Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

.





.

2 σχόλια:

Μαύρος Πητ είπε...

Νοσταλγία μ' έπιασε, με την ανάρτηση σου, φίλε Ίδομ. Νοσταλγία για μια εποχή που υπήρχαν (ακόμα ίσως) κάποιες προσδοκίες.

Και μια θλίψη που από τότε μέχρι σήμερα, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει (δυστυχώς) κάθε φαντασία μας.

Είναι που χάνονται, εξανεμίζονται οι ιστορικές "ευκαιρίες" σωρηδόν. Είναι που κάθε γενία κουβαλάει στην πλάτη της τον ρεαλισμό της προηγούμενης. Αυτός ο συσσωρευμένος ρεαλισμός είναι που με φοβίζει...

Καλό βράδυ

Idom είπε...

Μαύρε Πητ σ' ευχαριστώ!

Αυτό ακριβώς νιώθω και εγώ.

Και ότι χάσαμε το νήμα...

Να είσαι καλά.

Idom