Ελπίδα, πάει και τελείωσε.

Κάθε έθνος όταν βρίσκεται σε κρίση, αναζητά δυνάμεις από τις ρίζες του.  (Για αυτό και ο κος Κίσσινγκερ ήθελε να ξεκοπούμε από τις παραδόσεις μας, αλλά τώρα δεν θα ασχοληθώ με τούτονε.)

Σήμερα η Ελλάδα βάλλεται πανταχόθεν από εξωτερικούς και από εσωτερικούς εχθρούς και από τον κύριο Φίλη.  Τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι Έλληνες ως βάλσαμο για τις πληγές τους;  Μα την Ορθοδοξία και τον Αρχαίο τους πολιτισμό, τι άλλο;

Και πώς διδάσκονται αυτά στους νέους που αποτελούν το νέο αίμα τής πατρίδας;  Μα φυσικά στο σχολειό, από τα μαθήματα των αρχαίων ελληνικών και των θρησκευτικών.  Για αυτό προσπαθούν να τα φιμώσουν ο κος Κίσσινγκερ και ο κος Φίλης.

Για να μην μακρυγορώ:  τα αρχαία ελληνικά και τα θρησκευτικά είναι η μόνη μας ελπίδα (δεν θα πω η τελευταία, γιατί η τελευταία είναι πάντα η θεία Χάρις).  Και αν θέλουμε «να κουνήσουμε και εμείς τα χέρια μας», όπως έλεγε ο Αίσωπος, πρέπει να απαιτήσουμε την ενίσχυση αυτών των μαθημάτων.

Προτείνω λοιπόν, τα δύο μαθήματα να συνενωθούν και να διδάσκονται πλέον θρησκευτικά στο αρχαίο κείμενο, δηλαδή στην μετάφραση των Εβδομήκοντα, που είναι άλλωστε η μόνη εγκεκριμένη από το Σύνταγμα των Ελλήνων.  Στο Δημοτικό η Παλαιά Διαθήκη και στο Γυμνάσιο η Καινή Διαθήκη, ενώ στο Λύκειο θα ξαναγίνεται επανάληψις όλης τής Βίβλου.

Το μάθημα να διδάσκεται δύο ώρες την ημέρα, την πρώτη ως συνέχεια τής προσευχής και την δεύτερη ως τελευταία ώρα πριν το σχόλασμα, ώστε να βγαίνουν τα νέα παιδιά θωρακισμένα από το σχολείο.

Σε λίγα χρόνια, μπορούν πιλοτικά ένα ένα τα μαθήματα να διδάσκονται στα αρχαία ελληνικά. 

Και όλα τα προβλήματα «ως διά μαγείας» θα λυθούν (όπως στον Αλχημιστή τού κου Κοέγιο).

Idom