Στα 1972-1973 οι Pink Floyd ηχογράφησαν το άλμπουμ τους The Dark side of the Moon, ένα έργο που θα έμενε ορόσημο τόσο για την μουσική του ποιότητα, όσο και για την ηχογράφησή του.
Ένα από τα τραγούδια, το The great gig in the sky, γράφτηκε από τον Richard Wright και περιείχε φωνητικά - χωρίς στίχους.
Επί χρόνια νόμιζα ότι η καταπληκτική, γυναικεία φωνή που ακούγεται, ανήκει σε μάυρη τραγουδίστρια. Να όμως που πρόσφτα έμαθα ότι πρόκειται για την λευκή Clare Torry.
Η Torry μπήκε στο studio μία Κυριακή, έκανε 6 ηχογραφήσεις και αυτό ήτανε. Πληρώθηκε 30 τοτινές λίρες Αγγλίας για ένα "τραγούδι" που έμελλε να είναι από τα ορόσημα τού προοδευτικού ροκ.
Ωστόσο πολλά χρόνια μετά μήνυσε την ΕΜΙ και τον Wright για πνευματικά διακιώματα.
Στην αρχή τού κομματιού ακούγεται ο θυρωρός των Abbey Road Sudios, Gerry O'Driscoll να λέει:
"And I am not frightened of dying, any time will do, I don't mind.
Why should I be frightened of dying?
There's no reason for it, you've gotta go sometime."
Και κάπου πριν το τέλος η Puddie Watts (σύζυγος τού Peter Watts, manager των Pink Floyd) υπερθεματίζει:
"I never said I was frightened of dying."
H Puddie (Μiv) Watts με την κόρη της Naomi (την γνωστή ηθοποιό).
Η ιδέα ήταν μάλλον τού Roger Waters: Έπαιρνε όποιον έβρισκε μπροστά του στο στούντιο, τον έβαζε σε μία σκοτεινή κάμαρα και τού έκανε ερωτήσεις γενικού και φιλοσοφικού περιεχόμενου μαγνητοφωνώντας τις απαντήσεις. Έπειτα επέλεξαν τις καλύτερες και τις ενσωμάτωσαν στο άλμπουμ.
Τα λόγια τού O'Driscoll ακούγονται καθαρά και αν στήσετε αυτί θα ακούσετε και την Watts. Σε διάφορες όμως ιστοσελίδες αναφέρεται ότι υπάρχει μία ακόμα πρόταση ανάμεσα στις δύο άλλες δηλώσεις, εκείνη που κοσμεί τον τίτλο τής ανάρτησης και έχει δυσοίωνο περιεχόμενο. Προσπάθησα αλλά δεν κατάφερα να την ακούσω.
Ζω ακόμα...
Idom
Για την μνήμη τής Δήμητρας
8 σχόλια:
Ακούω το κομμάτι τώρα και δεν ξέρω αν θέλω να ακούσω το sample ή όχι.
Θα παραμείνει αγαπημένο όπως και να 'χει. Αναδίδει μια απόκοσμη αίσθηση που είναι όμως ταυτόχρονα οικεία κι έτσι κατά κάποιον τρόπο δρα συμφιλιωτικά με το θέμα του θανάτου.
Θυμάμαι το μυαλό μου να πηγαίνει κατευθείαν σε αυτό το κομμάτι τη μέρα που πέθανε ο Rick Wright:
http://barcabios.blogspot.com/2008/09/and-then-there-were-three.html
και σκέφτομαι τώρα πως αναπόφευκτα στο μέλλον θα ανατρέξω πάλι σε αυτό σε ενδεχόμενες -πιο σημαντικές- απώλειες.
Η ακρόαση τελειώνει μαζί με το σχόλιο κι ακόμα και μέσα από τα υπερ-μονωτικά μου ακουστικά δεν μπόρεσα να ακούσω την μακάβρια φράση. Είσαι σίγουρος πως δεν είναι κάποιου είδους αστικός μύθος;
Νομίζω πως κάποιοι απλως μπερδεύουν το "I never said I was frightened of dying"
Όπως και να 'χει. Καλές Αναμνήσεις!
ΥΓ. Και τι ωραία σύμπτωση η πανέμορφη Naomie να σχετίζεται με αυτό το τραγούδι...
Γεια σου Χριστόφορε!
Σχετικά με την Naomi, εγώ σκέφτηκα "παντού υπάρχουν διαπλεκόμενα"! :-P
Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει η ενδιάμεση φράση. Μπορεί όπως λες να είναι αστικός μύθος ή να υπήρχε η σκέψη να μπει και τελικά να μην. Εδώ που τα λέμε η απειλή που αναδίδει, δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα.
Αν σούρεις το ποντίκι πάνω από το κείμενό μου, θα δεις ότι είναι γιομάτο links. Από εκεί άντλησα τα data τής ανάρτησης.
Ένα από τα sites που αναφέρουν την ύπαρξη τής στοιχειωμένης φράσης είναι το:
http://www.pink-floyd-lyrics.com/html/great-gig-sky-dark-lyrics.html
Καλές διακοπές!
Idom
it's great to live in the Dark side of the moon...
Γεια σου Stilvi!
Είναι αλήθεια ότι από την σκοτεινή πλευρά τού φεγγαριού τα αστέρια φαίνονται φωτεινότερα.
Αλλά καλή είναι η ποικιλία και απαραίτητη η δυνατότητα επιλογής.
Idom
...we gotta go sometime...
..στο αναμεταξύ, ας περνάμε καλά!
εμένα μου αρέσει το time.
πολύ όμορφη η ανάρτηση για την Αναστασία Κουμπάκη, ειλικρινής. Και ο γλάρος Ιωνάθαν... δεν ξέρω, μου φαίνεται πως αυτός ο γλάρος είναι κάπου λάθος, στον τρόπο που θέλει να ξεπεράσει την φύση του. anyway, άσχετο αυτό...
@ Αόρατη Μελάνη!
Α μα ναι, βέβαια. Όπως λέει και το αρχαίο γνωμικό "ότι φάμε ότι πιούμε" και τα λοιπά και τα λοιπά!
:-)
@ Melancholic!
Γεια σου Μελαγχολικέ και καλώς ήρθες στο τσαρδί!
Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια σου για το post στη μνήμη τής Αναστασίας. Αλλά γιατί δεν τα έγραψες εκεί; (Όχι ότι πειράζει φυσικά.)
Για τον Ιωνάθαν είμαι δίβουλος. Μάλλον τον επικροτώ για την θέληση και την προσπάθεια του.
Επικρίνω όμως εκείνους που τον προβάλουν ως πρότυπο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι απαξιωτικοί προς τους "μη Ιωνάθαν".
Αυτό που θέλω να πω, εις την πολύ χυδαίαν μαλλιαρή είναι "δεν χρειάζεται να είσαι 'ξεχωριστός' ή 'μεγάλος' άνθρωπος. Αρκεί να είσαι άνθρωπος."
Αν κάποιος θέλει να γίνει και πύραυλος, εφ' όσον δεν ενοχλεί τους άλλους, μαγκιά του και χαρά του.
Idom
frightened of dying
if you can hear
the a/incom plished utopie
Δημοσίευση σχολίου