Απόσπασμα από την "απολογία" τού Wilhelm Furtwaengler

"I knew Germany was in a terrible crisis; I felt responsible for German music, and it was my task to survive this crisis, as much as I could. The concern that my art was misused for propaganda had to yield to the greater concern that German music be preserved, that music be given to the German people by its own musicians. These people, the compatriots of Bach and Beethoven, of Mozart and Schubert, still had to go on living under the control of a regime obsessed with total war. No one who did not live here himself in those days can possibly judge what it was like. Does Thomas Mann [who was critical of Furtwängler's actions] really believe that in 'the Germany of Himmler' one should not be permitted to play Beethoven? Could he not realize that people never needed more, never yearned more to hear Beethoven and his message of freedom and human love, than precisely these Germans, who had to live under Himmler’s terror? I do not regret having stayed with them."


«Ήξερα ότι η Γερμανία βρισκόταν σε τρομερή κρίση· ένιωθα υπεύθυνος για τη Γερμανική μουσική και ήταν καθήκον μου να επιβιώσω από αυτήν την κρίση, όσο μπορούσα.  Η έγνοια ότι η τέχνη μου χρησιμοποιείτο καταχρηστικά για προπαγάνδα, είχε να ζυγιστεί με τη μεγαλύτερη έγνοια, να διατηρηθεί η Γερμανική μουσική, να δοθεί στο Γερμανικό λαό από τους ίδιους της τους μουσικούς.  Αυτοί οι άνθρωποι, οι συμπατριώτες τού Μπαχ και τού Μπετόβεν, τού Μότσαρτ και τού Σούμπερτ, είχαν να συνεχίσουν να ζουν κάτω από τον έλεγχο ενός καθεστώτος εμμονικού με τον ολοκληρωτικό πόλεμο.  Κανένας που δεν έζησε εδώ, ο ίδιος, εκείνες τις ημέρες, δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθεί πώς ήτανε.  Μπορεί να πιστέψει ο Τόμας Μαν* ότι στη “Γερμανία τού Χίμλερ” δεν επιτρεπόταν σε κάποιους να παίξουν Μπετόβεν;**  Δεν μπορεί να καταλάβει ότι άνθρωποι δεν χρειάστηκαν ποτέ περισσότερο, δεν λαχτάρησαν ποτέ περισσότερο, να ακούσουν Μπετόβεν και το μήνυμά του για ελευθερία και ανθρώπινη αγάπη, όσο αυτοί ακριβώς οι Γερμανοί που είχαν να ζήσουν κάτω απ’ τον τρόμο τού Χίμλερ;  Δεν μετανιώνω που έμεινα μαζί τους.»

*  Ο Τόμας Μαν ήταν επικριτικός απέναντι στις πράξεις τού Φουρτβένγκλερ.

**  Εννοεί την απαγόρευση στους (Γερμανο-) Εβραίους μουσικούς να συμμετέχουν σε ορχήστρες και να παίζουν γερμανική μουσική.     

Θεωρώ το παραπάνω, υποδειγματικό παράδειγμα τής διαφοράς μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού.

Η ελληνική μετάφραση είναι δική μου. 

Διαβάστε:

http://en.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Furtw%C3%A4ngler

http://www.dailykos.com/story/2011/12/09/1041353/-Thursday-Classical-Music-OPUS-62-Beethoven-s-Ninth-Symphony?via=tag

Idom