Αρρώστησα

Εκτές αρρώστησα.
Το εντυπωσιακό ήταν πόσο γρήγορα εξελίχθηκε η ασθένεια. Το πρωί ήμουν καλά. Έως το βράδυ, σταδιακά, έβηχα άγρια, στο στήθος μου ένιωθα υπόκωφους χοχλακισμούς, οι κλειδώσεις μου, ειδικά στα πόδια, πονούσαν, είχα ρίγη και έτρεμα, είχα λίγη ναυτία (αυτό ίσως από την ασπιρίνη, το ντεπόν και २-३ ακόμα παρεμφερή που πήρα), άρχισα να βγάζω πτύελα, στην αρχή διαφανή, μετά αφρώδη και τέλος κόλορφουλ. Μετά έκανα και τρεις αιμοπτύσεις. Φυσικά ανέβασα και πυρετό αλλά δεν μέτρησα πόσο.
Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι ώρες ώρες έβλεπα μπροστά στα μάτια μου οριζόντιες μαύρες μπάρες που αναβόσβηναν, όπως όταν δεν είναι συντονισμένη η ΤιΒι.
Για το τελευταίο με έζωσαν φίδια, οπότε τηλεφώνησα στο Κεελπνώ.

"Γεια σας. Νομίζω ότι κόλησα τον Έμπολα."
"Αποκλείεται", μού απάντησε ο κύριος από την άλλη άκρη τής τηλεφωνικής γραμμής. "Ο κύριος υπουργός έβγαλε πριν λίγες μέρες διάταγμα που απαγορεύει στον Έμπολα και στους άλλους ιούς τής υποσαχάριας Αφρικής να έρθουν στην Ελλάδα."
Θαύμασα.
Ο κύριος όμως είχε αρχίσει να με υποπτεύεται.
"Μήπως επισκεφτήκατε πρόσφατα την υποσαχάρια Αφρική;"
"Καλέ όχι. Ποτέ μου δεν έχω πάει."
"Μήπως συγχρωτιστήκατε με κάναν απ' αυτούς τους Αφρικανούς, παράνομους μετανάστες που έρχονται στην χώρα;"
"Όχι, όχι. Σοβαρός αστός είμαι."
"Χμμμ... Τότε ΔΕΝ είναι ο Έμπολα."
Επειδή όμως είχε ανησυχήσει και εκείνος από τα συμπτώματα, με παρέπεμψε σε έναν συνάδερφό του.
"Χρειάζεστε υγρά", μού είπε εκείνος. "Να πίνετε υγρά. Εμένα μού αρέσει το φασκόμηλο! Σάς συνιστώ να πίνετε φασκόμηλο."
Θαύμασα ξανά.

Μία μέρα μετά και είμαι λίγο καλύτερα. Έχω βέβαια τρελή εξάντληση αλλά αυτό είναι αναμενόμενο.
Επίσης ανακάλυψα ότι οι μπάρες μπροστά στα μάτια μου εμφανίζονταν, επειδή σε μία συγκεκριμένη θέση, από την εξάντληση (;), τα βλέφαρά μου δεν έμεναν ανοικτά και πετάριζαν.

Το κακό είναι ότι σε λίγο έχω απογευματινή εργασία. Να πάω; Να μην πάω;
Αν είχα φατσοβιβλίο και τουίτυ, θα έκανα σφυγμομέτρηση από τους φίλους μου. Αλλά δεν έχω.


Τέλος να πω, ότι δεν έιχα ξαναβγάλει ποτέ στο παρελθόν στο μπλογκ, δελτίο υγείας μου. Αλλά τον τλευατίο καιρό ο Ροβυθές μάς έχει φλομώσει με τα παθολογικά του και βέβαια δεν μπορούσα να μείνω πίσω...

Άντε, περαστικά μου!