Γενικής Χρήσης: Καίτη Χωματά

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Καίτη Χωματά

Να διώχνεις τα σύννεφα, να γίνεσαι αγέρι...

9 σχόλια:

Αόρατη Μελάνη είπε...: Φίλε μου Idom, παρατηρώ ότι σε έχει πιάσει ένα Νέο Κύμα τώρα τελευταίως!; 27 Οκτωβρίου 2010 στις 4:47 μ.μ.
ολα θα πανε καλα... είπε...: πάντα ρομαντικός...; 28 Οκτωβρίου 2010 στις 11:09 π.μ.
ολα θα πανε καλα... είπε...: Ωραία ευχή πάντως.; 2 Νοεμβρίου 2010 στις 3:13 μ.μ.
mareld είπε...: Idom!!!Σε βρήκα φίλε στη νοσταλγία που είχα να μπω πολύ καιρό και πέρασα να σου αφήσω μια θαλασσινή αγκαλιά και να σου ευχηθώ καλό μήνα!!!; 2 Νοεμβρίου 2010 στις 7:32 μ.μ.
Idom είπε...: @ Αόρατη Μελάνη!

Μπα, τυχαίο είναι...

Με τον φίλο Νικολή το έφερε η κουβέντα.
Η Κ. Χωματά μάς άφησε χρόνους, οπότε ήθελα κάτι να αφερώσω στη μνήμη της.

Πάντως ναι, μού άρεσε και μού αρέσει το Νέο Κύμα και όλη εκείνη η μυθική εποχή.
Όταν ο κόσμος ήταν νέος και οι θείοι μας πίστευαν ότι κρατούσαν την άκρη ενός νήματος.

@ Όλα θα πάνε καλά! -Α

'Κείνο που με τρώει 'κείνο που με σώζει είναι πουονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη...

Μπα...

@ ΟΘΠΚ! -Β

Α, ναι!

@ Mareld!

Mareld, καλώς όρισες στο τσαρδί μου! Με συγκινεί ο χαιρετισμός σου και λυπάμαι που έχω να προσφέρω μόνο Dust in the Wind... :-)

Καλό μήνα και σε εσένα και - έστω virtually - αγκαλιές!

Idom; 5 Νοεμβρίου 2010 στις 12:29 π.μ.
mareld είπε...: Είσαι πολύ τρυφερός...!!!!!
Besitos!!!; 7 Νοεμβρίου 2010 στις 3:16 μ.μ.
Κλαζoμένιoς είπε...: Σύννεφα;
Τί είν' αυτό;
Απ' το υπόγειό μου δεν βλέπω τίποτα.

Αλλοί, αλλοί και τρισαλλοί,
κρίσις των κρίσεων δεινή
επί των κεφαλών μας
επέπεσεν ως αμαζών
και θέλει το κακό μας.

Κρίση που ούτ' ο Πάγκαλος
απ' την πολλή χαμάρα,
να τήν φαιδρύνει δεν μπορεί
με κάποια σαχλαμάρα.

Μέ τσίμπησε ποιητικός οίστρος σήμερα... αλλά είπα να μην φορτώσω τα σχόλιά σας με όλο το μακρυνάρι...
Το υπόλοιπο του ωραίου {αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας...} ποιήματός μου θα τό βρείτε στο:
kakiokakies.blogspot.com; 4 Δεκεμβρίου 2010 στις 6:18 μ.μ.
Idom είπε...: Κλαζομένιε, δεν έχεις άδικο για τα σύννεφα.

Πες "νέφος", να 'μαστε μέσα.
Από την άλλη βέβαια, ακριβώς επειδή ζούμε μέσα στο νέφος δεν μπορούμε να το δούμε.

Λυπάμαι για το υπόγειο και για τα υπόγεια όλου τού κόσμου.

Idom; 6 Δεκεμβρίου 2010 στις 3:27 μ.μ.
Idom είπε...: Ορθόδοξε, σε ευχαριστώ - αν και με μεγάλη καθυστέρηση. :-)

Η αλήθεια είναι ότι - στην πράξη - δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος. Αλλά ενδιαφερόμενος είμαι!

Πολλές ευχές και σε εσένα
Idom; 25 Μαΐου 2011 στις 12:05 π.μ.