... «Να μάθετε καλύτερα πώς να προστατεύετε παρά πώς να καταστρέφετε. Να προτιμάτε να αποφεύγετε από το να ελέγχετε, να ελέγχετε από το να πληγώνετε, να πληγώνετε από το να ακρωτηριάζετε, να ακρωτηριάζετε παρά να σκοτώνετε... γιατί καθε ζωή είναι πολύτιμη και τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει».
Ο Κέην ακούει, όπως άκουγε πάντα, και αφού έχει κλείσει πια τα λόγια στην καρδιά του, μιλά: «Διδάσκαλε, ποιος είναι τότε ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίζουμε τη δύναμη;»
Ο Τεχ υποκλίνεται, δείχνοντας έτσι πως εκτιμά την ερώτηση.
«Καθώς έχουμε πιο πολύτιμη την ειρήνη και την ησυχία από την νίκη», λέει, «υπάρχει μια απλή και προτιμητέα μέθοδος για να αντιμετωπίσουμε κάθε μορφή δύναμης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας».
«Και ποια είναι αυτή κύριε;», ρωτά ένας άλλος μαθητής.
«Η φυγή», λέει πολύ σοβαρά ο Διδάσκαλος Τεχ.
Kung Fu - Το σημάδι τού Δράκοντα
Howard Lee
(μετάφραση Α. Αϊδίνη, εκδ. "Κάκτος")
Ως ανταπόδοση στην εξαιρετική ανάρτηση τού Ροβιθέ - που ο Κουμφούκιος να μού κόβει USB θύρες και να τού δίνει πλήκτρα.
Idom
7 σχόλια:
Κοίτα άμα είσαι ο διδάσκαλος Τεχ και να δείρεις μπορείς και να τρέξεις. Επίσης να πετάξεις, να ρευτείς (για να μην πώ τίποτε άλλο) και ο αντίπαλος να το βάλει στα πόδια, να ακινητοποιήσεις τον αντιπαλο με τη δύναμη του μυαλού σου, να...να...να...
Το θέμα είναι τι κάνεις άν δεν είσαι ο Διδάσκαλος Τεχ....
Πολύ πετυχημένο το τσιτάτο σας με τις θύρες και τα πλήκτρα!
@ Μαύρο Πητ!
Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, ο "Δάσκαλος Τεχ" έσκιζε, άρα συνήθως δεν χρειαζόταν να αποδείξει τίποτα.
Όμως πάντα βρίσκεται κάποιος πιο δυνατός (έστω και λόγω συγκυριών).
Μάλιστα στο βιβλίο, οι δυνάμεις τού Αυτοκράτορα, λίγα χρόνια μετά ξεπατώνουν ολόκληρο το μοναστήρι.
Το θέμα είναι να μην θέλεις να αποδείξεις τίποτα και να μην θέλεις τις μάχες. Ανεξάρτητα από την σχετική ισχύ τού αντίπαλου.
Το οποίο όπως λες για τον κοινό θνητό είναι πιο δύσκολο.
Ε, αυτήν την αρχή ζωής προτείνει ο Τεχ (και ο Ροβιθές!).
Idom
Υ/γ.: παρεμπιπτόντως το βιβλίο είναι καλό. Τής εύκολης φιλοσοφίας βεβαίως βεβαίως αλλά καλό. Προσωπικά το συστήνω σε όλους.
I.
Αγαπητέ κ. Idom,
τσέκαρα τα πλήκτρα μου και τα βρήκα σωστά. Μήπως μπορείτε να ελέγξετε τις USB θύρες σας για σιγουριά, καθώς οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τoυς καλούς φίλους; Αν σας λείπει καμμία, θα ήθελα ένα πλήκτρο με την άνω τελεία - έχω κουραστεί με τις παύλες.
Υμέτερος
Ροβυθές
@ Β!
Καλέ αυτό το είχε πει ο Μέλιος όταν ήταν παιδί και μετρούσε τα άστρα! :-))
Η αλήθεια είναι ότι έχω USBs που μού κάνουν νερά, αλλά μού τα έκαναν και πριν την επίκλησή μου στον Κουμφούκιο.
Για την άνω τελεία συμφωνώ ανυπερθέτως. Μού λείπει και μένα παλαβά στις συγγραφικές δραστηριότητές μου.
Απορώ πώς ο Βασίλης Γκέτσιος που τόσο πολύ λατρεύει την (αρχαία) ελληνική και έχει βάλει τους υπάλληλούς του να απαγγέλουν Παυσανία στα μπρέηκς τους, δεν φρόντισε να προικισθούν τα κομπγιούτερς με αυτό το κόσμημα των στίξεων...
Idom
Εγώ χάρηκα πολύ με το δικό σου υστερόγραφο και μπορώ να πω ότι συμφωνώ - εν μέρει - με τα λόγια του διδάσκαλου.Πιο παλιά συμφωνούσα απόλυτα με αυτό,θα έλεγα άκριτα.Τώρα περνάει από τη βάσανο της σκέψης πριν αποφασιστεί η...μεγάλη φυγή!
@ Όλα θα πάνε καλά!
Ξέρω, ξέρω...
Και εμένα μού συμβαίνει. Φταίει το ότι μεγαλώνουμε. Πονάνε τα κόκκαλα και πού να τρέχεις;
Πιο εύκολο είναι να κάτσεις και να "τις φας"!...
:-)))
Idom
Δημοσίευση σχολίου