Πώς σώθηκε η Ελλάδα.

Στα μέσα τής εβδομάδας 6-12 Ιουλίου 2015 ένα μεγάλο θαύμα συνετελέστηκε και η έως τότε τυχοδιωκτική, άσχετη, καταστροφική, ανάγωγη, ανεύθυνη, απροετοίμαστη, φιλοίδονη, αντεθνική, ασυντόνιστη, άσταστη, προκλητική και τεμπελχανάδικη κυβέρνηση έκανε στροφή 540 μοιρών, έγινε υπεύθυνη, φίλεργη, γνωστική, πατριωτική και συνεργάσιμη - εκτός από την κα Κωνσταντοπούλου και μερικούς άλλους - και αποδέχτηκε τη θεία χάρη τού Ευρώ, τού Μνημόνιου, της Τρόικας, των αποκρατικοποιήσεων και τού κου Σόιμπλε γενικότερα.
Πώς συντελέστηκε το θαύμα, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, όπως ας πούμε δεν θα μάθουμε ποτέ αν χέζουν οι αρκούδες στο δάσος, αν συνεχίσουμε να υποβαθμίζουμε το φυσικό περιβάλλον των αρκούδων...
Μερικοί λένε ότι συνωμότες Ευρωπαίοι ψέκασαν το Γελαστό παιδί, άλλοι ότι το Γελαστό παιδί ήταν ψεκασμένο χρόνια τώρα, άλλοι λένε ότι εμείς είμαστε γελαστά παιδιά αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους.
Αυτό που ξεχνάνε να αναφέρουν είναι ο μεταφυσικός και ο θρησκευτικός παράγοντας.  Ποιος κάθισε στα σοβαρά να αναλύσει τον αστρολογικό χάρτη του κου Τσίπρα και τού ίδιου τού ΣΥΡΙΖΑ;  Ποιος έλεγξε αν οι βιόρυθμοί του ήταν συμβατοί με τής κας Μέρκελ;  Ε;
Για να μην αναφερθώ στα θρησκευτικά...


Άσχετα με τα παραπάνω, εγώ έγραψα μισό μικρό θεατρικό - το άλλο μισό δεν το έγραψα, γιατί έχω δουλειές.  Αν θέλετε γράφτε το εσείς.  Επειδή πάντα έχω πρόβλημα με την επιλογή ταιριαχτών / ελκυστικών ονομάτων, πήρα τελείως τυχαία ονόματα από την επικαιρότητα.  Τά γεγονότα είναι επίσης τελείως φανταστικά.  Ίσως βέβαια θυμίζουν κάποια άλλα πραγματικά γεγονότα - δύσκολο να δημιουργείς ιστορίες που δεν έχουν υπάρξει ποτέ - αλλά φυσικά οι αντιστοιχίες είναι τυχαίες και χωρίς ειρμό.

Καλή διασκέδαση!

====================================================

Τ ο   χ ρ ο ν ι κ ό   τ η ς   Σ ω τ η ρ ί α ς   τ η ς   Ε λ λ ά δ ο ς

Σκηνή 1^η (;)

Δευτέρα (6) προς Τρίτη (7) Ιουλίου 2015, νύχτα.

Σε μυστική συνάντηση των προέδρων και πρώην προέδρων των πατριωτικών κομμάτων της Ελλάδος (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και μερικών άλλων).

Θ.:     Πώς θα σώσουμε την Ελλάδα από τους συνωμότες της Δραχμής;

Μ.1:  Ξηροκάρπια δεν έχετε;

Β.:     Το θέμα είναι πώς θα σώσουμε την Ελλάδα από τον Τσίπρα!

Μ.1:  Α, σας ευχαριστώ!  (Παίρνει το λικεράκι που του προσφέρει η κα Γ.)

Μ.2:  (Προς τον Σ.)  Πρόεδρε, δεν μπορείς εσύ να κάνεις τίποτε;

Γ.:      (Προς τον Μ.1)  Στις υγείες σας!

Σ.:      Εγώ στην πατρίδα μου όσο μπορούσα πρόσφερα!

Θ.:     Ναι, αλλά εσύ έχεις ακόμα τις μεγάλες διασυνδέσεις.

Σ.:      Δεν μπορώ να υποχρεώνομαι συνέχεια.

Μ.1:  (Μασάει τους ξηρούς καρπούς που του έφερε ο υπασπιστής του από την κουζίνα)  <Κρατς κρουτς> 

Β.:     Είναι ώρα ευθύνης.  Τώρα που η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν μπορούμε να βάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον...

Μ.2:  (Τον διακόπτει και απευθύνεται στον Σ.)  Σου μιλάει ακόμα, ε, πρόεδρε;

Β.:     (Μουρμουρίζει ακατάληπτα, προφανώς επειδή τον διέκοψε ο Μ.2.)  <!$#*!^&%>

Σ.:      Φυσικά και μου μιλάει!  Γιατί, αμφιβάλλατε; 

Μ.2:  Όχι πρόεδρε.  Τι είναι αυτά που λες;  (Σταυροκοπιέται.) 

Σταυροκοπιούνται όλοι και κοιτάζουν προς τα επάνω.  Ο Μ.1 αφήνει βιαστικά το μπωλάκι με τους ξηρούς καρπούς για να κάνει και εκείνος τον σταυρό του.

Γ.:      (Σεμνά.)  Ε, παραξενευτήκαμε λίγο που κάνατε πρόεδρο τον Βαγγέλη...

Θ.:     Θα...

Μ.2:  Γιατί κοπέλα μου, δεν σου γεμίζω το μάτι;

Γ.:      Όχι, βρε Βαγγέλη.  Απλά ... παραξενευτήκαμε με την ξαφνική παραίτηση του προέδρου...

Μ.1:  Και εγώ εξεπλάγην όταν παραιτήθηκε ο αγαπητός Ευάγγελος...

Γ.:      Ε, δεν ήταν το ίδιο, κύριε Νίκο μου!

Β.:     Τώρα δεν έχουν πια σημασία όλα αυτά...

Θ.:     Ας επικεντρωθούμε τώρα στο πρόβλημά μας.

Οι «μεγάλοι» κοιτάζουν παγερά τον μικρό Θ. που ξετσούμισε απ' τ' αυγό και τους δίνει οδηγίες.  Ο μικρός Θ. κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Θ.:     (Γεμάτος ευγένεια προς τον Σ.)  Θα της μιλήσετε λοιπόν κύριε πρόεδρε;

Σ.:      Θα της μιλήσω!  Τι άλλο να κάνω;

Μικρή παύση.  Και ενώ όλοι περιμένουν τον Σ. να συνεχίσει...

Μ.1:  Και τι θα γίνει αν δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε εκείνη;

Μ.2:  Άσε ρε, Δωδεκαθεϊστή που δεν μπορεί να βοηθήσει η Παναγία!

Μ.1:  Γιατί, σας βοηθάει συχνά, ω μεταναστολάγνε;

Σύντομα, όλοι πλακώνονται με όλους, όπως γινόταν παλιά σε ένα Γαλατικό χωριό στην Αρμορίκη.

········

Σκηνή 2^η (;)

Τρίτη (7) προς Τετάρτη (8) Ιουλίου 2015, νύχτα.

Στην κρεβατοκάμαρα του Σ.  Ο Σ. στριφογυρνάει στο κρεβάτι.

Σύζυγος Σ.:      (Αγουροξυπνημένη)  Τι έχεις;

Σ.:      Δεν μπορώ να κοιμηθώ;

Σύζυγος Σ.:      Γιατί;

Σ.:  Πρέπει να κοιμηθώ...

Σύζυγος Σ.:      Ε, γιατί δεν κοιμάσαι;

Σ.:      Από την αγωνία μου αν θα μπορέσω να κοιμηθώ...

Σύζυγος Σ.:      ...;  (Παύση)  Θες ένα γάλα;

Σ.:      Όχι, θα φουσκώσω και δεν θα μπορώ να κοιμηθώ.

Σύζυγος Σ.:      Σού είπα εγώ, δεν χρειαζόταν να δώσεις το κόμμα...

Σ.:      Όχι, δεν είναι από αυτό...  (Το ξανασκέφτεται)  Με διέταξαν...  Εκείνη η γυναίκα...

Σύζυγος Σ.:      Μην πεις το όνομά της, θα πάθεις πάλι ντουβρουτζά.  (Μικρή παύση.  Ανήσυχη)  Θες ένα ηρεμιστικό;

Σ.:      Όχι, όχι.  Θα κοιμηθώ βαριά και δεν κάνει.

Σύζυγος Σ.:      (Το σκέφτεται)  Θες να πας στο υπόγειο;  Έφεραν το πρωί από το σιδεράδικο τις καρόβιδες που παράγγειλες και εγώ έγραψα σε ένα μεγάλο χαρτόνι το όνομα τής ...  εκείνης, και το κόλλησα στον τοίχο...

Σ.:      Όχι, όχι.  Θα πάρει πολύ ώρα.  Βιάζομαι να κοιμηθώ.

Σύζυγος Σ.:      (Ενθαρρυντικά)  Άντε, να πετάξεις μερικές βίδες.  Θα χαλαρώσεις.  Θα σου κάνει καλό.

Σ.:      (Ανάβει το λαμπατέρ)  Όχι, μπορεί να θυμώσει η Παναγία...

Σύζυγος Σ.:      Πιέζεσαι πολύ βρε Αντώνη.

Σ.:      ... και να μην έρθει να μού μιλήσει.

Σύζυγος Σ.:      Ε, μιλάτε αύριο.

Σ.:      Όχι, δεν έχουμε καιρό.  Είναι για τις πολιτικές εξελίξεις.  Ο Τσίπρας...  Οι κομμουνιστές...

Σύζυγος Σ.:      Αχ, βρε Αντώνη, όλο εσένα τα φορτώνουν...  Ας της μιλήσει ο Βαγγέλης.

Σ.:      Εε; Χα! Ο Βαγγέλας;  Στην Παναγία;  Χαχαχαχαχαχα!...

Ο Σ. σκάει στα γέλια.  Γελάει μέχρι δακρύων και εξαντλήσεως.  Σύντομα, ευτυχισμένος γυρίζει πλευρό και αποκοιμιέται ήσυχος.  Η σύζυγος του Σ. αρχικά απορεί.  Μετά κλείνει το φως και κοιμούνται.   

········

Σκηνή 3^η (;)

Τετάρτη (8) προς Πέμπτη (9) Ιουλίου 2015, νύχτα.

Σε μία υπηρεσιακή κρεβατοκάμαρα - καθότι ο Τ. δν έχει χρόνο να πάει σπίτι του.  Ο Τ. κοιμάται.

Ο Τ. βλέπει όνειρο τον Γ.Β. να οδηγεί μία παλιά κάμπριο Aston Martin σε ένα εξοχικό, παραλιακό δρόμο.  (Οι θεατές το βλέπουν αυτό να προβάλλεται σε video wall.)

Μέσα στην κρεβατοκάμαρα υλοποιείται η Παναγία.  Πλησιάζει σαν αερικό τον Τ. και μουρμουρίζει.

Π.:     Ξύπνα, Αλέξη! 

Τ.:      (Βλέπει τώρα τον Γ.Β. να γκαζώνει.  Ο δρόμος περνάει από την πλαγιά ενός βουνού και στην μία πλευρά χάσκει ο γκρεμός.  Ο Τ. δεν παίρνει χαμπάρι  την Παναγία)

Π.:     Αλέξη, ώρα να ξυπνήσεις!

Τ.:      (Ο Τ. δεν ακούει.  Η Παναγία τον τραβοκοπάει.  Ο Τ. βλέπει τον Γ.Β. να κάνει επικίνδυνους ελιγμούς σύριζα στον γκρεμό)

Π.:     Ξύπνα, Αλέξη και δεν μπορώ να φωνάζω – θα μας ακούσει κανείς...

Τ.:      (Το αυτοκίνητο του Γ.Β. κτυπάει το κιγκλίδωμα και πέφτει στον γκρεμό.  Ο Τ. χαμογελάει μέσα στον ύπνο του ευτυχισμένος)

Η Παναγία πηγαίνει σε ένα τραπεζάκι, παίρνει ένα βάζο με λουλούδια και πλησιάζει πάλι τον Τ..  Βγάζει τα λουλούδια και κοιτάει σκεφτικά μία το χέρι της με το βάζο και μία το άλλο χέρι με τα λουλούδια.  Τελικά κοπανάει τα λουλούδια στο κεφάλι του Τ.   

Τ.:      (Πετάγεται)  Τι ήταν αυτό;

Π.:     Κρίνος...

Τ.:      (Βλέπει την Π. δίπλα του που αχνοφέγγει στο σκοτάδι)  Τσε Γκεβάρα μου!  Ο Λένιν τραβεστί!

Π.:     Τι λες μωρέ, άθεε;  Ποιος Λένιν;...  Η Παναγία είμαι!

Τ.:      Ποια;

Π.:     Η Παναγία.  Τόσο πολύ απομακρύνθηκες από την πίστη σου που δεν Με αναγνωρίζεις;

Τ.:      (Μόνος του)  Δεν είμαστε καλά, όνειρο βλέπω.  Και ο Γιάνης;

Π.:     Δεν βλέπεις όνειρο, πλανημένε. 

Τ.:      (Μόνος του)  Με ψεκάσανε αυτοί στο Ευρωκοινοβούλιο...

Π.:     Σκόρδα έπρεπε να σου ρίξουνε, αμαρτωλέ...  Με κάνεις και κάνω ανίερες σκέψεις...

Τ.:      (Την παρατηρεί πιο ψύχραιμα)  Μα, αν είσαι εσύ...  Γιατί ήρθες εδώ;

Π.:     Για να σε συμβουλέψω.  Να γλιτώσεις εσύ, οι Έλληνες...  Εσύ από τους Έλληνες, οι Έλληνες από εσένα...

Τ.:      Και γιατί δεν ήρθες στα όνειρά μου;

Π.:     Γιατί, μετά δεν θα πίστευες όταν θα ξυπνούσες, ολιγόπιστε.  Δεν είσαι σαν τον καλό συνάδελφό σου τον Αντωνάκη.  Εσύ ανήκεις στο κοπάδι των εριφίων.  Ολόκληρες έκτακτες διαδικασίες κάναμε για να έρθω.

Τ.:      (Κοιτάζει ερωτηματικά την Παναγία.  Το σκέφτεται.  Κουνάει το κεφάλι)  Κάτι ρίξαν στο λιτό δείπνο μου.

Π.:     Πάψε, άθλιε.  Τι αποδείξεις θέλεις ότι είμαι Εγώ;

Τ.:      ;...

Π.:     Θα σού φανερώσω μυστικά για σένα που άλλος δεν τα ξέρει.  (Παύση)  Στον αριστερό γλουτό έχεις τατουάζ που γράφει «I love Papariga».

T.:      Ε, αυτό διάφοροι το ξέρουν.

Π.:     Και σε διέγραψαν από την ΚΝΕ επειδή το έγραψες στα Αγγλικά και όχι στα Ρώσικα.

Τ.:      (Φουσκώνει) Εγώ, αποχώρησα από την ΚΝΕ, δεν...!  (Ξεφουσκώνει.  Μουτρωμένος) Καλά, και αυτό το ξέρουν διάφοροι...  (Σχεδόν μόνος του)  Ήταν το Μάρτιο του ’91.  Η Σοβιετική Ένωση είχε πέσει από καιρό...

Π.:     Ω, βδελυρέ, δικαιολογείσαι σε Μένα γιατί δεν χάραξες στα Ρωσικά τον γλουτό σου;!  (Κοιτάει προς τα πάνω)  Θου Κύριε, τι Με κάνει και λέω...

Τ.:      (Ξαφνικά, του ‘ρχεται ιδέα)  Με ψέκασαν πράκτορες από τον Περισσό!

Π.:     Ναι, σιγά.  Αυτοί ασχολούνται να ψεκάζονται μεταξύ τους.  Δεν αδειάζουν για σένα, τέκνο μου...  Όπως και να ‘ναι.  Για να το πιστέψεις στα σίγουρα, μετά από Εμένα θα σε επισκεφτούν δεκατρία φαντάσματα.

Τ.:      Εμένα;

Π.:     Ναι, εσένα.  Μη Με βάζεις να επαναλαμβάνω.

Τ.:      Και γιατί δεκατρία;  (Με μία υποψία ειρωνείας) Στα αστικά παραμύθια τρία έρχονται...

Π.:     Σιωπή, βέβηλε!  Τρία στέλνουμε στους φιλάργυρους, στους τοκογλύφους, στους απλούς κλέφτες...  Στους αριστερούς στέλνουμε όλα όσα διαθέτουμε. 

Τ.:      Μα,...

Π.:     (Αυστηρά)  Δεν έχει «μα»!  (Μόνη της)  Αχ, Θε μου, γιατί δεν τον έκανες θεοσεβούμενο όπως τον Αντωνάκη;...

Τ.:      Εγώ είμαι ορθολογιστής.  Δεν πιστεύω στα φαντάσματα.

Π.:     (Μόνη της)  Βέβαια ο Αντωνάκης είναι στούρνος.  Μέχρι να καταλάβει τι του λέω...  Αλλά τουλάχιστον δεν βγάζει γλώσσα.

          (Στον Τ.)  Όταν τα δεις θα πιστέψεις!  Και θα σου δώσουν τις πρακτικές οδηγίες που χρειάζεσαι...  Εγώ θα σου υπαγορεύσω μόνο τα αναγκαία.

Τ.:      (Μισοειρωνικά)  Μπα;  (Παύση)  Και ποια φαντάσματα;

Π.:     Η Πηνελόπη Δέλτα.

Τ.:      ; ...

Π.:     Για να σου μάθει πώς να αγαπάς την πατρίδα σου.  Θα σου διαβάσει το «Παραμύθι χωρίς όνομα»...  Να δεις ότι πρώτα πρέπει ο μεγάλος ηγέτης να διαλύσει τελείως τη χώρα του και μετά ο γιος του να την ξαναφτιάξει από την αρχή.

Τ.:      ;...

Π.:     Καλά, μην με κοιτάς έτσι!  Ο Αντωνάκης το ζήτησε προσωπική χάρη να βγάλω βόλτα την προγιαγιά του.  Δεν μπορούσα να του το αρνηθώ...

Τ.:      Α!

Π.:     Μετά θα ‘ρθει ο Παπανδρέου...

Τ.:      (Πάντα, λίγο ειρωνικά)  Ο Γέρος της Δημοκρατίας;

Π.:     Σιγά μην έρθει ο Γέρος της Δημοκρατίας για σένα.  Ο γιος του θά ‘ρθει.  Για να σού δείξει πως να κάνεις κωλοτούμπες.

Τ.:      (Σηκώνει τα φρύδια).

Π.:     «Θα βγούμε από το ΝΑΤΟ», «Θα κάνουμε δημοψήφισμα για το αν θα παραμείνουμε στην ΕΟΚ...».  Εσείς οι νέοι δεν διαβάζετε ιστορία.

Τ.:      Αλλά...

Π.:     Σους!  Μετά θα έρθει ο Τρικούπης.

Τ.:      Γιατί ο Τρικούπης;

Π.:     Γιατί στο μέλλον οι Έλληνες θα σε συγκρίνουν με τον Τρικούπη.

Τ.:      Άλλο πάλι τούτο.  Εγώ είμαι κομμουνιστής!

Π.:     Αν είσαι εσύ κομμουνιστής εγώ είμαι η Ηρωδιάδα...  Πάλι με κάνεις και βλασφημώ!

Τ.:      Μα γιατί να με συγκρίνουν με τον Τρικούπη;

Π.:     Άμα σού λέω Εγώ ότι δεν είναι με τα καλά τους οι Έλληνες...

Τ.:      (Κοιτάει ερωτηματικά την Παναγία.  Η Παναγία κοιτάει ερωτηματικά τον Τ.)  Δεν μου είπες κάτι τέτοιο.

Π.:     Ωωω...  Χάνω τον ειρμό μου με σένα.  Με προειδοποίησαν οι Αρχάγγελοι.  (Μικρή παύση)  Μετά θα έρθει ο Λένιν.

Τ.:      Ο Λένιν;

Π.:     Ναι!  Όλα γίνονται άμα το επιθυμήσει Εκείνος!

Τ.:      Συνεργάζεται μαζί... σας ο Λένιν;

Π.:     ΔΕΝ συνεργάζεται.  Κάναμε ειδική ρύθμιση για να βγει λίγες ώρες από την Κόλαση, να έρθει να σού μιλήσει.  Να τον δεις και να παραδειγματιστείς!

Τ.:      Ωωωω!  Τι θα μου πει ο Λένιν;

Π.:     Να κάνεις συμβιβασμούς!  Υποχωρήσεις.  Ένα βήμα μπροστά και πέντε πίσω...

Τ.:      Δύο πίσω...

Π.:     Τι;

Τ.:      Ο τίτλος...  Το βιβλίο του...  Ήταν «Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω».

Π.:     Σιωπή!  (Του κοπανάει ξανά τα λουλούδια στο κεφάλι)  Αμαρτωλέ!

Η Παναγία καταλαβαίνει ότι φώναζε και κοιτάζει ανήσυχη προς την πόρτα.  Ο Τ. έχει λουφάξει.  Δεν ακούγεται κανείς απ’ έξω και η Παναγία συνεχίζει.

Π.:     Δεν θα σου πω ποια άλλα φαντάσματα θα ‘ρθουνε, δεν αντέχω την ολιγοπιστία σου.  Θα σού πω τι πρέπει να πράξεις.  (Μικρή παύση)  Πρώτα πρώτα θα αποδεχτείς το Μνημόνιο για να σωθεί η χώρα σου.  (Ο Τ. γουρλώνει τα μάτια του)  Όποιο Μνημόνιο σου δώσουν οι Ευρωπαίοι.

Τ.:      Μα, στη χώρα μου δεν θέλουν μνημόνιο.

Π.:     Και πώς ξέρεις εσύ τι θέλουνε οι άνθρωποι στην χώρα σου;

Τ.:      Αφού κάναμε δημοψήφισμα.

Π.:     Σους!  Μην λες παλιόλογα μπροστά Μου.

Τ.:      Το 62% του λαού...

Π.:     Παρασύρθηκε από τους συνωμότες της Δραχμής και παραστράτησε...

Τ.:      Παναγία μου...

Π.:     Ναι;

Τ.:      Μη με δουλεύεις...

Π.:     (Αγριεύει προς στιγμή αλλά μετά αλλάζει μέθοδο)  Βρε, κρετίνε, νομίζεις ότι το 62% θα συνεχίσει να θέλει εσένα όταν αρχίσει να πεινάει;

Τ.:      Μα πεινάει...

Π.:     Θα πάρει τις κατσαρόλες και θα τις κτυπάει στους δρόμους.

Τ.:      Ε, θα πούμε στον Πανούση να...

Π.:     Ή νομίζεις ότι θα είχες πάρει 62% αν δεν σε βοήθαγαν τα φωτισμένα κανάλια... (Στρέφεται προς τα πάνω) Ύπαγε οπίσω μου...  Τι λέω πάλι...

Τ.:      Το κανάλι της βουλής...;

Π.:     Ποιο κανάλι της βουλής, βρε παλιοκομμουνιστή;  Το Μέγκα, το Σκάι, ο Αντέννα, που σε λοιδόρησαν τόσο πολύ που τα σιχάθηκαν και οι ιδιοκτήτες τους...

Τ.:      Εσύ είπες ότι δεν είμαι κομμουνιστής.

Π.:     Θα ήθελες, όμως!

          (Προς τον ουρανό)  Ανυπόφορος είναι...

Τ.:      (Τρίβει το πρόσωπό του λίγο χαμένα)  Δεν καταλαβαίνω...  Πάμε απ’ την αρχή;  Γιατί ήρθες εδώ;

Π.:     Με παρακάλεσε ο Αντωνάκης.  Μετά έκαναν ΔΣ στον Παράδεισο και αποδέχθηκαν το αίτημά του.

Τ.:      ;...  Και πες μου πάλι, τι θέλεις;

Π.:     Κατ’ αρχήν να δεχτείς το Μνημόνιο.  Για να σωθεί η χώρα σου. 

Τ.:      Με το μνημόνιο θα σωθεί η χώρα μου;

Π.:     Σους!  Τι νομίζεις ότι είναι η χώρα σου;  Τα άπαρτα ψηλά βουνά;  Η χώρα σου είναι οι θεοσεβούμενοι άνθρωποι.  Οι βασιλείς του Βυζαντίου, ο Ιουστινιανός, ο Κωνσταντίνος, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός...  Οι περισσότεροι που ψηφίζουν Καραμανλή...

Τ.:      Ε;  Με μπέρδεψες.  Ο Καραμανλής παραιτήθηκε...

Π.:     Όχι, αυτός ο Καραμανλής, μίασμα.  Ο άλλος, ο αυθεντικός.

Τ.:      Μα έχει πεθάνει.  Δεν...

Π.:     (Μόνη της)  Αααχ...  Ήταν όμορφος, ψηλός...

Τ.:      ... τον ψηφίζουν πια...

Π.:     Αυτή είναι η Ελλάδα:  όποιοι έχουν πεθάνει.  Η αρχαία γλώσσα, οι αρχαίοι πολεμιστές...

Τ.:      ;...  Λες;

Π.:     ... Και όσοι δίνουν περιουσίες και κτήματα στα μοναστήρια.

Τ.:      Ναι, αλλά μετά τα μοναστήρια δίνουν τα κτήματα για να γίνουν ορυχεία χρυσού.

Π.:     Και οι θεοσεβούμενοι άνθρωποι που παίρνουν το χρυσό, τον προσφέρουν ξανά στα μοναστήρια!

Τ.:      (Το σκέφτεται.  Ξύνει το κεφάλι του)  Μμμμ...  ξέρεις οι σημερινοί φιλελέδες νεοκαπιταλιστές δεν είναι όλοι τους θεοσεβούμενοι.

Η Παναγία αγριεύει.  Μεταμορφώνεται όπως το φάντασμα στην ταινία «ο Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού», ψηλώνει, γίνεται τρομερή.

Π.:     (Φωνή με εφέ)  Και νομίζεις ότι και αυτό εσύ θα το λύσεις, αριστερέ;;;

(Μικραίνει ξανά)  Άσε να ασχοληθούν πιο ικανοί από εσένα με τα σοβαρά πράγματα.

Τ.:      (Μικρή παύση)  Παναγία μου, αν δεχτώ το μνημόνιο, θα με πάρουν με τις ντομάτες.

Π.:     Θα ακριβύνουν οι ντομάτες!...  (Μόνη της)  Και όλα τα άλλα...

Τ.:      ... Με τις πέτρες. 

Π.:     Μη φοβάσαι λιπόψυχε.  Μόνο η Κωσταντοπούλου θα κάνει υστερίες. 

Τ.:      Μόνο; 

Π.:     Και ο Λαφαζάνης... 

Τ.:      Μόνο; 

Π.:     Και η Μακρή – κρίμα το όνομα... 

Τ.:      Αυτοί; 

Π.:     Ααα...  Τι θες;  Πολιτικό ρεπορτάζ;  Υποτίθεται ότι ήσουν γενναίος και θα αντιμετώπιζες τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε.  Τώρα φοβάσαι τη Μακρή;

Τ.:      Ο Μανώλης;

Π.:     (Κουνάει το κεφάλι)  Αυτός θα πάει στο Μέγκα και θα εξηγεί ότι όσοι υπογράψατε Μνημόνιο πρέπει να φύγετε από τον ΣΥΡΙΖΑ...

Τ.:      (Παύση)  Και μετά τι θα κάνω;

Π.:     Θα χαρίσεις τα αεροδρόμια.

Τ.:      Ποια;...  Γιατί;...  Γιατί να χαρίσω αεροδρόμια;  Σε ποιον να χαρίσω τα αεροδρόμια;

Π.:     Στους Ευρωπαίους!  Για να τους ευχαριστήσεις που σας έδωσαν κι άλλο Μνημόνιο.

Τ.:      Τι να τους ευχαριστήσω, αφού για εκείνους δουλεύουν τα μνημόνια.

Π.:     Τα ‘παμε, αυτά, αχάριστε...  Θα τα χαρίσεις στον Σόιμπλε.

Τ.:      Εεε...  (Σταματάει.  Το σκέφτεται και αλλάζει τακτική)  Δεν γίνεται.  Τα αεροδρόμια δεν είναι δικά μου για να τα χαρίσω...

Π.:     (Ειρωνικά)  Αχ, καημένο μου, σε έπιασε η αριστερή ηθική.  (Μόνη της)  Να χαρώ εγώ ηγέτη...

Τ.:      Υπάρχουν κανονισμοί...

Π.:     Ντροπή σας!  Σε λίγο θα ζητάτε και Σύνταγμα...  Τέλος πάντων.  Για αυτό φτιάξατε το ΤΑΪΠΕΔ.

Τ.:      Ναι, το φτιάξαμε, αλλά το ΤΑΪΠΕΔ ελέγχεται...

Π.:     Μικρέ Τσίπρα, μην κοροϊδεύεις την Παναγία!  Το ΤΑΪΠΕΔ είναι Α.Ε....  Όταν εσύ πήγαινες, εγώ ερχόμουν τέσσερις χιλιάδες φορές.

Τ.:      Καλά.  Αυτό λύνει το πρόβλημα ότι τα δίνουν όπου θέλουν, αλλά το τι θα δώσουν, το καθορίζει η κυβέ... 

Π.:     Θα σου δώσουμε διακόσιους και βάλε βουλευτές να σου καθαρίζουν...

Τ.:      (Ανοίγει διάπλατα τα μάτια)  Θα ξαναγίνουν εκλογές;

Π.:     Σουτ!  Όλο εκεί έχεις το μυαλό σου...  Όχι ακόμα...

Τ.:      Ποιοι «θα μου δώσετε»;

Π.:     (Ανασηκώνει τα χέρια)  Εμείς!  (Το σκέφτεται.  Προς τον ουρανό)  Ωχ, Κυριέ μου, μυστήριες οι βουλές σου.  Πού καταλήξαμε; – να δίνουμε διακόσιους τόσους βουλευτές σε αυτό το ζουλάπι...

Τ.:      (Εντυπωσιασμένος)  Και μετά τι θα άλλο θα χαρίσω;

Π.:     Θα σού λεει ο Ευκλείδης.

Τ.:      Ο...;  Γιατί;

Π.:     Είναι δικός μας.

Τ.:      ; ...

Π.:     Είναι μεταμφιεσμένο χερουβείμ.

Τ.      ; ... !  Για αυτό όταν του τσιμπάει ο Σουλτς το μάγουλο, εκείνος γύριζει και το άλλο...

Π.:     Γι αυτό!  Και είναι και μειλίχιος.  Όχι σαν εσένα.

Τ.:      Και στον Ευκλείδη θα δίνετε οδηγίες... πώς;

Π.:     Θα προσκαλέσεις ξανά τους τεχνοκράτες της Τρόικα στην Αθήνα για να του λένε τι να κάνει.  Όπως έκανε παλιά, ο Αντωνάκης... 

Τ.:      ! ... 

Π.:     (Μόνη της, καθώς θυμάται τον Αντωνάκη)  Μάλαμα παιδί!

Τ.:      (Μόνος του)  Ε, εγώ είμαι γελαστό... 

Π.:     Τι; 

Τ.:      Τίποτα.  Και;...  (Χαμογελώντας)  Μετά θα μού δώσετε ξανά τετραετία; 

Η Παναγία δεν κρατιέται.  Αυτή τη φορά κοπανάει το κεφάλι του Τσίπρα με το βάζο.  Ο μεγάλος ηγέτης χάνει προς στιγμή τις αισθήσεις του.  Η Παναγία σταυροκοπιέται για χάρη του.  

  

Αυλαία   &  Συνεχίζεται...

   
Idom