Ποιος Λιάπης;

Η αντιμετώπιση τού Μιχ. Λιάπη από τα ΜΜΕ (κυρίως από τα τηλεοπτικά κάναλια) νομίζω ότι δείχνει ανάγλυφα πόσο πολύ αναλώσιμοι είναι (και) οι πολιτικοί για τους οικονομικούς μεγιστάνες.
Εκείνοι τους μαζεύουν, τους "κάνουν ανθρώπους" και όταν χρειάζεται τους θυσιάζουν.  Εύκολα.

Παρατηρήστε διάφορες - ντεμέκ - σατιρικές εκπομπές.  Που είτε απευθύνονται σε νέους είτε σε μεσήλικες.  Χλευάζουν ανενδοίστα τους πολιτικούς, αλλά ποτέ τα μεγάλα οικονομικά τζάκια.

Άραγε τι κόστος, τζίρο, απόσβεση, φύρα και κέρδος έχει η "καλλιέργεια" ενός μεγαλοπολιτικού για ένα μεγαλοεπιχειρηματία;
Θυμάμαι που λέγανε ότι η αποστασία (η ορίτζιναλ, τού '65), τελικά, μάλλον είχε στοιχίσει φτηνά.

Η οικονομία νικάει κατά κράτος την πολιτική στην εποχή μας.  Και σε μία απίθανη χώρα που πια μαραίνεται η φαιδρή πορτοκαλιά, ένας "βασιλιάς" των σούπερ μάρκετ πάντρεψε την κόρη του με ένα παρολίγο αληθινό βασιλόπουλο.
Αυτό το τελευταίο είναι βέβαια πολύ όμορφο: η εκδίκηση τής μέσης τάξης απέναντι στη βουλιμική και υποκριτική αριστοκρατία.  Αλλά όταν το σενάριο επαναλαμβάνεται ως φάρσα και στις Δημοκρατίες - τεσπά, στα πολιτεύματα που προσπαθούν να είναι ή φαντασιώνονται ότι είναι Δημοκρατίες -, τότε πάμε ντουγρού πίσω στη φεουδαρχία.

Μοντέρνου τύπου φυσικά.  Με άιφον και τηλεοπτικούς τελάληδες...
Το οποίο βέβαια, οι μπι μούβηζ και η μπη λογοτεχνία τού φανταστικού το έχουν πεί εδώ και δεκαετίες.

Idom

Και στα δικά μας!...

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Ταϋλάνδη

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_01/12/2013_530181

Idom

Χωρίς φενάκες

Οργισμένος Γιάννης Χάρης, όξω απ' τα δόντια, αλλά πάντα σκεπτόμενος,  εδώ  και  εδώ .


Idom

Απόσπασμα από την "απολογία" τού Wilhelm Furtwaengler

"I knew Germany was in a terrible crisis; I felt responsible for German music, and it was my task to survive this crisis, as much as I could. The concern that my art was misused for propaganda had to yield to the greater concern that German music be preserved, that music be given to the German people by its own musicians. These people, the compatriots of Bach and Beethoven, of Mozart and Schubert, still had to go on living under the control of a regime obsessed with total war. No one who did not live here himself in those days can possibly judge what it was like. Does Thomas Mann [who was critical of Furtwängler's actions] really believe that in 'the Germany of Himmler' one should not be permitted to play Beethoven? Could he not realize that people never needed more, never yearned more to hear Beethoven and his message of freedom and human love, than precisely these Germans, who had to live under Himmler’s terror? I do not regret having stayed with them."


«Ήξερα ότι η Γερμανία βρισκόταν σε τρομερή κρίση· ένιωθα υπεύθυνος για τη Γερμανική μουσική και ήταν καθήκον μου να επιβιώσω από αυτήν την κρίση, όσο μπορούσα.  Η έγνοια ότι η τέχνη μου χρησιμοποιείτο καταχρηστικά για προπαγάνδα, είχε να ζυγιστεί με τη μεγαλύτερη έγνοια, να διατηρηθεί η Γερμανική μουσική, να δοθεί στο Γερμανικό λαό από τους ίδιους της τους μουσικούς.  Αυτοί οι άνθρωποι, οι συμπατριώτες τού Μπαχ και τού Μπετόβεν, τού Μότσαρτ και τού Σούμπερτ, είχαν να συνεχίσουν να ζουν κάτω από τον έλεγχο ενός καθεστώτος εμμονικού με τον ολοκληρωτικό πόλεμο.  Κανένας που δεν έζησε εδώ, ο ίδιος, εκείνες τις ημέρες, δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθεί πώς ήτανε.  Μπορεί να πιστέψει ο Τόμας Μαν* ότι στη “Γερμανία τού Χίμλερ” δεν επιτρεπόταν σε κάποιους να παίξουν Μπετόβεν;**  Δεν μπορεί να καταλάβει ότι άνθρωποι δεν χρειάστηκαν ποτέ περισσότερο, δεν λαχτάρησαν ποτέ περισσότερο, να ακούσουν Μπετόβεν και το μήνυμά του για ελευθερία και ανθρώπινη αγάπη, όσο αυτοί ακριβώς οι Γερμανοί που είχαν να ζήσουν κάτω απ’ τον τρόμο τού Χίμλερ;  Δεν μετανιώνω που έμεινα μαζί τους.»

*  Ο Τόμας Μαν ήταν επικριτικός απέναντι στις πράξεις τού Φουρτβένγκλερ.

**  Εννοεί την απαγόρευση στους (Γερμανο-) Εβραίους μουσικούς να συμμετέχουν σε ορχήστρες και να παίζουν γερμανική μουσική.     

Θεωρώ το παραπάνω, υποδειγματικό παράδειγμα τής διαφοράς μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού.

Η ελληνική μετάφραση είναι δική μου. 

Διαβάστε:

http://en.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Furtw%C3%A4ngler

http://www.dailykos.com/story/2011/12/09/1041353/-Thursday-Classical-Music-OPUS-62-Beethoven-s-Ninth-Symphony?via=tag

Idom

Αναδημοσίευση

Λίγες ημέρες πριν, από τον Πιτσιρίκο:

εδώ


Idom

Πολιτικός καζαεννέας*

Για να δούμε αν καταλαβαίνω σωστά τι γίνεται:

Το Πασόκ πριν χρόοοονια τάισε τη χρυσή αυγή

– που τότε είχε  βασιλικοχουντοακροδεξιούς ανταγωνιστές –

για να έχει να τη δείχνει σαν μπαμπούλα

στους αυτόχθονες. 

Η οποία Χρυσή Αυγή ήταν κάτι σαν το far UV τής ΝΔ – φως σκοτεινό εκ τού φάσματός της.

Ας προβλέψω τι θα γίνει τις επόμενες ημέρες. 

Όταν τα συστημικά / καθεστωτικά ΜΜΕ θα ‘χουν

- όσο μπορούν –

υποβάλλει αντι-χρυσαυγήτικη γραμμή στο πόπολο

και όταν θα έχει εκδοθεί κάποια Πυθιακή εντολή για έλεγχο τής ΧΑ από την Εισαγγελία,

η ΝΔ-Πασόκ θα προτείνει κραυγαλέα στον Σύριζα...

(δηλαδή, σε όλο το «φάσμα τού δημοκρατικού πολιτικού χώρου» θα το προτείνει,

αλλά χέστηκε η ΝΔ-Πασόκ για τους υπόλοιπους)

... να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν τον κοινό κίνδυνο τής ΧΑ.

Τον οποίο διατρέχει η κοινωνία.

Ο κος Κουβέλης έχει ήδη πιάσει στασίδι.  Έχοντας γελοιοποιηθεί συστηματικά,

και βάζοντας πολλά αυτογκόλ,

συμμετέχοντας στην τρικομματική,

αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν ο πρώτος κόμματος τον εξώθησε

στο χώρο, που πλέον οι ψηφοφόροι όχι απλά δεν σε ψηφίζουν, αλλά θυσιάζουν το ψηφοδέλτιο τους

για να γράψουν διάφορα χλευαστικά για πάρτη σου.

Όμως

– σώφρονες οι κακοί –

ο πρώτος κόμματος

(και ο δεύτερος, αλλά ποιος ασχολείται πια με τον δεύτερο;)

δεν λοιδώρησε τον κον Κουβέλη και το κόμμα του

και έμειναν φίλοι και πολιτισμένοι

με το σάς και με το σεις.

Και ιδού, αποκάλυψη μέγιστη: σε τι χρησίμεψε το κλείσιμο τής ΕΡΤ!  Να γίνει συμπορευόμενη συμπολίτευση το Κουβελήκομμα.

Και ιδού, πόσο χρησιμεύει τώρα, ως αντι-ΧΑ λαγός!

(το σωστό βέβαια είναι και εγώ

σαν δημοκράτης

να μιλώ για κόμμα και όχι για πολιτικό αρχηγό,

αλλά στην περίπτωση τού κόμματος τού κου Κουβέλη (αλήθεια, πώς το λένε;)

όλοι οι άλλοι τού κόμματος κάνουν τα πάντα για να δείχνουν

ότι λείπουν

πέρα μακριά.

Οπότε γιατί να τους κακοκαρδίσω και να τους δείξω με το δάχτυλο;

Ίσως πολύ καλύτερα που κάνουν έτσι.

Οπότε γιοκ κόμμα, μόνο κος Κουβέλης)

Το ΚΚΕ δεν θα συμμετέχει

όμως κανείς από τη δικομματική δεν θα θυμώσει (πολύ) μαζί του

(χρειαζόμαστε το ΚΚΕ για να κόψει ψήφους από τους επάρατους)

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν ξέρω τι θα κάνουν,

απρόβλεπτοι άνθρωποι

και εγώ μύωπας.

   

Και ο Σύριζα θα είναι πάλι ο φταίχτης,

αυτός, που δεν θα θέλει να συνεργαστούν οι Δημοκρατικές δυνάμεις για να εκδιωχθεί ο Όφις

και θα βγαίνουν το βράδια τα πρετεντέρια στην TV και θα ανακρίνουν

και θα επιπλήττουν

τους Συριζιανούς:

«δεν θέλετε να παταχθεί η χρυσή αυγή;»

«μα πώς, εσείς ένα αριστερό κόμμα;»

«τότε, γιατί δεν συνεργάζεστε με τα άλλα μεγάλα κόμματα;»

«από τις λίγες φορές που η πλειοψηφία συμφωνεί να δράσει από κοινού, εσείς τη σαμποτάρετε...»

«έως τώρα δεν καταδικάζατε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται,

δεν καταδικάζατε τη βία όταν προέρχεται από τους αναρχικούς,

τώρα δεν την καταδικάζετε και όταν προέρχεται από τους ναζιστές!»

Και έτσι πάλι ο Σύριζας θα είναι ο φταίχτης.

Και αν μεν δείξει χαρακτήρα και αρνηθεί,

θα πουν ότι έμμεσα στηρίζει τη χρυσή αυγή, τους μπαχαλάκηδες, το ανθελληνικό κλίμα 

και όλα τα άκρα ίδια είναι.

Θα βγει και ο Μπένι να τα πει αυτά...

  

Αλλά τι να κάνουμε;  Αναμενόμενοι οι γκαίμπελς στις κοινωνίες των ανθρώπων.

Το πρόβλημα είναι

ότι κάποιοι γεφυράκηδες και καρεκλάκηδες

- πολλοί τέτοιοι στον Σύριζα και όλο αυγαταίνουν -

θα πουν «Ναι,

να συνεργαστούμε».

Και θα ‘ναι τότε ο καιρός που το σύστημα

θα χρειάζεται να προετοιμάσει τον επόμενο αποδιοπομπαίο τράγο.

(10-15 χρόνια χρειάζεται συνήθως μία προετοιμασία,

αλλά έχουνε/έχουμε και προετοιμασίες fast track.)

Και νομίζω ότι τότε ο δείκτης θα έχει κάνει κύκλο

και ο νέος αποδιοπομπαίος θα είναι πάλι το ΚΚΕ.

Για να πληρωθούν οι Αρχαίες γραφές:

"Καλά, εσείς δεν τρώγεστε με τίποτα..."

Idom

* Καζαεννέας λέγεται ο Καζαμίας που εκδίδεται τον Σεπτέμβρη.

Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν

Είδα το ποίημα με την εμβληματική φράση στο blog τού Ροβυθέ (εδώ)

και σκέφτηκα αμέσως

" Καιρός που το "Έθνος*" ξιφουλκεί πλησίστιο εναντίον τής χρυσής αυγής "

...

Idom

* (η εφημερίδα, εννοείται)
και το Μέγκα και ο Σκάι και ...

Διαφήμιση που θα θέλαμε να δούμε

         

Η παρακάτω τηλεοπτική διαφήμιση είναι αυστηρά ακατάλληλη για ανήλικους.  Η προβολή της πρέπει να επιτρέπεται μόνο στη νυκτερινή ζώνη, με την γνωστή ένδειξη  X , πάνω δεξιά (ή αριστερά) στην οθόνη.

Λαμβάνουν μέρος:

Ένας πρωθυπουργός

Τρεις επίτροποι

Προαιρετικά, μερικοί κομπάρσοι για τη δεύτερη σκηνή.

Περιγραφή επιτρόπων:

Ο πρώτος είναι ψηλός, «μπαστουνόρθιος*».  Αραιά μαλλιά.  Σχετικά αδύνατος.  Δείχνει από παλιό αριστοκρατικό σόι.  Η οικογένειά του προσαρμόστηκε στα σύγχρονα δεδομένα και συνεχίζει να ανήκει στην οικονομική & κοινωνική ελίτ.  Το ύφος του είναι υπεροπτικό, σκληρό, με μία ζυμωμένη υποκρισία – αδιόρατη πια.  Δείχνει να σιχαίνεται μόνιμα το περιβάλλον του.

Η δεύτερη είναι εμφανώς μεσήλικη, εμφανώς στεγνωμένη και εμφανώς έχει αγωνιστεί άγρια στη ζωή της για να προχωρήσει.  Σχεδόν σίγουρα, έχει τις καλύτερες δικαιολογίες από όλο το τσούρμο.  Μάλιστα, σε ένα άλλο Σύμπαν ίσως να ήταν διαφορετική, μία καλή, ευτυχισμένη και δραστήρια γιαγιά.

Ο τρίτος είναι λίγο πιο κοντός από το μέσο όρο.  Αποπνέει φτωχική καταγωγή – το «φωνάζει» και το μισεί.  Ξεκίνησε από φτωχή οικογένεια και σχίστηκε για να ανέλθει.  Έζησε στοχοπροσηλωμένος, με ένδεια.  Έκανε οικονομικές σπουδές και ειδίκευση.  Πρότυπο «κίλλερ» τεχνοκράτη.  Σχεδόν χωρίς καθόλου κουλτούρα και με ελάχιστη παιδεία, τόση ώστε να γίνεται ανεκτός από άτομα υψηλότερων κοινωνικών κύκλων.  Τρέφει μεγάλη ζήλια και φόβο για τα άτομα σαν τον πρώτο επίτροπο: είναι το άπιαστο όνειρό του.

Οι τρεις επίτροποι φοράνε κουστούμια (η κυρία, ταγέρ).  Στο στήθος, στην πλάτη και στα μπράτσα τού καθενός υπάρχουν καρφιτσωμένα υφάσματα που γράφουν  Τ1 ,  Τ2  και  Τ3 .

Σκηνή πρώτη

Μία μεγάλη σάλα.  Υπάρχουν καναπέδες, μερικές πολυθρόνες, ένα τραπεζάκι, ίσως και κάποιο "σύνθετο" ή βιβλιοθήκη ή παρόμοιο έπιπλο.  Πάντως το δωμάτιο δεν είναι βαρυφορτωμένο.  Σε ένα τοίχο κρέμονται διάφορα, ετερόκλητα και ακαθόριστα όργανα.  Μερικά φαίνονται ότι είναι όργανα βασανιστηρίων.  Σε έναν άλλο τοίχο υπάρχει ένα μεγάλο κλιματιστικό, το οποίο δουλεύει: τα φυλλαράκια από ένα φυτό, σε μία γλάστρα που βρίσκεται από κάτω, ταλαντεύονται με το αεράκι.  Περίπου στη μέση τού δωμάτιου υπάρχει ένα μεταλλικό, χειρουργικό τραπέζι.

Με το άνοιγμα τής σκηνής, μετά από ένα γρήγορο τράβελινγκ στο δωμάτιο, βλέπουμε, σε ένα σχετικά άδειο μέρος, τον πρωθυπουργό και τους τρεις επιτρόπους γύρω του, σε κάποια απόσταση.

Ο πρωθυπουργός έχει χαμογελαστό ύφος.  Πάει να πει κάτι, αλλά πριν προλάβει, ο τρίτος επίτροπος τον πλησιάζει και τον αρχίζει στις γροθιές.  Ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να εκπλήσσεται και δεν προσπαθεί να αμυνθεί.  Οι άλλοι δύο κοιτάνε.  Με κάθε γροθιά, ο πρωθυπουργός τινάζεται ένα δύο βήματα πιο πέρα και λυγίζει πότε από τη μία μεριά και πότε από την άλλη.

Μετά την τρίτη γροθιά, έχει πλησιάσει στην ακτίνα τού ρεύματος τού αέρα τού κλιματιστικού.  Κοιτάει προς το μέρος τού κλιματιστικού χαμογελώντας.  Δέχεται αδιαμαρτύρητα και άλλες γροθιές, και μετά από κάθε μία, στρέφεται ξανά προς το κλιματιστικό και δείχνει να ανακουφίζεται από τη δροσιά του.  Στο αναμεταξύ έχει πλησιάσει η γυναίκα επίτροπος κρατώντας μαστίγια, αλυσίδες, γκλομπ κ.τλ..  Αναλαμβάνει αυτή τώρα να κτυπάει τον πρωθυπουργό.  Τού τραβάει τα ρούχα και τα σκίζει.  Τον ρίχνει κάτω και μετά αρχίζει να χοροπηδάει επάνω του.  Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να κοιτάει προς το κλιματιστικό.  Δείχνει σαν άνθρωπος ταλαιπωρημένος μεν, αλλά πολύ ανακουφισμένος από το δροσερό αεράκι.  Το πρόσωπό του είναι μωλωπισμένο.  Αν φοράει γυαλιά, στέκονται - δεν στέκονται στραβωμένα στο κεφάλι του.

Πλησιάζει ο τρίτος επίτροπος.  Αρπάζει τον πρωθυπουργό, τον σηκώνει «καροτσάκι» και τον πετάει σε έναν καναπέ.  Τα γυαλιά πετάγονται πέρα.  Ορμάει επάνω του και αρχίζει να τον κοπανάει, με ένα μπαστούνι στο ένα χέρι και ένα μαστίγιο στο άλλο.  Έπειτα τού πιάνει το κεφάλι και αρχίζει να το κοπανάει στο κεφαλάρι τού καναπέ.  Ο πρωθυπουργός αντέχει όμως.  Έχει μόνιμα στραμμένο το βλέμμα προς το κλιματιστικό και χαμογελάει στωικά.

Ο επίτροπος τού σχίζει τελείως τα ρούχα και τα πετάει τριγύρω.  Έχει αφηνιάσει και ούτε που καταλαβαίνει πια τι κάνει.

Αυτό είναι το σύνθημα για να πλησιάσουν και οι άλλοι δύο και να αρχίσουν και οι τρεις μαζί να βασανίζουν τον πρωθυπουργό.  Μέσα στη φασαρία κάποιο πόδι πατάει τα πεσμένα του γυαλιά και τα σπάει.     

Ακολουθεί ωμότητα και διαστροφή που δεν μπορούμε να αναπτύξουμε σε αυτό το μπλογκ.  Οι άντρες επίτροποι βγάζουν τα σακάκια τους και κάποια στιγμή η κάμερα πιάνει την επίτροπο που ετοιμάζεται να βγάλει τη φούστα της, χωρίς όμως να μαθαίνουμε τι θα γίνει μετά.  Ο πρωθυπουργός είναι πάντα εστιασμένος στο κλιματιστικό και το απολαμβάνει.  Το δροσερό αεράκι ανεμίζει τα μαλλιά του και το πρόσωπό του παραμένει καθαρό, αν και ταλαιπωρημένο.  Χαμογελάει πάντα.  Η κάμερα απομακρύνεται από το σύμπλεγμα, με την εικόνα των τριών επιτρόπων ριγμένων πάνω στον πρωθυπουργό, να κάνουν ακατονόμαστα.

Η κάμερα καταλήγει στον τοίχο με το κλιματιστικό με το φυτό από κάτω που τα φύλλα του τρεμοπαίζουν.  Ακούγεται αμυδρά ο αέρας σαν μουρμουρητό.  Η εικόνα θολώνει και σβήνει.

Σκηνή δεύτερη

Βλέπουμε μία αίθουσα πρες κόνφερανς.  Ο πρωθυπουργός είναι «ντυμένος»-τυλιγμένος με ένα σεντόνι.  Φοράει τα γυαλιά του που τα έχει κολλήσει στη μέση με σέλο-τέιπ.  Είναι καθαρός και σε καλή κατάσταση.  Δείχνει λίγο ικανοποιημένος, λίγο αγχωμένος, πάντως χαμογελαστός.  Στέκεται μπροστά σε μικρόφωνα και γύρω του βρίσκονται οι επίτροποι, με ελαφρά ξινισμένο ή αποστασιοποιημένο ύφος.  Είναι ντυμένοι και ταχτοποιημένοι, όπως στην αρχή τής πρώτης σκηνής.  Μόνο η υφασμάτινη «ταμπέλα» στο μπράτσο τού ενός έχει περιστραφεί, χωρίς εκείνος να το καταλάβει.  Όλοι είναι όρθιοι.  Πιο πέρα ίσως υπάρχουν μερικοί κομπάρσοι.

Ο πρωθυπουργός κάνει μία αδιόρατη κίνηση προς τα μπρος και μιλάει στο μικρόφωνο.

Πρωθυπουργός:  «Οι συνομιλίες διεξήχθησαν σε καλό κλίμα».

Μετά συνεχίζει να μιλάει, αλλά η ένταση τού ήχου αμέσως χαμηλώνει και δεν διακρίνουμε πια τι λέει.  Η κάμερα απομακρύνεται και η εικόνα θολώνει.

Ακούγεται από φωνή “off”, ένα ηχητικό μήνυμα.

Φωνή off:  «Κλιματιστικά Αερέξ.»

Εμφανίζεται ξανά η τελευταία εικόνα τής πρώτης σκηνής: το κλιματιστικό με το φυτό από κάτω.  Τώρα, στο σώμα τού κλιματιστικού βλέπουμε καθαρά το λογότυπο «AEREX».

 

Φωνή off:  «Κάνουν το καλό κλίμα... δεδομένο!»

ΤΕΛΟΣ

Σημειώση:

Ανάλογα με το μπάτζετ, η διαφήμιση μπορεί να προβάλλεται σε κάθε χώρα με διαφορετικό πρωθυπουργό, αντίστοιχα με τις τοπικές ανάγκες και παραδόσεις.  Ακολουθούν παραδείγματα ανθρωποχαρακτήρων πρωθυπουργών:

Ο θρησκόληπτος

Πέρασε τα παιδικάτα του στο κατηχητικό.  Έλαβε πλήρη, συντηρητική παιδεία.  Ουσιαστικά, ασκητικός, έμαθε ότι υπάρχει ένας μόνο αποδεκτός τρόπος δουλειάς και ένας μόνο αποδεκτός προορισμός.  Οτιδήποτε διαφορετικό και απρόοπτο τον αποδιοργανώνει.  Περιορισμένη και μυωπική προοπτική, λίγα «εργαλεία», τα οποία όμως τα γνωρίζει καλά.  Λάτρης τον κανόνων και τής τάξης, όχι πάντως τής τυραννίας.  Δεν δέχεται ότι λερώνει τα χέρια του, αλλά ουσιαστικά είναι αυστηρός με τους «υπηκόους» του.  Για ότι πάει στραβά, αργότερα στα απομνημονεύματά του θα γράψει ότι φταίγαν οι άλλοι.

Ο λυσσασμένος

Έφαγε απίστευτο ξύλο και απόρριψη από τα άλλα παιδάκια στο σχολείο και αργότερα – απόρριψη - και από αλλού.  Βαθύτατα ανασφαλής, με σύμπλεγμα κατωτερότητας.  Τον περισσότερο χρόνο τον περνάει σε ένα δικό του φαντασιακό σύμπαν.  Σφυρηλατήθηκε να έχει σιδερένια υπομονή και πείσμα.  Στη θέση που έφτασε, μόλις που κρατάει τα προσχήματα - με το φόβο ότι αν δεν τα κρατήσει, θα αποκαλύψει τα συμπλέγματά του και τους τρόμους του.  Όταν δεν τα κρατάει, γίνεται εκδικητικός σε όποιον τον βλάψει ή νομίσει ότι τον βλάπτει.

Ο επιβαρυμένος από το κισμέτ

Ο λάθος άνθρωπος στη λάθος θέση.  Κατάγεται από μακραίωνο πολιτικό τζάκι.  Στο σπίτι, τον υποχρέωσαν να γίνει πολιτικός – εκείνος ήθελε να γίνει πλέυ μπόυ ακαδημαϊκός, να κάνει ταξίδια και σπορ.  Μειωμένης αντίληψης, δεν γνωρίζει ούτε πώς να φερθεί στο φυσικό μεγαλοαστικό περιβάλλον του, ούτε στην πλέμπα που οι οικογένειά του τού έδωσε να κυβερνήσει.  Νιώθει άνετα μόνο ανάμεσα στους φίλους του, από τους οποίους άγεται και φέρεται.  Αν δεν τον κρατήσουν οι υφιστάμενοί του ως αχυράνθρωπο, δεν θα φτουρίσει.

Ο αχόρταγος

Είναι έξυπνος, πολύ έξυπνος.  Το μόνο που ξεπερνάει την εξυπνάδα του είναι η απληστία του.  Σε στιγμές παροξυσμού κλέβει ακόμα και τον εαυτό του.  Μαθημένος στον πολιτισμό των «φυλών», σέβεται τρελά το θεσμό τής οικογένειας και φροντίζει τα μέλη τής οικογένειάς του να τοποθετηθούν σε κάθε κυβερνητικό πόστο.  Ανάλογα με το βαθμό συγγένειας πάει και το πόστο.  Εκπληκτικά αδίστακτος στο να λέει ψέματα, φαντάζει ως να ζει σε άλλο σύμπαν, όπου τα γεγονότα είναι αλλιώς καμωμένα.  Μαέστρος στην παραπλάνηση και στην αλλαγή προσωπείων ανάλογα με τον συνομιλητή του, εκτίθεται όμως συχνά, εξαιτίας τού πάθους του για αρπαγή.

Ο απίστευτος

Έχει καταδικαστεί ως τώρα σε 720 χρόνια κάθειρξη, εκκρεμούν εναντίον του 160 δίκες, ενώ 1100 έχουνε πάει στο αρχείο.  Λένε ότι έχει μετοχές σε οποιαδήποτε επιχείρηση άνω των 10 ατόμων στη χώρα του.  Διαθέτει πέντε εφημερίδες, δύο κανάλια, τρεις σταθμούς και 250 ερωμένες.  Επίσης λένε ότι έχει εξαγορασμένους δικαστές, εισαγγελείς, χωροφυλάκους και πάει λέγοντας.  Λένε επίσης ότι έχει άριστες σχέσεις με τη Μαφία, την Εκκλησία (ειδικότερα: με όλες τις Εκκλησίες) και φυσικά με το Στρατό και τα Συνδικάτα.  Τους εργαζόμενους όμως τους στύβει.  Είναι πια θρύλος και θα μπορούσε το ίδιο καλά να ειπωθεί, ότι τα έχει κάνει τάτσι μίτσι κότσι με εξωγήινους.  Σημαντικοί διανοητές έχουν γράψει μελέτες για λόγου του.  Όταν τον ρωτάνε για αυτά, γελάει πλατιά, γδύνει με το βλέμμα του την πιο όμορφη τής παρέας και λέει απίστευτες απρέπειες.

  

Ο διορισμένος

Σπάνια περίπτωση πρωθυπουργού, προκύπτει μετά από αδυναμία εκλογής κανονικού πρωθυπουργού, με βάση κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες των συνταγμάτων.  Έχει επιλεγεί πολύ προσεκτικά για κάποιο μεταβατικό διάστημα, από άτομα που θέλουν να μην κινδυνέψουν καθόλου από λόγου του, σε αυτό το μεταβατικό διάστημα.  Μιλάει λίγο, λέει τα απολύτως κοινότοπα και απαραίτητα και υπογράφει ότι τού βάζουν μπροστά του.  Σε χώρες με ιδιαίτερα ξεπεσμένη πολιτική κουλτούρα, επιλέχθηκε από κάποια τραστ, οπότε υπογράφει ότι τού βάλουν μπροστά του οι εκπρόσωποι των τραστ.

Idom

*  Ο όρος προέρχεται - από όσο ξέρω - από το "Αστερίξ και οι Βρετανοί".

         

Το μήλο και η μηλιά

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο γιος τού Νοσφεράτου έγινε επικεφαλής τού Υπουργείου Απολύσεων...

Idom

Μία εξαιρετική χρήσιμη και γλαφυρή ιστοσελίδα.

http://cinemania.es/actualidad/noticias/8552/

All time classic αλλά και επίκαιρη!

Idom

Δύσκολοι καιροί

"
Ένα ποίημα ή ένα πιάτο φακή;
Ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση.
  Αλλά πεινάω.
                                        "


Κώστα Καλαπανίδα
από τη συλλογή "Λυρική ατοπία"

Μία κακή κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους δημόσιους ραδιο / τηλεοπτικούς σταθμούς ως μέσα προπαγάνδας.
Η ελληνική "κυβέρνηση" τους κλείνει!

Απίστευτοι!

Δηλαδή, τι περιμένει ο "πρωθυπουργός";  Ότι θα τον "παίζουν" πάντα, Mega, Antenna, Star και Σκάι;

Απίστευτοι!!

Κι όχι μόνο βάλαν λουκέτο στους σταθμούς , βάλανε λουκέτο και στον ιστότοπο τής ΕΡΤ και στο ψηφιακό αρχείο.

Απίστευτοι!!!

Τι σκατά θεωρία συνωμοσίας να φαντασιωθεί κανείς για μία τέτοια Blitz-κίνηση;

Και πώς να εξηγήσεις ότι υπάρχει μία κυβέρνηση (sic) που αντέχει το κόστος τού αυτοακρωτηριασμού τού κλεισίματος τού αμαρτωλού δημόσιου τηλεοπτικού οργανισμού αλλά δεν αντέχει το κόστος σουλουπώματός του;

Απίστευτοι!!!!


Μού θυμίζει το ανέκδοτο με τον τρελό σαμποτέρ, που όταν βρέθηκε σε ένα νησί με υπέροχες κορασίδες που τον προσκαλούσαν για έρωτα, έβγαλε το μαχαίρι του και έκοψε τα @ρχίδι@ του σιγογελώντας "χε, χε, χε!  Σαμποτάζ!"


Δεν θέλω να είμαι υπερβολικός, αλλά πρέπει να είμαι υπερβολικός:

Απίστευτοι...

Idom

Η μη εξέλιξη των ηθών...

Πριν 29 χρόνια έφταιγαν οι στέγες των σπιτιών.
Τώρα φταίει το διαδίκτυο.

Η κατανόηση τής κοινωνίας και των ηθών προχωρά με γιγάντια βήματα στην Ελλάδα...

Άντε, με το καλό τού χρόνου, να ευδοκιμήσουμε και πατατούλες (με την αρωγή τής επιτροπής θεμάτων)!

Idom

ET - λαθρομετανάστες

Έχω μία απορία:

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τις παραδόσεις μας, όταν έρχονται στην Ελλάδα ούφατα με εξωγήινους, οι τελευταίοι θεωρούνται λαθρομετανάστες; 
Εντάξει, είναι προβοκατόρικη η ερώτησή μου, θα πείτε.  Φυσικά και είναι λαθρομετανάστες. 
Ωστόσο δικαιούνται να λαμβάνουν δωρεάν εισιτήρια από το Ευρωπαϊκό ταμείο επιστροφής;  Και τι φταίμε εμείς οι Ευρωπαίοι πολίτες για αυτά τα υπέρογκα έξοδα; 

Πότε θα πάρει επιτέλους θέση η τρικομματική κυβέρνηση για αυτό το φλέγον θέμα;  Τόσα κόμματα τής περισσεύουν, ας ασχοληθεί με κάτι υπεύθυνα.

Idom

Λευτέρης Βογιατζής

Λίγα, πολύ λίγα, άτομα νιώθω σήμερα, ενεργά να μάς προστατεύουν από το να γίνουμε ρινόκεροι.  Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν ένα από αυτά.

Η Αντιγόνη τού 1989 ήταν η καλύτερη και πιο ευγενής Αντιγόνη που έχω δει.

Μακάρι να ήταν ο ίδιος, ευτυχισμένος.

Αντίο!

Idom

Υ/γ.:  η φωτογραφία είναι από εδώ.

Φωταγωγημένη αριστερά

Αν κατάλαβα σωστά, το ΚΚΕ έχασε την ιστορική ευκαιρία να εκλέξει Γενικό Γραμματέα τής Κεντρικής Επιτροπής τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Idom

Η σημασία τής τεστοστερόνης στην Ηθική

http://news247.gr/eidiseis/gnomes/manos-xorianopoulos/to_anamenomeno_dwro_toy_kasidiarh_ston_venizelo.2197260.html

Από τον Μάνο Χωριανόπουλο

Αγγελία

Ζητούνται συνεργάτες για την ανάπτυξη και προώθηση θεωρίας συνωμοσίας με θέμα:
"Το DNA δεν υπάρχει.  Πρόκειται για συνωμοσία τού πολιτικού και φαρμακευτικού κατεστημένου προκειμένου να στοχοποιηθούν ανυπάκουοι λαοί και να πουληθούν φάρμακα για τις δήθεν γενετικές ασθένειες."

Ο υποψήφιοι πρέπει να έχουν τουλάχιστον τριετή προϋπηρεσία σε ανάλογες θέσεις, στον σχεδιασμό και στην προώθηση ιδεολογικού υλικού.
Εμπειρία στο χώρο των αστικών μύθων θα ληφθεί υπόψιν.

Απαιτείται επίσης:
Τέλεια γνώση τής αγγλικής και μίας ελάχιστα ομιλούμενης γλώσσας.
Γνώση χειρισμού Η/Υ.

Μόνο σοβαρές προτάσεις θα γίνουν δεκτές.

Στείλτε βιογραφικό και σύντομο συνοδευτικό σημείωμα στην e-διεύθυνση τού ιστολόγιου.
Θα κρατηθεί απόλυτη εχεμύθεια.

http://pitsirikos.net/2013/02/%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%AF%CF%82-2/

Ο αυτοσαρκασμός ως μέθοδος αφοπλισμού

Πάρα πολλά πολύ κακά μπορεί να πει κανείς για το Mega τσάνελ, αλλά κάποιος εκεί μέσα είναι τετραπέρατος!


Τα αυτοδιαφημιστικά του σποτάκια είναι μαθήματα αυτοσαρκασμού και εκδήλωση αυτογνωσίας.

Εδώ και λίγες μέρες «τρέχει» το ανυπέρβλητο,

!

Ποιος θα μπορούσε να διατυπώσει πιο ειρωνικό σχόλιο για την πχιότητα των σήριαλς τού καναλιού και για αυτούς που τα επιλέγουν;  Άντε μετά να ψέξεις το κύρος ενός καναλάρχη όταν οι ίδιοι αυτοπαρουσιάζονται τής πλάκας...

(Και βέβαια αυτό δεν ισχύσει μόνο για το Mega.)

Εκεί στην Παιανία νογάνε ένα εκπληκτικό όπλο – τουλάχιστον για την θεματολογία που μπορεί να περάσει ως λάιτ!


Idom

Ο κος Κόυνερ ο Β’ και η πολυκακία

Κάποτε επισκέφτηκε τον κύριο Κόυνερ τον Β’ μία επιτροπή ανθρώπων από ξένη χώρα για να ζητήσουν τη συμβουλή του.

«Στην χώρα μας», τού είπαν, «υπάρχουν άνθρωποι που μάς εκμεταλλεύονται. Έτσι εμείς τους λέγαμε “κακούς” και λέγαμε τους εαυτούς μας “καλούς” και όσο μπορούσαμε τους αντιστεκόμασταν.

Όμως μετά, εκείνοι ξόδεψαν χρόνο και χρήμα για να ψάξουν τον βίο μας και την πολιτεία μας και βρήκανε παρανομίες και παραβάσεις.
Έτσι στην αρχή μάς ζάλισαν και αμφιβάλαμε πια ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι είναι οι κακοί. Και τώρα, κάθε που θέλουμε να αντιπαρατεθούμε μαζί τους, μάς λένε να μην μιλάμε γιατί και εμείς κακοί είμαστε...

Πιστεύετε ότι είμαστε κακοί, κύριε Κόυνερ, Β’;»

«Πιθανόν», αποκρίθηκε ο κύριος Κόυνερ ο Β’.

«Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;», ρώτησαν οι εκπρόσωποι λυπημένοι.

«Πείτε τους, ότι εκείνοι είναι πολύ κακοί!»


Idom

Νεοφιλελευθερισμός. Δεν χρειάζονται εμβριθείς αναλύσεις...

Κάποτε ο κύριος Κόυνερ πήγε να μιλήσει σε ένα σχολείο. Μετά την ομιλία του έκανε βόλτα στο προαύλιο συζητώντας με τους μαθητές.
Ένας μαθητής τον ρώτησε: «ποια είναι η διαφορά μεταξύ τού φιλελεύθερου και τού νεοφιλελεύθερου;»
Ο κύριος Κόυνερ σκέφτηκε λίγο, κοίταξε γύρω του και εντόπισε ένα αγοράκι που καθόταν στα σκαλιά και απολάμβανε τον ήλιο.
«Σε παρακαλώ», είπε στο αγόρι, «χωρίς να μετακινηθείς, μπορείς να απλώσεις τα χέρια σου γύρω γύρω ως όπου φτάνουν;»
«Ναι, αμέ!» είπε το αγόρι και στριφογύρισε τα χέρια του γύρω του.
«Τώρα, μπορείς να κάνεις το ίδιο με τα πόδια σου;»
Το παιδί εκτέλεσε την άσκηση.
«Πολύ ωραία», είπε ο κύριος Κόυνερ. «Τώρα αν θες, άρχισε να μιλάς, τόσο δυνατά ώστε να γνωρίζεις ότι δεν θα κουραστείς, ακόμα και αν μιλάς πολύ ώρα.»
Ο μαθητής το σκέφτηκε και προτίμησε να τραγουδήσει χαμηλόφωνα.

«Ακόμα καλύτερα», χαμογέλασε ο κύριος Κόυνερ.
«Λοιπόν, όποιος πιστεύει ότι ο συμμαθητής σας είναι ελεύθερος να τα κάνει όλα αυτά και ότι κανείς δεν επιτρέπεται να τού σκιάσει τον ήλιο, είναι φιλελεύθερος.»

Έπειτα ζήτησε από ένα παιδί να πιάσει ένα πλαστικό ραβδί που ήταν αφημένο παραδίπλα.
«Θέλω τώρα να αρχίσεις να χοροπηδάς, να κάνεις σαματά και να τρέχεις γύρω γύρω και να κραδαίνεις το ραβδί σαν να μην νοιαζόσουν αν θα κτυπήσεις κανέναν. Αλλά μην ξεχνάς, αυτό είμαι μόνο μία παράσταση, για αυτό σε παρακαλώ φρόντισε να μην κτυπήσεις κανέναν.»
Ο μαθητής πήρε το ραβδί και άρχισε να τουρλοπηδάει, να φωνάζει και να το ανεμίζει σε όλο το προαύλιο. Σύμφωνα με τις οδηγίες τού κυρίου Κόυνερ, κατευθυνόταν στις περιοχές που δεν υπήρχαν συμμαθητές του. Ήταν φανερό ότι αν έκανε αλλιώτικα, θα μωλωπίζονταν πολλοί.

Ο κύριος Κόυνερ κούνησε το κεφάλι:
«Όποιος πιστεύει ότι οι άνθρωποι στις κοινωνίες είναι ελεύθεροι να φέρονται έτσι, απρόκλητα, είναι νεοφιλελεύθερος».
Έπειτα χαιρέτησε τα παιδιά, τους δασκάλους και έφυγε.



Περιέργως η ιστοριούλα αυτή δεν περιλαμβάνεται στις «Ιστορίες τού κυρίου Κόυνερ» – αναγκάστηκα να την σκεφτώ μόνος μου! Τι να πρωτοπρολάβει βέβαια ο Μπρεχτ;...
Πάντως εσείς διαβάστε το βιβλίο, είναι μπρίλιαντ.
Για όσες μέρες ακόμα δεν βγαίνουμε στους δρόμους με σφεντόνες, καδρόνια και βαρύ οπλισμό, έχοντας βέβαια προκληθεί αισχρά.


Idom

Ειδησεογραφία που περιμένω να ακούσω από μεγάλα κανάλια

Τις τελευταίες εβδομάδες πολλοί συμπολίτες μας, παρασυρμένοι από την ρητορική τής αντιπολίτευσης, καίνε ξύλα προκειμένου να παράγουν αιθαλομίχλη στα μεγάλα αστικά κέντρα, με απώτερο στόχο να οδηγήσουν τους υπουργούς και βουλευτές τής κυβέρνησης σε ασφυξία. Παράλληλα, προβάλλουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τού εξωτερικού ότι οι πολίτες τής χώρας κρυώνουν, για να φέρουν την κυβέρνηση συνεργασίας σε δύσκολη θέση.


Αναπάντεχα, φαίνεται ότι η κυβέρνηση υποκύπτει στον εκβιασμό. Αντί να αυξήσει την τιμή των καυσόξυλων κατά 500% και να επιβάλλει τριπλάσια φορολόγηση ώστε να ανατρέψει τα σχέδια των λομπιστών τής δραχμής, κυβερνητικοί παράγοντες διέρρεαν ότι ενδεχόμενα, μετά από άδεια τής Τρόικα, θα μπορούσε η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μείωση τής τιμής τού πετρέλαιου θέρμανσης και σε διανομή του σε σχολεία ορεινών, παγωμένων περιοχών.

Παλιό στέλεχος τού κυβερνητικού συνασπισμού δήλωσε στο κανάλι μας, «Μία τέτοια ολιγωρία τής κυβέρνησης, αυτήν την στιγμή, θα οδηγούσε τη χώρα στο γκρεμό».


Idom

1 δευτερόλεπτου σιγή

I.

Κέικ, βεζυροπούλες και ο Μίκυ μαθητευόμενος μάγος

Γουάνς γιουπόν ε τάιμ ρώτησαν μία μεγάλη πριγκήπισσα (όχι την βασίλισσα Αντουανέτα), αν είναι σωστό να τρέφεται με παντεσπάνι ενώ οι άνθρωποι «έξω» απ’ το παλάτι πεινούσαν και δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε.
Η μεγάλη πριγκήπιισα (που δεν ήταν η βασίλισσα Αντουανέτα) απάντησε θυμωμένα πως αυτό ήταν συκοφαντκό – συγκεκριμένα δεν τρεφόταν με παντεσπάνι αλλά με απλό κέικ.
Την άλλη μέρα οι σχολιογράφοι τής εποχής την πήραν στο ψιλό.

Ένας σκεπτικιστής φιλόσοφος - ερασιτέχνης οικονομολόγος όμως, είπε ότι αν δεν υπήρχαν οι παλατιανοί (κυβερνητικοί, σφουγγοκωλάριοι και τοπ αριστοκράτες) και το ΑΕΠ τής χώρας μοιραζόταν δίκαια σε όλους, αυτή περίπου θα ήταν η διατροφή τού κάθε πολίτη: το κέικ. Άρα η μεγάλη πριγκήπισσα (που δεν ήταν η βασίλισσα Αντουανέτα) δεν έκλεβε, απλά έπαιρνε το δίκαια αναμενόμενο.

Η παρατήρηση δημιούργησε σύγχηση στο ακροατήριο, για αυτό όλοι μαζί πήγαν σε έναν φιλόσοφο ηθικολόγο / καλό άνθρωπο να τού θέσουν το θέμα και εκείνος να πει ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο.
Ο φιλόσοφος ηθικολόγος / καλός άνθρωπος – άλλο που δεν ήθελε – τούς απάντησε ότι η μεγάλη πριγκήπισσα φαινόταν να έχει δίκιο αλλά δεν είχε. Γιατί όποιος κατέχει πολιτικά αξιώματα, τα κατέχει (διεκδικώντας τα ή κληρονομώντας τα) στο όνομα τού καλού που θέλει για τον λαό «του» και πρέπει να νοιάζεται για τον λαό τουλάχιστον όσο νοιάζεται για τον εαυτό του. Άρα δεν θα έπρεπε να δέχεται να τρώει κέικ, ούτε να αποθηκεύει κέικ, όσο ο λαός ψωμολυσσάει.
Όταν μάλιστα τού είπαν ότι η εν λόγω μεγάλη πριγκήπισσα (που δεν ήταν η βασίλισσα Αντουανέτα) για λίγο καιρό είχε χρηματίσει βεζύρης και εργάστηκε άοκνα για να υπερκεράσει / διαλύσει τη δημόσια διοίκηση, αντικαθιστώντας την με ΜΚΟs, και έφτιαξε νομοθετικό έργο τόσο ερασιτεχνικό όσο τα μάγια τού Μίκυ στην «Φαντασία», ο φιλόσοφος ηθικολόγος / καλός άνθρωπος κούνησε το κεφάλι του και είπε «άει σιχτίρ» (πράγμα που κανονικά δεν ήταν καθόλου τού χαρακτήρος του).


Ηθικό δίδαγμα: «Δεν χρειάζεται να γίνετε μεγάλη πριγκήπισσα (ή η βασίλισσα Αντουανέτα) αν σάς αρέσει το κέικ. Αρκεί να γίνετε πρέσβειρα, κοινοτική επίτροπος, ... κάτι τέλος πάντων, χρήσιμο στην κοινωνία αλλά όχι πολύ.»


Idom



Υ/γ.:

Όποιος δεν έχει ευφράδεια σκέψεων κανιβαλίζει την ιστορία. Για να μην με φάνε οι τύψεις, παρακαλώ ιδέτε εδώ.

Η ανάρτηση παρουσιάζει υστέρηση στην παρακολούθηση τής επικαιρότητας αλλά δεν πειράζει, όσο πιο σουρεάλ τόσο καλύτερα.

I.