Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Ο μικρός δραπέτης



Το 1968 παρουσιάστηκε η πρώτη ταινία τού Σταύρου Τσιώλη, ο Μικρός Δραπέτης (http://www.imdb.com/title/tt0264902/).

Στην ταινία, ο μικρός (13άχρονος;) Αλέξης το σκάει από το ορφανοτροφείο, όπου τον είχε κλείσει η κακιά γιαγιά του και προσπαθεί να βρει την μητέρα του. Στο δρόμο καταφεύγει σε μία αποθήκη, όπου τον ανακαλύπτει η μικρούλα κόρη (Μαρία) τού ιδιοκτήτη. Αν θυμάμαι καλά, στην σεκάνς τής πρώτης συνάντησής τους, ο Αλέξης απειλεί την Μαρία με ένα μπουκάλι γάλα, προτεταμένο σαν πιστόλι! Έπειτα, κάτι σαν ειδύλλιο πλέκεται ανάμεσα στα δύο πιτσιρίκια, με την μικρή να έχει μείνει έκθαμβη από τον μεγάλο και να τον βοηθάει (ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει), κρυφά από τους πραγματικούς μεγάλους. Αν αυτό, εκείνα τα χρόνια ήταν ένα κλείσιμο ματιού στις αντιχουντικές δραστηριότητες, δεν το ξέρω.
Η ταινία είχε ημιχάππυ έντ: στο τέλος πιάνουν τον δραπέτη, αλλά έχει καλές πιθανότητες να πάει στην μάνα του και να τον βοηθήσει ο καλός μπαμπάς τής Μαρίας (νομίζω). Το σήμα κατατεθέν ήταν ότι η μικρούλα τον φώναζε «Αλιέξη», με πολύ αγαπησιάρικο τρόπο.

Είδα την ταινία χρόνια μετά στην τηλεόραση, σε ηλικία ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες και φυσικά μού άρεσε και με συγκίνησε.
Στον κινηματογράφο δεν έχω ακούσει αν ξαναπαίχτηκε. Μια δυο φορές παρατήρησα γνωστούς μου να χαριεντίζονται αναφωνώντας μεταξύ τους «Αλιέξη – Αλιέξη» (με ευμενή τρόπο), οπότε έμαθα ότι η ταινία παίχτηκε ξανά στην TV. Όσο για μένα δεν την είδα ποτέ πέρα από την πρώτη φορά.


Θυμήθηκα τα παραπάνω πριν λίγες ημέρες, που γιόρταζαν οι Αλέξανδροι και οι Αλεξάνδρες, μαζί και οι Αλέξηδες (ή Αλιέξηδες όταν τους αγαπάνε πολύ) και οι Αλεξίες - όσοι τουλάχιστον έχουν βγάλει το όνομα τους ως υποκοριστικό τού Αλέξανδρος - και θυμήθηκα τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, που πέρυσι τον Δεκέμβρη όλη η Ελλάδα, και άλλοι πέρα από την Ελλάδα, έμαθαν για εκείνον όταν τον σκότωσε ένας αστυνόμος, όχι σε καιρό χούντας αλλά σε καιρό ειρήνης (http://www.facebook.com/group.php?gid=62100298568).

Και θυμήθηκα τις φωτιές που ανάψανε στα blogs και στις πόλεις εκείνες τις ημέρες.
Και που τις «έσβησαν» τώρα οι καινούργιες πυρκαγιές στην Αττική και αλλού.
(Και πάμε για νέους θριάμβους πλησίστιοι.)

Και αναρωτιέμαι πόσο ΠΟΛΥ, να θυμούνταν τον Αλέξη οι φίλοι του πριν λίγες ημέρες στην γιορτή του, και πόσο πολύ θα τους φαίνεται πια φυσιολογικό, ότι τον κόσμο γύρω μας τον τυλίγουν κάθε μερικούς μήνες οι φλόγες...


9 σχόλια:

Καραβάκι είπε...

Υπάρχουν κάποια παιδιά,που όταν έφυγαν από το ορφανοτροφείο,δεν είχαν κανέναν να αναζητήσουν... Τα παιδιά αυτά ήταν διορατικά.Έβλεπαν μπροστά.Είδαν όλα αυτά που συνέβησαν,κι ακόμη χειρότερα... Καλό μήνα!

Idom είπε...

Καλό μήνα Aza μου.
Να είσαι καλά!

Idom

Αόρατη Μελάνη είπε...

Οι φίλοι του φαντάζομια θα τον θυμούνται.

Εγώ, ντρέπομαι που το λέω, αλλά κοντεύω να οτν ξεχάσω. Προχτές τον θυμήθηκα με κάποιον συνειρμό, μετά τον ξέχασα πάλι.

Το δεκέμβρη να δεις που θα τον "θυμηθούν" διάφοροι και θα ανάψουν φωτίτσες να ζεσταθούμε πάλι.

Artanis είπε...

Λογική απορία...
Κι ό,τι σκεφτόμουνα οτι δεν ξέρω κανέναν Αλέξανδρο/Αλεξάνδρα...
Την ταινία δεν την έχω δει, πρέπει να ήτνα πολύ ωραία, έτσι όπως την περιγράφεις...

Idom είπε...

@ Αόρατη Μελάνη!

Burn baby, burn!


@ Artanis!

Καλή η ταινία... μάλλον! Δεν θυμάμαι πια. Έχει βέβαια την εγγύηση "Σ. Τσιώλης", από την άλλη γνωρίζουμε ότι οι ερμηνίες που εκμαιεύονται από τα ελληνόπουλα "ηθοποιούς" είναι στην πλειονότητά τους άθλιες. (Κάποιος ψυχολόγος / κοινωνιολόγος θα άξιζε να το αξιολογήσει αυτό.)


@ Αόρατη Μελάνη & Artanis

Οπωσδήποτε είναι αναμενόμενο να επέρχεται σταδιακά η λήθη ακόμα και για τα πιο τρομερά και ακόμα για τα πιο όμορφα.
Φυσικά ο χρόνος απόσβεσης δηλώνει πράγματα για τον άνθρωπο ή την κοινωνία. "Καλά" και "κακά".
Υποθέτω ότι το ζητούμενο είναι να αφήνουμε τα συγκεκριμένα γεγονότα να περνούν στην ιστορία, αλλά να μάς μένουν έντονα το ηθικό δίδαγμα και η αναγκαιότητα μίας ηθικής.

ολα θα πανε καλα... είπε...

φεύγοντας από το "ορφανοτροφείο" δεν αναζήτησα κανέναν.Έτρεξα μακριά και είχα σκοπό να μην ξαναγυρίσω.
Νομίζω πως αυτό που λες παίχτηκε κάποτε στην τηλεόραση.
Έχω έναν φίλο Αλέξη,έναν γνωστό Αλέξανδρο,έναν φίλο Αλέξιο και μια κοπελίτσα που τη λένε Αλεξάνδρα,παιδί φίλης μου.

Idom είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Idom είπε...

Αχ, βρε Όλα_θα_πάνε_καλά, κανέναν;
Πολύ σκληρό...

To Αλέξιος πάντως, εορτολογικά τουλάχιστον, είναι άλλο όνομα από το Αλέξανδρος. (Ναι, ξέρω, εγώ το πρωτανέφερα... :-) )

Idom

Unknown είπε...

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ 2 ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΛΕΞΗΣ ΜΑΡΙΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?