Η πρόταση τού Νίκου Παρασκευόπουλου για αποποινικοποίηση τής
καύσης τής σημαίας ήταν ρηξικέλευθη και όπως φάνηκε, μπροστά από την εποχή
της. Και φυσικά προκάλεσε έναν μίνι
διχασμό.
Πολλοί παρατήρησαν ότι όταν έχεις κάνει (ή αφήσει να κάνουν)
κουρέλι την χώρα, το να κόπτεσαι για την σημαία είναι κομμάτι (μεγάλο κομμάτι)
υποκρισία. Οι άλλοι όμως λένε (νομίζω)
ότι πέρα από ένα σημείο, το σύμβολο γίνεται πια τόσο βαρύτιμο ώστε έχει την
δική του αξία και απαιτεί τον σεβασμό. Ή
τουλάχιστον ότι πάντα συμβολίζει αυτά που θα ‘πρεπε και που θα θέλαμε να
είμαστε και να έχουμε (αξιοπρέπεια, σεβασμό για τις αποφάσεις των
δημοψηφισμάτων κ.τ.λ.).
Είναι προφανές ότι για έναν λαό συναισθηματία σαν και τού
λόγου μας, ακόμα και ΑΝ οι πρώτοι έχουν δίκιο, οι δεύτεροι είναι πολύ
συγκινημένοι και δεν μπορούν να απεξαρτηθούν από την σημαία ή να την βλέπουν να
καίγεται.
Ο μεγάλος πολιτικός, ο μεγάλος νομοθέτης και ο σοφός γενικότερα,
πρέπει περισσότερο να προλαμβάνει, παρά να σβήνει φωτιές. Εν προκειμένω μάλιστα μιλάμε σχεδόν για
υποβοήθηση σε φωτιά, αφού υπάρχει η πρόταση αποποινικοποίησής της.
Πώς μπορούμε λοιπόν, να ευχαριστήσουμε και τις δύο πλευρές;
Απλούστατα: Η καύση
τής σημαίας δεν θα θεωρείται πια παράνομη, αλλά θα γίνει αδύνατη.
Πώς;
Απλούστατα: φτιάχνοντας από τούδε και στο εξής, τις σημαίες μας πυρίμαχες!
Σίγουρα όλοι θα έχετε δει - ίσως και αγοράσει και κρατήσει -
τις χιλιάδες φτηνιάρικες πλαστικές σημαίες και σημαιούλες, made in China (ή
ακόμα πιο ύποπτης προέλευσης) που ούτως ή άλλως ποδοπατιούνται καθώς πέφτουν
από τα χέρια των συγκεντρωμένων στις πολιτικές συγκεντρώσεις. Αλλά και οι υφασμάτινες δεν είναι καλύτερης
πχιότητας. Κατασκευασμένες από συνθετικό
υλικό, λεπτό και αδύναμο - καμία σχέση με τις «φλοκάτες» που έφτιαχναν οι
ένδοξοι πρόγονοί μας στα χρόνια τής Επανάστασης.
ΑΥΤΑ και ΑΥΤΕΣ πρέπει να απαγορευτούν. Με μεγάλα πρόστιμα και ισχυρή αστυνόμευση.
Οι ελληνικές σημαίες που πλέον θα επιτρέπεται να
κατασκευάζονται ή να εισάγονται και να πουλιούνται, θα πρέπει να έχουν
συγκεκριμένες, ελάχιστες προδιαγραφές, μεταξύ των οποίων να είναι άκαυστες. Ο νόμος που ποινικοποιεί την καύση τής
σημαίας μπορεί κατόπιν να καταργηθεί. Και άσε
τους «αναστενάρηδες» να προσπαθούν! Με
αυτόν τον τρόπο και εκείνοι και οι «πυροσβέστες» των σημαιών, θα είναι ευχαριστημένοι!
Τις συγκεκριμένες νόρμες μπορεί να τις εκδώσει το Πολυτεχνείο
ή ισότιμος φορέας και κατόπιν τις αιτήσεις από τους wanabe κατασκευαστές
θα τις μελετάει - και θα εκδίδει τις άδειες -, μία εντεκαμελής επιτροπή που θα
αποτελείται από:
έναν στρατιωτικό (αντισυνταγματάρχη και πάνω), έναν ιερωμένο
(μητροπολίτη και πάνω), έναν κουρέα, έναν πυροσβέστη, έναν εκπρόσωπο τού
Τεχνικού Επιμελητηρίου, έναν εικαστικό (αναπληρωτή καθηγητή στην ΑΣΚΤ και
πάνω), εμένα και επίσης έναν εκπρόσωπο από τους Mythbusters ως
βοηθητικό προσωπικό για τις περιπτώσεις που χρειάζεται να γίνουν δοκιμές, ενώ ως
παρατηρητή θα έχει έναν καθηγητή ή αναπληρωτή καθηγητή από κάποιο Αρχαιολογικό
- Ιστορικό τμήμα των πανεπιστημίων τής επικράτειας.
Οι προδιαγραφές κατασκευής τής ελληνικής σημαίας, καλό είναι να εισαχθούν στο Σύνταγμα των Ελλήνων, με την πρώτη ευκαιρία (δηλαδή στην επόμενη αναθεώρηση). Μπορούν να μπουν ακριβώς κάτω από τις οδηγίες για την original μετάφραση τής Αγίας Γραφής, ας πούμε κάτι σαν: "Μέρος Πρώτο, Τμήμα Γ', Σχέσεις Σημαίας και Πολιτείας".
Εννοείται ότι με αυτόν τον τρόπο θα τονωθούν η εθνική υπερηφάνεια και η οικονομία τής πατρίδας - είναι πιθανόν να τιναχτούν και τα ελατήριά της - και όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι. Ακόμα και οι Κινέζοι, που αν κρίνω από τις επιστημονικές δημοσιεύσεις τους των τελευταίων χρόνων, μια χαρά μπορούν να φτιάξουν πυρίμαχες σημαίες - και όχι μόνο - και να μάς τις πουλάνε...
Άφερίμ!
