Πανηγυρικά.

"Και το σύστημα διαιωνίζεται πανηγυρικά,
κλείνοντας τα αυτιά του
στα θλιμμένα ουρλιαχτά των παιδιών
που θρηνούν την χαμένη τους ύπαρξη
μέσα από την εμπορευματοποίηση τής άρνησής τους.

Καλή απαλλοτρίωση"

"Τι είναι τούτο;", θα αναρωτιέστε.
Λοιπόν, αυτό όπως το διαβάζετε, με την υπογραφή που διαβάζετε, το είχα δει γραμμένο πίσω από την πόρτα τουαλέτας τής υπαίθριας ντισκοτέκ "Βάτραχος" στην Κάρυστο, κάπου γύρω στο 1980.
Την μακρινή εκείνη εποχή εγώ ήμουν νέος και άγουρος (...) και είχα εκστασιαστεί όταν το είδα. Το τέλος, λίγο, δεν το καταλάβαινα, αλλά το σύνολο -ουάο, το ΣΥΝΟΛΟ! - ήταν σκέτη αποκάλυψη. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα άξιζε να είχα αγοράσει ολόκληρη την πόρτα - στον τρέχοντα αιώνα θα την εξέθετα σε μεταμεταμοντέρνες εκθέσεις - εκείνη όμως την εποχή απλά το αντέγραψα από φόβο μην το λησμονήσω. Αλλά πού τέτοιο πράγμα;
Από όσο ξέρω ο "Βάτραχος" έκλεισε, εγώ όμως ως τώρα θυμάμαι το σύνθημα τής πόρτας και το ανακαλώ ως αγαπημένο τσιτάτο. Αρχίζει αριστερίστικα, τελειώνει κομμουνιστικά και η υπογραφή αναρχίζει! La crème de la crème από τρία ρεύματα τής μεταπολίτευσης. Και πόσες φορές έχει επαληθευθεί...

Συνεχίζω πάντα να διαβάζω συνθήματα σε τοίχους, πόρτες, τζαμαρίες κ.λπ. και έχω διασταυρωθεί με μπόλικα καλά. Πιθανόν, σήμερα, το ίδιο πόνημα να μην μού έκανε τόση εντύπωση - είναι και εξεζητημένο -, αλλά πότε δεν συνάντησα κάτι που έστω να το πλησιάζει σε τουαλέτα! Άλλωστε είναι οι παιδικοί μας έρωτες που μάς σημαδεύουν περισσότερο, ε; (Ε;)
Έψαξα φυσικά στο Internetο μήπως το βρω ή μήπως βρω κάτι ανάλογο, ρώτησα φίλους, αλλά τίποτε. Σκέφτηκα λοιπόν ότι τού άξιζε να διασωθεί και μέσα από το νέο, οικουμενικό μέσο αλλοτρίωσης. Και συνέδεσα το παρελθόν (μου) με το παρόν, βάζοντάς το ως πρώτη ουσιαστικά ανάρτηση στο ιστολόγιο.
Αν ξέρετε πούθε κρατάει η σκούφια του, μοιραστείτε την γνώση σας μαζί μου!

Idom