), ικανό να τεντώνει το σώμα του παίρνοντας διάφορα σχήματα. Μπορεί να πετάει , αν και δεν καθορίζεται ποια κινητήρια δύναμη χρησιμοποιεί. Είναι υπναράς, φίλος πιστός, τού αρέσει η τάξη και όταν οι περιστάσεις το καλέσουν τίθεται αρωγός τού νόμου.
Στην Ελλάδα οι ιστορίες του εκδόθηκαν από τον οίκο Καμπανά σε μέτρια ποιότητα χαρτού και εκτύπωσης, περίπου από το 1970 (;) και εντεύθεν. (Ειρήσθω εν παρόδω, για τους λάτρεις των χάρτινων υπερηρώων οι εκδόσεις Καμπανά είναι διάσημες καθ’ ότι εισήγαγαν τα Marvel comics στην Ελλάδα.)
Στην κοινωνία τού Τιραμόλα εξέχοντες προσωπικότητες είναι ο Κάρλο και ο Πέπο, τυπικό δείγμα φίλων με διαφορετικά μορφονοητικά χαρακτηριστικά: ο πρώτος κοντός και φρόνιμος, ο δεύτερος ψηλός και γκαφατζής.
Στην ιστορία που σάς αναφέρω, ο Πέπο διαβάζει για τους Ολυμπιακούς αγώνες, εκστασιάζεται και θέλει να λάβει μέρος. Ζητάει επίμονα από την Ολυμπιακή επιτροπή να τον δεκτούν ώσπου τελικά εκείνοι τον πετάνε έξω κλωτσηδόν. Πεισμώνει ο Πέπο και αποφασίζει να ιδρύσει τους Πεπικούς αγώνες ώστε να σβήσει τους Ολυμπιακούς. Όταν το ανακοινώνει στην παρέα όλοι υπερθεματίζουν εκτός από τον Κάρλο αλλά τελικά υποκύπτει και εκείνος. Οι αγώνες αρχίζουν, τα ευτράπελα συσσωρεύονται και...
Ε όχι, δεν θα σας μαρτυρήσω ολόκληρη την ιστορία! Αν πράγματι ενδιαφέρεστε, να αναζητήσετε το τεύχος 860 τού Τιραμόλα που κυκλοφόρησε περίπου στα μέσα τής δεκαετίας τού 1980 (;). Τότε ετιμάτο 35 δρχ. Και μόνο για την τιμή και δόξα των Ολυμπιακών αγώνων μας είναι ένα must για κάθε βιβλιοθήκη. Παραθέτω όμως ένα δισέλιδο για να σάς γλυκάνω!

Idom

Πανηγυρικά.

"Και το σύστημα διαιωνίζεται πανηγυρικά,
κλείνοντας τα αυτιά του
στα θλιμμένα ουρλιαχτά των παιδιών
που θρηνούν την χαμένη τους ύπαρξη
μέσα από την εμπορευματοποίηση τής άρνησής τους.

Καλή απαλλοτρίωση"

"Τι είναι τούτο;", θα αναρωτιέστε.
Λοιπόν, αυτό όπως το διαβάζετε, με την υπογραφή που διαβάζετε, το είχα δει γραμμένο πίσω από την πόρτα τουαλέτας τής υπαίθριας ντισκοτέκ "Βάτραχος" στην Κάρυστο, κάπου γύρω στο 1980.
Την μακρινή εκείνη εποχή εγώ ήμουν νέος και άγουρος (...) και είχα εκστασιαστεί όταν το είδα. Το τέλος, λίγο, δεν το καταλάβαινα, αλλά το σύνολο -ουάο, το ΣΥΝΟΛΟ! - ήταν σκέτη αποκάλυψη. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα άξιζε να είχα αγοράσει ολόκληρη την πόρτα - στον τρέχοντα αιώνα θα την εξέθετα σε μεταμεταμοντέρνες εκθέσεις - εκείνη όμως την εποχή απλά το αντέγραψα από φόβο μην το λησμονήσω. Αλλά πού τέτοιο πράγμα;
Από όσο ξέρω ο "Βάτραχος" έκλεισε, εγώ όμως ως τώρα θυμάμαι το σύνθημα τής πόρτας και το ανακαλώ ως αγαπημένο τσιτάτο. Αρχίζει αριστερίστικα, τελειώνει κομμουνιστικά και η υπογραφή αναρχίζει! La crème de la crème από τρία ρεύματα τής μεταπολίτευσης. Και πόσες φορές έχει επαληθευθεί...

Συνεχίζω πάντα να διαβάζω συνθήματα σε τοίχους, πόρτες, τζαμαρίες κ.λπ. και έχω διασταυρωθεί με μπόλικα καλά. Πιθανόν, σήμερα, το ίδιο πόνημα να μην μού έκανε τόση εντύπωση - είναι και εξεζητημένο -, αλλά πότε δεν συνάντησα κάτι που έστω να το πλησιάζει σε τουαλέτα! Άλλωστε είναι οι παιδικοί μας έρωτες που μάς σημαδεύουν περισσότερο, ε; (Ε;)
Έψαξα φυσικά στο Internetο μήπως το βρω ή μήπως βρω κάτι ανάλογο, ρώτησα φίλους, αλλά τίποτε. Σκέφτηκα λοιπόν ότι τού άξιζε να διασωθεί και μέσα από το νέο, οικουμενικό μέσο αλλοτρίωσης. Και συνέδεσα το παρελθόν (μου) με το παρόν, βάζοντάς το ως πρώτη ουσιαστικά ανάρτηση στο ιστολόγιο.
Αν ξέρετε πούθε κρατάει η σκούφια του, μοιραστείτε την γνώση σας μαζί μου!

Idom

Καλωσόρισμα!

Αγαπητές όλες, αγαπητοί όλοι!

Για αρχή, να σας πω ότι έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο κατά λάθος. Ήθελα να έχω έναν λογαριασμό για να μπορώ να αφήνω επώνυμα ( = επισήμως ψευδώνυμα) σχόλια σε άλλα ιστολόγια. Δεν ήξερα, δεν ρώτησα, πάτησα κάποια λάθος "κουμπάκια" και - ω θαύμα! - δημιουργήθηκε το ιστολόγιο.

Μην νομίζετε ότι κάνω τον δύσκολο. Ήταν εντός τού πενταετούς πλάνου να ανοίξω ιστολόγιο. Είχα σκεφτεί διάφορα θέματα προς ανάλυση και έχω και τις κατάλληλες φαντασιώσεις για την επιτυχία του (π.χ., ο εκάστοτε Μπους ρωτάει την εκάστοτε Ράις, "βρε Κόντυ, τι θα γράψει ο Idom στο blog του, αν κάνουμε πάλι μ...;").
Ε, οπότε μια πού τά'φερε η τύχη και είναι Αύγουστος - μήνας ημιαργίας - ξεκινώ νωρίτερα!

Θα προσπαθήσω να είμαι ανεκτός!

Τους φίλους drakator και Πόλυ Χατζημανωλάκη που έσπευσαν να προσέλθουν πριν καν τα εγκαίνια, τους ευχαριστώ ιδιαίτερα!

Idom