Σε εποχές εξαιρετικά δύσκολες για κάποιες ανθρώπινες ομάδες (κράτη, φυλές κ.ά.), υπήρξαν άνθρωποι που δέχτηκαν να είναι ηγέτες τους, μα στην πραγματικότητα μαριονέτες, μεσολαβητές ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες των ανθρώπων και στους απηνείς διώκτες των ομάδων.
Φέρνω στο μυαλό μου τον Adam Czerniaków, τον επικεφαλής τού γκέτο τής Βαρσοβίας. Φέρνω στο μυαλό μου τον Τσολάκογλου, τον "πρωθυπουργό" τής Ελλάδας στην Κατοχή.
Είμαι πολύ λίγος για να κρίνω τον Τσιερνιάκωφ ή τον Τσολάκογλου - έζησαν σε ασύλληπτα σκληρές και φονικές εποχές, με απίστευτη πίεση. Από μία άποψη πρόδωσαν τους λαούς τους συνεργαζόμενοι με τον κατακτητή. Από άλλη άποψη βοήθησαν όσο μπορούσαν, η μπότα τού κατακτητή να πέφτει πιο μαλακή στους συνανθρώπους τους.
Ο Τσιερνιάκωφ τουλάχιστον "καθάρισε". Αυτοκτόνησε 1,5 χρόνο μετά, μην αντέχοντας αυτήν την πίεση.
Έχω διαβάσει πολλά κείμενα αφιερωμένα για πολλούς από αυτούς. Προσπαθώ να καταλάβω. Λίγο.
Έγραψα πριν "είμαι πολύ λίγος για να τους κρίνω", από την άλλη όμως χρειάζομαι να τους κρίνω. Έστω να καθορίσω για αυτό το τρομερό έργο, ένα γενικό πλαίσιο κριτικής.
Το πλαίσιό μου συνοψίζεται στο εξής: αν ο "ηγέτης" δεν αποσπά κανένα προσωπικό όφελος (ούτε η οικογένειά του, ούτε οι κοντινοί του) από την θέση που τού δόθηκε, τότε αν μη τι άλλο ίσως είναι καλοπροαίρετος.
Αν και δεν είμαστε υπό ένοπλη κατοχή, η χώρα μας λειτουργεί επίσημα ως προτεκτοράτο. Αυτό, βάσει "συμφωνιών" που έχει υπογράψει, όχι επειδή το φωνάζει κάθε 2η μέρα από το μπλογκ του ο Πιτσιρίκος. Καμία σημαντική απόφαση δεν λαμβάνεται πλέον στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση είναι διακοσμητική ή τέλος πάντων, η σημαντική λειτουργία της για τους επικυρίαρχους είναι να εφαρμόζει τις εντολές τους. Άλλη λειτουργία είναι να κρατάει φρόνιμους τους αιχμαλώτους. Στις καλές μέρες δικαιούται να κάνει και χαμηλή πολιτική.
Αυτό πλέον το ξέρουνε και οι πέτρες. Ακόμα και αυτοί που τρέχουν με σημαιούλες στις παρελάσεις, το φωνάζουν και διαμαρτύρονται για αυτό. (Ο συνδυασμός βέβαια μου φαίνεται λίγο σχιζοφρενικός ή αρκετά γκροτέσκος, αλλά δεν είναι τώρα αυτό που με απασχολεί).
Έτσι, σήμερα πια, όποιος δέχεται κυβερνητικό πόστο ή πόστο στα υψηλά τής διοίκησης, (μήπως ακόμα και υψηλοσυνδικαλιστικό;), ξέρει (και ξέρει ότι το ξέρουν και οι συμπατριώτες του) ότι λαμβάνει μία θέση Τσολάκογλου ή Τσιερνιάκωφ (ή ... ή ... Σχηματικά ξεκίνησα με αυτά τα παραδείγματα).
Άρα γιατί το κάνει; Για οικονομικούς λόγους; Για λόγους γοήτρου; (Χα, χα...) Από εξουσιομανία;
Επειδή πιστεύει ότι κάτι θα προσφέρει;
...
Το πιστεύει; Σίγουρα;
Και εμείς που ακόμα δεν πήραμε υπουργείο, τι να κάνουμε;
Εγώ λέω να προσπαθήσω να θυμάμαι την Λυδία Κονιόρδου σαν ηθοποιό και σαν Ιφιγένεια.
Idom
