Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Υπέρ συλλογικής ευθύνης λόγος


Ποιος να ’ν’ αυτός ο «Κύριος Κανείς»;
Χτες, σαν καθίσαμε να πιούμε τσάι,
μπράμ, να σου τον, ένα φλιτζάνι σπάει
και βρέχει το φουστάνι της Φανής,
ο σκανταλιάρης «Κύριος Κανείς».

Κι ύστερα τσίμπησε την άσπρη γάτα,
έσπασε και δυο τρία καλά πιάτα,
εζούληξε του Γιάγκου το καπέλο,
και ξέσκισε της Έλλης μας το βέλο,
και μούγκριζε φρικτά σαν Ερινύς,
ο πεισματάρης «Κύριος Κανείς».

Έχει, θαρρώ, κακήν ανατροφή,
γιατί έβαλε μες στον καφέ μου αλάτι,
και μου έμπηξε καρφίτσες στο κρεβάτι,
και στο σκαμνί του μπέμπη ένα καρφί,
κι ύστερα τον ρωτούσε «που πονείς;»
ο κατεργάρης «Κύριος Κανείς».

Ποιος να ’ναι; Μπα! κανείς μας δεν τον ξέρει,
κανείς μας δεν τον είδε πουθενά…
Μ’ αυτός τα παιχνιδάκια μας χαλνά,
κι έσπασε και της πλύσης το πανέρι.
Δεν είναι, φαίνεται, καθόλου ευγενής
αυτός ο μάγκας «Κύριος Κανείς».

Δεν τον γνωρίζουμε! Ορκιζόμαστε.
Μα η μητερούλα μας χαμογελά
και λέγει πως τον ξέρουμε καλά
και πως δεν πρέπει να κρυβόμαστε
και ψέματα να λέμε στους γονείς,
γιατ’ είμαστε όλοι εμείς ο «Κύριος Κανείς».

"Ο Κύριος Κανείς"
Νικόλαου Ποριώτη



Στους τελευταίους στίχους, εκεί που λέει "μητερούλα " και "γονείς", εγώ θα έβαζα "εαυτός" και "εαυτούλης".
Κατά τα άλλα προσυπογράφω.




8 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

εκπληκτικά επίκαιρο το ποίημα.Ναι,πάντα θα φταίνε οι άλλοι,ο "στρατηγός άνεμος" ή και ο υποστράτηγος βοριάς,η κακιά μας μοίρα,η ατυχία,κλπ,κλπ...
Τι να πούμε τώρα...

Καραβάκι είπε...

Yπέροχος ο Κύριος Κανείς!Μου θύμισε τον μυθικό κύκλωπα της Οδύσσειας.Και κοίτα πράγματα... διαχρονικός από τότε κοντεύει ο κύριος Κανείς να κυριέψει τον κόσμο!Καλή βδομάδα!

Μαύρος Πητ είπε...

Κάτι τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον Απ. Πάυλο, όταν μιλάει για την κτίση που "...συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν...".

Άλλα, τί να σου κάνει και η όποια 'μητερούλα' άμα δεν θέλουμε εμείς να 'ενηλικιωθούμε'?

Artanis είπε...

Καλησπέρα από ΝΖ...Απορώ ειλικρινά πού το θυμήθηκες αυτό το ποιηματάκι...
Έχεις απόλυτο δίκιο, φυσικά...
καλά να περνάς...

(Ελπίζω να μου επιτρέπεις τον ενικό της οικειότητας...)

Idom είπε...

@ Όλα θα πάνε καλά & Aza

Σας ευχαριστώ πολύ!
Όντως ο κύριος Κανείς είναι modus vivendi, lifestyle. Μπροστά του ο Μπρεχτικός κος Κόυνερ είναι απλή οδοντόπαστα...

@ Artanis

Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και καλώς όρισες στο τσαρδί μου.

Φταίει το σύνδρομο Πήτερ Παν, όπως λέει η ψυχαναλυτρία μου, που με καθηλώνει στην παιδική ηλικία. Εξ ου και η ενασχόληση μου με αρχαία παιδικά αναγνώσματα.
Είπα στην ψχ να μου κάνει έκπτωσηη γιατί ως παιδί έχω περιορισμένους πόρους και μού απάντησε: "Πριτς! Δεν σφάξανε!"...
(Όπως καταλαβαίνεις μια χαρά περνάω.)

@ Μαύρο Πητ

Σύμφωνα με τα παραπάνω που έγραψα στην Artani, καταλαβαίνεις ότι αντιμετωπίζω με καχυποψία το ΠΩΣ χρησιμοποιούμε την λέξη ενηλικίωση. Ξέρω ανθρώπους που την ενηλικίωση την νογάνε "ανέλιξη και πλουτισμός πατώντας επί πτωμάτων, κτίσιμο αυθαίρετης βίλας, αγορά 8Χ4 Super Hummer κ.λπ."

Φυσικά δεν εννοείς αυτό εσύ, ούτε ο Παύλος...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.

Idom είπε...

@ Artanis και παν ενδιαφερόμενο

Τον πληθυντικό τον υιοθετώ από χαριτωμενιά. Προσφέρει την δυνατότητα για παιγνιώδη κατάργηση τής ουσίας του μέσα από το κείμενο.

Ίσως το ξεπατίκωσα από τον B. (Ροβιθέ).

Idom

Αόρατη Μελάνη είπε...

Το τραγουδάκι του Χατζή το ξέρετε, φαντάζομαι...

Idom είπε...

@ Αόρατη Μελάνη

Είχα ακούσει το τραγούδι παλιά και το ξανασυνάντησα τώρα που έψαχνα τους στίχους τού κου Κάνενα στο διαδίκτυο.
Σε ευχαριστώ για την συνεισφορά!

Idom