Τις προάλλες, για άσχετους λόγους με το παρόν ιστολόγιο, έψαχνα τα παλιά μου comics. Ξεφυλλίζοντας ένα «Τιραμόλα» ανακάλυψα τυχαία μία ιστορία για την ίδρυση των Πεπικών αγώνων, σε αντιδιαστολή με τους Ολυμπιακούς. Η ιστορία φυσικά ήταν τρομακτικά επίκαιρη, το θεώρησα σημάδι τού σύμπαντος, οπότε συνεισέφερε στο να ξεκινήσω τις αναρτήσεις μια ώρα αρχύτερα στο ήδη τυχαία δημιουργημένο blog μου.
Για τους μη γνωρίζοντες ο Τιραμόλα είναι ένα λαστιχοειδές ανθρωποειδές (!), ικανό να τεντώνει το σώμα του παίρνοντας διάφορα σχήματα. Μπορεί να πετάει , αν και δεν καθορίζεται ποια κινητήρια δύναμη χρησιμοποιεί. Είναι υπναράς, φίλος πιστός, τού αρέσει η τάξη και όταν οι περιστάσεις το καλέσουν τίθεται αρωγός τού νόμου.
Στην Ελλάδα οι ιστορίες του εκδόθηκαν από τον οίκο Καμπανά σε μέτρια ποιότητα χαρτού και εκτύπωσης, περίπου από το 1970 (;) και εντεύθεν. (Ειρήσθω εν παρόδω, για τους λάτρεις των χάρτινων υπερηρώων οι εκδόσεις Καμπανά είναι διάσημες καθ’ ότι εισήγαγαν τα Marvel comics στην Ελλάδα.)
Στην κοινωνία τού Τιραμόλα εξέχοντες προσωπικότητες είναι ο Κάρλο και ο Πέπο, τυπικό δείγμα φίλων με διαφορετικά μορφονοητικά χαρακτηριστικά: ο πρώτος κοντός και φρόνιμος, ο δεύτερος ψηλός και γκαφατζής.
Στην ιστορία που σάς αναφέρω, ο Πέπο διαβάζει για τους Ολυμπιακούς αγώνες, εκστασιάζεται και θέλει να λάβει μέρος. Ζητάει επίμονα από την Ολυμπιακή επιτροπή να τον δεκτούν ώσπου τελικά εκείνοι τον πετάνε έξω κλωτσηδόν. Πεισμώνει ο Πέπο και αποφασίζει να ιδρύσει τους Πεπικούς αγώνες ώστε να σβήσει τους Ολυμπιακούς. Όταν το ανακοινώνει στην παρέα όλοι υπερθεματίζουν εκτός από τον Κάρλο αλλά τελικά υποκύπτει και εκείνος. Οι αγώνες αρχίζουν, τα ευτράπελα συσσωρεύονται και...
Ε όχι, δεν θα σας μαρτυρήσω ολόκληρη την ιστορία! Αν πράγματι ενδιαφέρεστε, να αναζητήσετε το τεύχος 860 τού Τιραμόλα που κυκλοφόρησε περίπου στα μέσα τής δεκαετίας τού 1980 (;). Τότε ετιμάτο 35 δρχ. Και μόνο για την τιμή και δόξα των Ολυμπιακών αγώνων μας είναι ένα must για κάθε βιβλιοθήκη. Παραθέτω όμως ένα δισέλιδο για να σάς γλυκάνω!
Για τους μη γνωρίζοντες ο Τιραμόλα είναι ένα λαστιχοειδές ανθρωποειδές (!), ικανό να τεντώνει το σώμα του παίρνοντας διάφορα σχήματα. Μπορεί να πετάει , αν και δεν καθορίζεται ποια κινητήρια δύναμη χρησιμοποιεί. Είναι υπναράς, φίλος πιστός, τού αρέσει η τάξη και όταν οι περιστάσεις το καλέσουν τίθεται αρωγός τού νόμου.
Στην Ελλάδα οι ιστορίες του εκδόθηκαν από τον οίκο Καμπανά σε μέτρια ποιότητα χαρτού και εκτύπωσης, περίπου από το 1970 (;) και εντεύθεν. (Ειρήσθω εν παρόδω, για τους λάτρεις των χάρτινων υπερηρώων οι εκδόσεις Καμπανά είναι διάσημες καθ’ ότι εισήγαγαν τα Marvel comics στην Ελλάδα.)
Στην κοινωνία τού Τιραμόλα εξέχοντες προσωπικότητες είναι ο Κάρλο και ο Πέπο, τυπικό δείγμα φίλων με διαφορετικά μορφονοητικά χαρακτηριστικά: ο πρώτος κοντός και φρόνιμος, ο δεύτερος ψηλός και γκαφατζής.
Στην ιστορία που σάς αναφέρω, ο Πέπο διαβάζει για τους Ολυμπιακούς αγώνες, εκστασιάζεται και θέλει να λάβει μέρος. Ζητάει επίμονα από την Ολυμπιακή επιτροπή να τον δεκτούν ώσπου τελικά εκείνοι τον πετάνε έξω κλωτσηδόν. Πεισμώνει ο Πέπο και αποφασίζει να ιδρύσει τους Πεπικούς αγώνες ώστε να σβήσει τους Ολυμπιακούς. Όταν το ανακοινώνει στην παρέα όλοι υπερθεματίζουν εκτός από τον Κάρλο αλλά τελικά υποκύπτει και εκείνος. Οι αγώνες αρχίζουν, τα ευτράπελα συσσωρεύονται και...
Ε όχι, δεν θα σας μαρτυρήσω ολόκληρη την ιστορία! Αν πράγματι ενδιαφέρεστε, να αναζητήσετε το τεύχος 860 τού Τιραμόλα που κυκλοφόρησε περίπου στα μέσα τής δεκαετίας τού 1980 (;). Τότε ετιμάτο 35 δρχ. Και μόνο για την τιμή και δόξα των Ολυμπιακών αγώνων μας είναι ένα must για κάθε βιβλιοθήκη. Παραθέτω όμως ένα δισέλιδο για να σάς γλυκάνω!
Idom
4 σχόλια:
Οι Πεπικοί αγώνες δεν πιάνουν μπάζα μπροστά στην Περιβολιάδα που κάνει κάθε χρόνο ο παιδικός σταθμός μας!
Θυμάμαι έναν πιτσιρίκο (δεν αποκαλύπτω την ταυτότητά του, μη μας πάνε μέσα από την υπηρεσία προστασίας προσωπικών δεδομένων) ο οποίος ενώ όλοι έτρεχαν προς μία κατεύθυνση, αποφάσισε να τρέξει ολοταχώς προς την αντίθετη.
Είμαι σίγουρη ότι θα έγινε μεγάλος αμφισβητίας και επαναστάτης όταν μεγάλωσε!
Έχω κάνει ήδη ποδαρικό αλλά και πάλι σου εύχομαι καλοστερέωτος, με σπαρταριστά ποστ και πολλά πολλά σχόλια.
Αυτό δεν πρόκειται να σου λείψει. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
Συγκινητική η αναφορά στον Τιραμόλα, τον διάβαζα κι εγώ τον Τιραμόλα σαν παιδί. Ο Τιραμόλα, ελάσσων ήρωας των κόμιξ, σε σχέση με τους επιτυχημένους ήρωες του Ντίσνευ. Από ποια χώρα να καταγόταν άραγε; Ισπανία ή Ιταλία;
Ένας άλλος φουκαράς της εποχής μου ήταν ο εξ Ιταλίας Σεραφίνο που πεινούσε διαρκώς και ονειρευόταν κοτόπουλα.
Μια και μιλάμε για τους Ολυμπιακούς αγώνες και τα κόμιξ (και μη για να περιλάβουμε και τις Περιβολιάδες) είναι εξαιρετική η περιπέτεια με τον Αστερίξ, που είναι μάλιστα επίκαιρη, όχι λόγω του μαγικού ζωμού που φτιάχνει ο Δρυίδης Πανοραμίξ αλλά γιατί οι Ρωμαίοι συλλαμβάνονται κλέπτοντες οπώρες (επειδή προσπαθούν να κλέψουν το μαγικό ζωμό ) και οι γλώσσες τους βάφονται μπλε!!!
@ AM!
Με το καλό να διεθνοποιηθούν!
Πώς αντέδρασε το κοινό στον ρηξικέλευθο νεωτερισμό τού μικρού δρομέα;
Idom
@ Αγαπητή Πόλυ!
Πάντα ο καλός λόγος και το καλωσόρισμα δίνουν χαρά, όσες φορές και να επαναλαβάνονται.
Ο Τιραμόλα (ακολούθησε το link στην ανάρτηση) και ο Σεραφίνο ήταν όντως Ιταλιάνοι.
Η αρχαιοελληνόφωνη έκδοση τού Αστερίκιου εν Ολυμπία είναι φυσικά "άπαικτη" και πολύ διάσημη και αποκαλυπτική (θυμάμαι τα άλογα που είναι ξαδερφάκια!). Είχε επανεκδοθεί το 2004 εν όψει των Ολυμπιακών αγώνων που οργανώνονταν στην Αθήνα (των καλύτερων, από καταβολής γαλαξία έως ότου ξαναγίνουν οι Ολυμπιακοί στην Ελλάδα) και κατά το αναμενόμενο, από όσο ξέρω, "πούλησε". Προφανώς τώρα, αν ήταν να δείξω κάτι, έπρεπε να είναι κάτι διαφορετικό...
Idom
Δημοσίευση σχολίου