Σκηνή 3η: Ο Ποσειδώνας

[ ... συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση.]



Μπαίνει ένας υπηρέτης από την κεντρική είσοδο. Υποκλίνεται.

ΥΠΗΡΕΤΗΣ: Ω, θεοί, έφτασε ο μεγάλος Ποσειδώνας.
ΔΙΑΣ: Α, ωραία!
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Πάνω στην ώρα.

Η Ήβη σηκώνεται από το κάθισμά της. Μπαίνει ο Ποσειδώνας κρατώντας ένα ψαροντούφεκο. Το δίνει στον Υπηρέτη και εκείνος το βάζει στην κρεμάστρα. Μετά ο Υπηρέτης υποκλίνεται και φεύγει.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Χαίρεστε σε όλους!
ΔΙΑΣ: Α, να ‘σαι και ‘συ!
ΌΛΟΙ: (Χαιρετάνε) καλώς τον Ποσειδώνα. / Χαίρε Ποσειδώνα / …
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ, ΑΡΤΕΜΗ: Χαίρε θείε!
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (σκύβει και φυλάει την Ήρα προστατευτικά) Χαίρε Φούλα!
ΗΡΑ: (Νιώθει όμορφα) έλα, που ήσουν;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Στο Δία) πώς είσαι αδέρφι;
ΔΙΑΣ: Άντε, κόπιασε. (Μετακινεί την καρέκλα τού Ποσειδώνα.) Είπαμε να σε περιμένουμε για το γλυκό αλλά παραάργησες.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Χαιρετάει με το κεφάλι ιδιαίτερα θερμά τη Δήμητρα. Κάθεται.) Α! Τραβήξαν σε μάκρος, τα μερεμέτια. Μαστοράντζες τώρα, ξέρετε. (Κτυπάει τα χέρια προς την κουζίνα με αέρα αφεντικού. Η Ήβη πλησιάζει με τον αμφορέα και περιμένει.)
ΗΡΑ: Έχεις φάει Ποσειδώνα μου;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Γελώντας) μου αφήσατε τίποτα; Έφαγα ένα σάντουιτς με μαρούλι, τυρί και αμβροσία στο δρόμο μα με χάλασε. Ένα καλό γλυκό τώρα θα το εκτιμούσα…
ΑΡΗΣ: (Μπουκωμένος) σε καλή ώρα ήρθες, θείε.
ΗΡΑ: Τι κάνει η Αμφιτρίτη;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Σας χαιρετάει και σας στέλνει την αγάπη της.
ΔΙΑΣ: Και εμείς το ίδιο.
ΗΡΑ: Καιρό έχω να τη δω. Πες της ότι θα περάσω ένα πρωινό για επίσκεψη.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Θα χαρεί να σε δει. Έλα αύριο!
ΔΙΑΣ: Γιατί δεν αφήνεις τον Ήφαιστο να σου στείλει τους δικούς του τεχνίτες;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: ;…
ΔΙΑΣ: Για τα υδραυλικά λέω.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ω, τώρα, δεν θέλω να το φορτώνω το παιδί.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι πώς αφού ζείτε μέσα στη θάλασσα, σας λείπει το νερό;

Στο αναμεταξύ έχει έρθει υπηρέτης με λεκάνη, στάμνα και πετσέτα και ο Ποσειδώνας πλένει τα χέρια του.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα δεν μας λείπει το νερό. Ίσα –ίσα, διαρροή είχαμε και έκανε υγρασία στα δωμάτια των κοριτσιών τής Αμφιτρίτης.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Το θέμα όταν ζεις στη θάλασσα, είναι να μπορείς να φτιάχνεις καλό γλυκό νερό.

Ο υπηρέτης φεύγει.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Δεν έχουμε πρόβλημα σ’ αυτό. (Γυρίζει το ποτήρι του και η Ήβη τον σερβίρει νέκταρ. Ο Ποσειδώνας την γλυκοκοιτάζει και θα συνεχίσει σε όλη την παράσταση να την κοιτάζει έτσι.) Τη γλύκα του να ‘χεις ανεψούλα μου! (Προς όλους) στις χαρές μας!
ΟΛΟΙ: (Κάνουν προπόσεις και πίνουν) στις χαρές σου Ποσειδώνα! / Στις χαρές μας! / Στο μεγαλείο μας!
ΕΡΜΗΣ: Ο Ωκεανός λένε ότι έχει το πιο χωνευτικό νερό.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ε, είναι ο πατέρας όλων των ποταμών και των πηγών.
ΑΘΗΝΑ: Όποιος έχει τα γένια…
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Αν τραβήξετε καινούργιες σωληνώσεις, πείτε στον εργοδηγό να περάσει από αλλού τη γραμμή για το αλμυρό και από αλλού τη γραμμή για το γλυκό νερό.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ω, καλά! Δεν θα λέμε τώρα για τα υδραυλικά. Πείτε μου εσείς νέα σας.
ΗΡΑ: Τα ίδια.
ΔΙΑΣ: Ησυχία… (Τού περνάει μια πιατέλα φρούτα.)
ΔΗΜΗΤΡΑ: (Στον Ήφαιστο) γιατί αυτό;
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Όταν δύο διαφορετικά είδη νερών κυλάνε παράλληλα, τα πνεύματά τους τσακώνονται. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό και έτσι θα σπάνε οι σωληνώσεις τους εις τους αιώνες των αιώνων.
ΑΡΗΣ: Προχωράνε οι ασκήσεις των συμμαχικών πόλεων των Αθηνών.
ΑΘΗΝΑ: Αύριο αρχίζουν οι ασκήσεις τού ναυτικού. Δεν έρχεσαι και εσύ να τις παρακολουθήσεις, θείε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Γελάει) νέα δικά σας ζήτησα, όχι των ανθρώπων. Τέλος πάντων, πώς τα πάνε αυτοί εκεί κάτω;
ΑΡΗΣ: Μια χαρά. Είναι στην καλύτερή τους φόρμα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Πού γίνονται οι ναυμαχίες;
ΑΘΗΝΑ: Τα συνηθισμένα. Πρώτα από το Μαραθώνα ως τη Σαλαμίνα και μετά γύρω από το νησί.
ΑΡΗΣ: Μεθαύριο, θα πλεύσουν μέχρι την Αίγινα. Θα δοθούν βραβεία στους κωπηλάτες τής πιο γρήγορης τριήρης.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Έχουν κάνει θαύματα οι Αθηναίοι στην ναυτιλία. Δεν ξέρω όμως αν θα βρω χρόνο να έρθω.
ΕΡΜΗΣ: (Σιγά στην Αθηνά) ε, βέβαια. ‘Οταν ξεκουνιέται, το μόνο που τον ενδιαφέρει, είναι να πηγαίνει στο Σούνιο, να ελέγχει μην τού βάλουνε καμία στραβή πέτρα στο ναό του.
ΑΡΤΕΜΗ: (Στον Απόλλωνα σιγά) καλά δεν ξέρει ο θείος, τι γυμνάσια θα κάνουν οι βρoτοί στη θάλασσα;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αχ, βρε Αρούλη μου, πάρε με και μένα μαζί σου.
ΑΡΗΣ: Μα βέβαια, γλυκιά μου, να ‘ρθεις. Αλλά θα είσαι φρόνιμη, ε;

Η Αθηνά μορφάζει.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Ρίχνει μια ματιά στην Ήβη.) Συνάντησα τον Ηρακλή καθώς ερχόμουν.
ΔΙΑΣ: Πράγματι. Γύρισε από τη δύση που τον είχα στείλει.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τόσο καιρό ήθελα να σε ρωτήσω και σήμερα που τον είδα το θυμήθηκα. Τι έκανε αυτός στα στενά τής θάλασσας;
ΔΙΑΣ: Τον έστειλα εγώ, να υψώσει μερικές Στήλες.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ναι, ρητορικά ρώτησα. Το ξέρω ότι ύψωσε Στήλες. Δέκα ή δώδεκα παρακαλώ, τον αριθμό. Περνούσε ένας τρίτωνάς μου όταν εκείνος τελείωνε και τον ρώτησε «τι έκανες εδώ, Ηρακλή;», «το αφεντικό με έστειλε να φυτέψω μερικές κολόνες», απάντησε εκείνος. «Και γιατί, παρακαλώ;», ρώτησε ο τρίτωνας και εκείνος δεν απαντούσε και σήκωνε τους ώμους. Και μετά έκανε να φύγει, χωρίς να μαζέψει το εργοτάξιο – ξέρετε, υλικά παντού και μηχανήματα – και ο τρίτωνάς μου τού φώναξε «ε, τι θα γίνει με όλη αυτή την ανακατωσούρα, έτσι θα την αφήσεις;» και ‘κείνος απάντησε: «μπα, δεν βαριέσαι, έτσι όπως πάνε εκείνοι απάνω, σε λίγο θα με στείλουν να φτιάξω κι άλλες. Τι να κάνω διπλό κόπο…». (Ο Δίας και η Ήρα δαγκώνονται, οι άλλοι θεοί ξεροβήχουν.) Μπορείτε να μού εξηγήσετε σε τι χρησιμεύουν;
ΗΡΑ: Σε ενοχλούν, Ποσειδώνα μου;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Να σού πω, εγώ δεν τις είδα, αλλά σίγουρα αταίριαχτες τις φαντάζομαι εκεί στην τωρινή άκρη τού κόσμου. Να δούμε όμως, τι θα πουν ο Πόντος, ο Ωκεανός και ο Νηρέας.
ΔΙΑΣ: Ο Ωκεανός δεν έχει δουλειά για εκείνο το σημείο. Είναι επάνω στα σύνορα τής Μεσογείου με την ανοιχτή θάλασσα.
ΕΡΜΗΣ: (Μέσα από τα δόντια του) … και αυτόν τον καιρό θέλει να τα ‘χει καλά με εμάς, γιατί έχει τραβήγματα με τους Υπερβόρειους.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Να σού πω: τα σύνορα ενδιαφέρουν και τους δύο. Μπορεί π.χ., να διαμαρτυρηθεί για την αισθητική υποβάθμιση τού τοπίου.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Α, θείε, αν είναι να μιλήσουμε για αισθητική και αρμονία θέλω να έχω και εγώ το λόγο.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα εσύ ανήκεις στους Ολύμπιους.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: (Δήθεν θιγμένος) αμφισβητείτε την αμεροληψία μου;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Υπάρχει θέμα δεοντολογίας σε αυτή την περίπτωση.
ΗΡΑ: Ακούστε, θα πάω αύριο κιόλας, να δω τι έκανε ο Ηρακλής και αν είναι ωραίες οι Στήλες ή όχι.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: (Ενώ κοιτιέται σε ένα καθρεφτάκι) και αν δεν είναι, μπορούμε να τις βάψουμε με λίγο ροζάκι, να δείξουν.
ΗΡΑ: ‘Ελα, Αφροδίτη.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μια που πας, πέρνα και από το παλάτι μας.
ΗΡΑ: Ναι, αυτό σκεφτόμουν. Αν δεν χρονοτριβήσω… Πες όμως στην Αμφιτρίτη να μην κάνει ετοιμασίες, θα στεναχωρηθώ.
ΔΙΑΣ: (Στον Ποσειδώνα) ο Πόντος και ο Νηρέας τι είπανε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Δεν ξέρω. Ο Πόντος πια είναι τόσο ξεκούτης, που ούτε θα άκουσε ότι κάτι έγινε. Το θέμα είναι το εξής: ένας τρίτωνάς μου που μελέτησε την περίπτωση…
ΕΣΤΙΑ: Ο ίδιος τρίτωνας με πριν;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Όχι, άλλος… Λοιπόν, μελέτησε την περίπτωση και είπε ότι με όλα αυτά τα εμπόδια στα στενά, το νερό θα ανταλλάσσεται πολύ αργά μεταξύ τής Μεσογείου και τής ανοικτής θάλασσας. Και αν στο μέλλον, οι κολόνες γκρεμιστούν, ο βυθός θα ανυψωθεί πολύ από τα συντρίμμια και το νερό θα φρακάρει ακόμα περισσότερο.
ΟΛΟΙ: ;…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ε, λοιπόν ισχυρίζεται ότι σε πολλά χρόνια «αυτό θα οδηγήσει σε οικολογική καταστροφή».
ΔΙΑΣ: Σε τι;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Οικολογική! Εντάξει, μη ρωτάτε, ούτε εγώ ξέρω τι σημαίνει – από το μυαλό του, τό ‘βγαλε. Πάντως εννοεί ότι τα ψάρια θα αποκλειστούν από τη μία μεριά ή την άλλη και ότι αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να αυξάνονται και να λερώνουν τα νερά, όλη η Μεσόγειος θα γίνει βρόμικος βούρκος.
ΑΡΤΕΜΗ: Γιατί;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Γιατί δεν θα μπαίνει καινούργιο νερό από την ανοικτή θάλασσα.
ΔΙΑΣ: Παρατραβηγμένα δεν ακούγονται όλα αυτά;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Άκου Δία, εμένα ξέρεις που είναι το παλάτι μου και οι Στήλες δεν με ενοχλούνε. Αν βέβαια γίνει κάτι από αυτά που είπε ο τρίτωνας, τότε αλλάζει το πράμα. Όπως και να ‘ναι όμως, κάποτε τα δυτικά στενά ήταν ολόκληρο πέρασμα, μετά έγινε πορθμός και τώρα ίσα που χωράνε δύο τριήρεις. Αν οι γέροντες διαμαρτυρηθούνε – προβλέπω ότι θα το κάνουνε – εγώ δεν μπορώ να πάω εναντίον τους.
ΔΙΑΣ: Θα είσαι λοιπόν, εναντίον μου;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Εγώ δεν θέλω κανέναν να είναι εναντίον κανενός. Αλλά εσύ πήγες και έκτισες αυθαίρετα μέσα στη θάλασσα.
ΗΡΑ: Τι έκτισε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Αυθαίρετα!
ΔΙΑΣ: Εγώ κολόνες έκτισα. Δεν ξέρω τι είναι η αυθαίρετα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Α, όχι, δεν καταλάβατε. Είναι καινούργια λέξη που χρησιμοποιούν οι εργολάβοι: σημαίνει «χωρίς άδεια, μόνο με τη δική σου γνώμη».
ΔIΑΣ: Δηλαδή, πρέπει να παίρνω άδεια τώρα, για να κυβερνώ;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Όχι, βέβαια! Αλλά ο χώρος που έκτισες ανήκει στη δικαιοδοσία άλλων θεών.
ΔΙΑΣ: Τα στενά είναι παράκτιες περιοχές όπου εκτείνεται η άμεση δικαιοδοσία μου.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Α, μη με τρελαίνεις! Μαζί μου το έχω το συμβόλαιο. (Ψάχνεται, βγάζει έναν πάπυρο και τον ξετυλίγει.)
ΔΙΑΣ: (Ειρωνικά) αμάν, βρε Ποσειδώνα! Μετά λες εμένα γαντζωμένο απ’ τα προνόμιά μου. (Δείχνει τον πάπυρο) μαζί του κοιμάσαι;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Όχι. Έτυχε να έχω ένα αντίγραφο, γιατί το απόγευμα έχω συνάντηση με έναν ρήτορα, να μελετήσουμε κάποια συμβόλαια… Θέλω να αγοράσω μερικές παραλίες στη Σικελία.
ΗΡΑ: Να τις κάνεις τι, τις παραλίες;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Κοιτάει γύρω του λίγο ανήσυχα, μετά χαμογελάει αυτάρεσκα) έχω και εγώ τις πληροφορίες μου για το τι θα έχει ζήτηση στο μέλλον απ’ τους βρoτούς.
ΔΙΑΣ: Ζήτηση στο μέλλον απ’ τους βρoτούς;
ΔΗΜΗΤΡΑ: Γιατί σε ενδιαφέρει να έχεις τίτλους στη γη των ανθρώπων;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Αυθόρμητα) θέλω να είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα αναγνωριστεί η υψηλή κυριαρχία μου. (Κοκκινίζει.)

Όλοι κρυφογελάνε.

ΑΡΗΣ: (Πονηρά στην Αφροδίτη) χμμμ… σαν να το βλέπω: «Ακτή Ποσειδώνος»!
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: (Στη Δήμητρα) πάει, τα έχασε τελείως ο Ποσειδώνας. (Τη βλέπει λυπημένη) ω, με συγχωρείς, δεν ήθελα να σε λυπήσω.
ΕΣΤΙΑ: (Στον Ερμή) πω, πω. Το ‘χει πάρει πολύ βαριά που δεν κέρδισε ούτε μία από τις μεγάλες πόλεις στις μοιρασιές σας.
ΕΡΜΗΣ: (Μετράει με τα δάκτυλα) Κόρινθος, Αίγινα, Τροιζήνα, Δελφοί, Νάξος, Άργος, Αθήνα και αρκετές ακόμα.
ΑΘΗΝΑ: (Σιγά στην Εστία και στον Ερμή) ούτε η Τροία που τής έφτιαξε τα τείχη, δεν τού έμεινε πιστή.
ΕΣΤΙΑ: Η Ατλαντίδα καταποντίστηκε…
ΕΡΜΗΣ: Μόνο κάτι δευτεροκλασάτες έχει.
ΕΣΤΙΑ: Και ‘σεις, ας τού αφήνατε καμία…
ΕΡΜΗΣ: Τον λατρεύουν σαν δεύτερο ή τρίτο θεό σε πολλές πόλεις.
ΑΘΗΝΑ: Αν σκεφτείς, ότι οι περισσότεροι είναι θαλασσινοί λαοί…
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Όμως Ποσειδώνα, στη Σικελία που ανέφερες, μόνο ψαροχώρια κτίζονται.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Για την ώρα. (Παύση.) Εσύ, τι προβλέπεις, Απόλλωνα;
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Δύσκολα να πω, θείε μου. Έχει ο καιρός γυρίσματα. Για τέτοιου είδους προβλέψεις, μάλλον ο Ερμής είναι πιο ειδικός.

Στρέφονται όλοι στον Ερμή.

ΕΡΜΗΣ: Υπάρχει η θεωρία, ότι όσο πιο ισχυρά γίνονται τα κράτη, τόσο θα περισσεύουν οι πλούσιοι, οι οποίοι θα έχουν δούλους και μηχανές και οι ίδιοι δεν θα χρειάζονται να εργάζονται. Έτσι θα φεύγουν – λέει – από τις πόλεις για να ζουν στην ύπαιθρο.
ΑΡΗΣ: Τι ανοησίες είναι αυτές; Γιατί να αφήσουν την πόλη για να πάνε στην ύπαιθρο;
ΑΡΤΕΜΗ: (Στον Άρη) και γιατί όχι στην ύπαιθρο;
ΕΡΜΗΣ: (Στον Άρη) για ξεκούραση.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: (Ταχτοποιεί στον καθρέφτη τα μαλλιά της) μα πιο πολύ κουράζεσαι στην ύπαιθρο.
ΗΡΑ: Όχι όταν έχεις αρκετούς δούλους, χρυσό μου.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Μα άμα έχεις αρκετούς δούλους, ούτε στην πόλη κουράζεσαι…
ΑΡΗΣ: Και τέλος πάντων γιατί να πάνε ειδικά στις παραλίες;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Για να κολυμπήσουν.
ΟΛΟΙ: ;!
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μη με κοιτάτε έτσι! Κάποια μέρα οι άνθρωποι θα πηγαίνουν στη θάλασσα και για διασκέδαση.
ΗΡΑ: (Γελάει καλόκαρδα) έλα, βρε Ποσειδώνα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…
ΔΙΑΣ: Θα σου φάνε οι αεριτζήδες τα λεφτά.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τέλος πάντων, θα το δούμε αυτό. (Δείχνει τον πάπυρο) από αλλού ξεκινήσαμε.
ΔΙΑΣ: Δεν χρειάζεται να μού το δείχνεις. Ξέρω καλά τι λέει.
ΗΡΑ: Όλοι το ξέρουμε. Λέει ότι ο Δίας είναι ο γενικός άρχοντας όλου τού κόσμου.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ναι, ως προς την υψηλή κυριαρχία. Αλλά την τοπική διαχείριση και διακυβέρνηση, την ασκεί ο κάθε θεός χωριστά. Ο αδερφός μου βασιλεύει στον ουρανό και στην ξηρά.
ΔΙΑΣ: Και εξυπακούεται ότι αν συντρέχει λόγος, μπορώ να επεμβαίνω άμεσα στις περιοχές λίγο πιο πέρα από την ακτογραμμή.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα τι λες τώρα, Δία; Το αντίθετο ακριβώς έχουμε θεσπίσει. Ένα στάδιο και ένα πλέθρο αιγιαλού υπάγεται στην επικράτεια των θαλάσσιων θεών.
ΔΙΑΣ: Και δεν είστε ευγνώμονες για αυτή την παραχώρηση που έκανα, όταν χωρίζαμε τις περιοχές μας;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Δηλαδή, πού ήθελε η αφεντιά σου, να κτίζουν οι άνθρωποι τούς ναούς τους για τούς θαλασσινούς θεούς και να προσεύχονται; Επάνω στα κύματα;
ΕΡΜΗΣ: (Ξεφυσάει, μουρμουρίζει) η ίδια ιστορία.
ΑΘΗΝΑ: Δε λέει που έχει ξεπατώσει τις περισσότερες ακτές με την τρίαινά του.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Ενώ τυλίγει τον πάπυρο και τον ξαναβάζει στην τσέπη του) … ειρήσθω εν παρόδω, το όριο αυτό πρέπει να το επαναδιαπραγματευτούμε.
ΔΙΑΣ: Τι να επαναδιαπραγματευτούμε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ένα στάδιο και ένα πλέθρο είναι πολύ μικρός χώρος για θρησκευτικές δραστηριότητες.
ΔΙΑΣ: Α, όχι! Αυτό το ακούω αιώνες, τώρα. Μια χαρά χώρος είναι. Τα στάδια των ανθρώπων μαζί με τον περίβολο, τόσο ή μικρότερα είναι. Και κανείς ποτέ δεν ζήτησε να φτιάξει ναό μεγαλύτερο από ένα στάδιο.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Δεν έχεις δίκιο. Οι συνήθειες των ανθρώπων αλλάζουν και οι ανάγκες τους μεγαλώνουν.
ΔΙΑΣ: Και εσείς τι θα προσφέρετε αν γίνει διαπραγμάτευση;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Χμμμ. Ένα μέρος από τον υποβρύχιο πλούτο… Δώρα.
ΕΡΜΗΣ: (Σιγά) εννοεί όστρακα και κοράλλια.
ΕΣΤΙΑ: Μα, αυτούς τους αιώνες δεν έχουμε θαλασσινό διάκοσμο στα παλάτια μας.
ΔΗΜΗΤΡΑ: Αν δεχόσουν να προκαλείς λιγότερα ναυάγια… (Ο Ερμής κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι.)
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Αδερφή μου!; Πας να μού πάρεις την μπουκιά απ’ το στόμα. Τα ναυάγια είναι από τους λίγους τρόπους να φτάνουν αγαθά τής στεριάς στον πάτο των θαλασσών.
ΔΙΑΣ: Ε, Ποσειδώνα, αυτό θα πει διαπραγμάτευση. Να υποχωρούν και οι δύο.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Χμμμ. Μπορούμε να κάνουμε μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων και από τα δύο μέρη, που θα συναντιούνται στην αρχή κάθε Σελήνης και να τα συζητάμε.
ΗΡΑ: Είδατε που άμα υπάρχει καλή θέληση, δεν χρειάζονται οι έριδες; (Χαμογελώντας τριγύρω) μια οικογένεια είμαστε.
ΔΙΑΣ: Για στάσου Ήρα. Εμένα δεν μού άρεσε αυτό. Αν είναι να γίνουν διαβουλεύσεις, θέλω να πάει το θέμα σε επίσημη διαιτησία.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Για ένα διμερές θέμα χρειαζόμαστε διαιτησία;
ΔΙΑΣ: Ναι, βέβαια. Άλλωστε δεν είναι διμερές. Όλοι οι θεοί εμπλέκονται και θέλω διαφάνεια.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Και ποιους προτείνεις για διαιτητές, παρακαλώ;
ΔΙΑΣ: Χμμμ… Τον Βριάρεω ας πούμε…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Χα! Ας γελάσω. Για να γίνει σαν την άλλη φορά; Ο Βριάρεος είναι φίλος σου.
ΔΙΑΣ: Οι εκατόγχειρες δεν έχουν φίλους.
ΗΡΑ: Έλα, Δία, τότε με εκείνη την ιστορία, τα έκανε έτσι που μας βγήκε το όνομα ότι συνωμοτούσαμε εναντίον σου. Και ο Ποσειδώνας και η Αθηνά…
ΔΙΑΣ: Γιατί, δεν συνωμοτούσατε;
ΑΘΗΝΑ: Όχι!
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Εμένα με προσβάλλει που τον παρουσιάζεις σαν αμερόληπτο διαιτητή.
ΔΙΑΣ: Και ποιον προτείνεις τού λόγου σου;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τώρα με βρίσκεις απροετοίμαστο. Προτείνω να συγκαλέσουμε μία διμερή επιτροπή από μεσαίες θεότητες για να διερευνήσουν τις περιπτώσεις ατόμων κοινής αποδοχής…
ΔΙΑΣ: Λαμπρή ιδέα!
ΗΡΑ: Μπορεί να συνεδριάζει στο μέσο κάθε Σελήνης.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Και όταν αρχίσουν οι κανονικές συζητήσεις, θα σας θυμίσω ότι πολλές φορές επιτρέψατε σε ανθρώπους, να κτίσουν δικούς σας ναούς μέσα στη ζώνη τού αιγιαλού.
ΔΙΑΣ: Πρόκειται για φιλοξενία. Και δικοί σας ναοί υπάρχουνε στην ενδοχώρα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τέλος πάντων. Πριν όμως έθιξες ένα άλλο σοβαρό ζήτημα: είπες ότι αν συντρέχει λόγος μπορούμε να επεμβαίνουμε και πέρα από τα επίσημα όρια τής δικαιοδοσίας μας.
ΕΡΜΗΣ: Ωχ!
ΔΙΑΣ: Το είπα για μένα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Εγώ ποτέ δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο. Όταν για παράδειγμα κατεδίωκα τον Οδυσσέα, κάθε που πατούσε σε στεριά, σταματούσα το κυνήγι.
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: (Ο οποίος εδώ και πολύ ώρα «τρώγεται» να μιλήσει, αλλά δεν τολμάει) πρέπει κάποτε να καταπιαστούμε με αυτό το θέμα.
ΑΡΤΕΜΗ: Μα γιατί, τι πρόβλημα υπάρχει;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Εσύ δεν έχεις πρόβλημα. Τα δάση σου εισχωρούν παντού και έτσι σε λατρεύουν και στους τόπους όλων των άλλων θεών.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Με αυτές τις ελεύθερες διεισδύσεις, οι μεγάλοι θεοί γίνονται όλο και μεγαλύτεροι και οι μικροί, μικρότεροι.
ΕΣΤΙΑ: Θεοί, ακούστε με! Είναι πρόδηλο ότι όλοι ερχόμαστε σε επαφή και αλληλοεξαρτιόμαστε, αφού κοινή έγνοια έχουμε τους ανθρώπους. Τις τέχνες και τα αγαθά που νέμει ο καθένας μας, όλα τα χρειάζονται οι βρoτοί. Ποια πόλη μπορεί να ζήσει χωρίς τα δώρα τής Δήμητρας και να μην τη λατρεύει; Ποια οικογένεια θα ευημερήσει αν δεν έχει την προστασία τής Ήρας; Πόσο γυμνοί θα ήταν οι άνθρωποι, αν δεν δέχονταν σοφία από την Αθηνά και τέχνες από τον Ήφαιστο; Ποιοι δεν εμπορεύτηκαν για να μην χρειάζονται να προσεύχονται στον Ερμή; Και ποιο κράτος θα επιβίωνε, αν δεν θυσίαζε στον Άρη για να έχει την εύνοιά του στις μάχες; Και ποιο σπίτι θα στέριωνε αν στο παραγώνι δεν φωτιζόταν ένα δικό μου εδώλιο; (Μικρή παύση. Ο Δίας ξεροβήχει.) Και πώς θα ήταν δυνατό να λάβουν όλα αυτά υπόσταση, αν δεν τα σκέπαζε και ευλογούσε ο νεφεληγέρτης Δίας; Άρα είναι φυσικό να επικαλύπτονται οι περιοχές μας.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: (Μόνη της σιγά) για εμένα δεν είπε τίποτα…
ΑΡΤΕΜΗ: (Στον Απόλλωνα σιγά) για εμάς δεν είπε τίποτα…
ΔΙΑΣ: Έξοχος ο λόγος σου, Εστία, γεμάτος φρονιμάδα και γνώση.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ναι, ναι, καλά όλα αυτά, αλλά αφορούν εσάς τους θεούς τής ξηράς που γεωγραφικά ο χώρος σας είναι κοινός. Όμως διαφορετικά είναι τα πράγματα μεταξύ τής στεριάς και τής θάλασσας. Ποτέ δεν υπογράψαμε ούτε μελετήσαμε συνθήκη για το πόσο βαθιά και σε ποιες περιπτώσεις επιτρέπεται οι θεοί τής μίας ζώνης να επεμβαίνουν στην άλλη.
ΕΡΜΗΣ: Ίσως αν ορίζαμε μία επιτροπή που θα συνεδρίαζε στο τέλος κάθε Σελήνης…
ΔΙΑΣ: Α, για να σας πω! Όταν έλεγα πριν ότι σε περιπτώσεις ανάγκης μπορώ να επεμβαίνω και στους χώρους πέρα τής άμεσης δικαιοδοσίας μου, το έλεγα μόνο για μένα! Σας υπενθυμίζω ότι είμαι ο άρχοντας τού Κόσμου
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Αυτό είναι τελείως αληθινό.
ΔΙΑΣ: Και εσύ είσαι ο μόνος από τους θαλασσινούς θεούς και από τους θεούς τού Κάτω Κόσμου που συμμετέχεις στο δωδεκάθεο. Θα μπορούσες να με στηρίζεις λίγο παραπάνω.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ω! Κοίτα τι κάνεις τώρα, Δία! Μάς φέρεσαι σαν σε παιδιά «διαιρώντας και βασιλεύοντας». Είναι ανάγκη αυτό; Όλοι οι θεοί τής θάλασσας σε σεβόμαστε και σε αναγνωρίζουμε. Για τους θεούς τού Κάτω Κόσμου – ας μιλήσουν οι ίδιοι.
ΑΘΗΝΑ: (Στον Ερμή) τι άθλιος που είναι.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Πάντως τόσους μήνες που κτίζονται οι Στήλες, δεν μάς ειδοποίησες ποτέ για το τι έκτακτο συνέβει…
ΗΡΑ: Ποσειδώνα, δίκιο έχεις. Το αμελήσαμε. Πες έναν καλό λόγο στο Νηρέα – και στον Πόντο, αν το έχει πάρει μυρωδιά – και σε λίγο καιρό, έτσι κι αλλιώς μάλλον θα τις γκρεμίσουμε.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Εγώ δεν κατάλαβα γιατί τις φτιάξατε.

Ο Δίας κοιτάει πρώτα την Ήβη μετά τον Ποσειδώνα και κουνάει το χέρι του σαν να τού λέει «άσ’ τα τώρα».

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Carpe diem.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τι θα πει αυτό;
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Ω, θα γίνει κάποτε ρητό στο Λάτιο. Για εμάς τους θεούς σημαίνει περίπου: «να απασχολείς τούς υφισταμένους σου όλη ημέρα».
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Αλλόκοτα πράγματα.
ΕΣΤΙΑ: Ελάτε, ω θεοί! Το τραπέζι δεν είναι για στενόχωρες κουβέντες. Ας τελειώσουμε με αυτό τον υπέροχο χαλβά που τον τρόπο παρασκευής του μάς τον έφεραν λίγες ημέρες πριν απ’ την Σκυθία.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ: Και τα υλικά;

Η διάθεση των θεών αλλάζει αμέσως.

ΗΡΑ: Ναι, βέβαια
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Εμπρός λοιπόν!
ΑΡΗΣ: Άντε, νόμιζα ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ οι διαπραγματεύσεις.
ΔΙΑΣ: Ήρα, εσύ κόψε τον.

Η Ήρα κόβει και σερβίρει μέσα σε χαρούμενα επιφωνήματα. Για λίγο οι θεοί ασχολούνται με το φαγητό. Ανταλλάσσουν πιατέλες, τρώνε και πίνουν.

ΑΡΗΣ: Το φαϊ φέρνει τους θεούς πιο κοντά.
ΑΘΗΝΑ: Τρώγε!

Ο Ποσειδώνας όλο και ρίχνει ματιές στην Ήβη που κάθεται αφηρημένη στο σκαμνί της. Εκείνη την ώρα τρίβει με αφέλεια το πόδι της.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Σκουντάει το Δία και τού ψιθυρίζει) για χάρη της έγιναν όλα αυτά;
ΔΙΑΣ: Ε;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Βεβαιώνεται ότι η Ήρα κουβεντιάζει με την Αφροδίτη και δεν τους προσέχει.) Λέω: έδιωξες τον Ηρακλή για να μπορείς να μπερμπαντεύεις με ελόγου της (δείχνει με το κεφάλι προς την Ήβη);
ΔΙΑΣ: (Πιάνει το κεφάλι του.) Τι λες μωρέ; Ξέρεις πόσο καιρό έχω να μπερμπαντέψω; Ρούπι δεν μ’ αφήνει αυτή (δείχνει με τρόπο προς την Ήρα). Τις καταδιώκει όλες, τη μία μετά την άλλη. Εκτές έβαλε τον Απόλλωνα να σκοτώσει έναν κύκλωπα που μού φύλαγε μιά Νύμφη μάλαμα στη Σικελία.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Μόνος του) α, ήταν τελικά, ο Απόλλωνας… (Στο Δία) και δεν τον τιμώρησες;
ΔΙΑΣ: Δεν μπορώ. Έτσι θα φαινόταν ότι έχω λερωμένη τη φωλιά μου.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Η Ήρα δεν ξέρει ότι το έμαθες;
ΔΙΑΣ: (Ρίχνει γύρω του εξεταστική ματιά.) Δεν θα μπορούσα να μην το έχω μάθει. Ο ανόητος γυιος μου ξεσήκωσε όλο το νησί.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Μα;!… Η Ήρα έμαθε ότι σκοτώθηκε ο κύκλωπας;
ΔΙΑΣ: Αν κρίνω απ’ το ύφος της.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Ε, άρα ξέρει ότι ξέρεις. Και εσύ ξέρεις ότι ξέρει…
ΔΙΑΣ: Ε, βέβαια…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Και τι είπατε;
ΔΙΑΣ: Τίποτα. Αστειεύεσαι;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: ;…
ΔΙΑΣ: Βρε χαζέ, κάνουμε και οι δύο ότι δεν έχει συμβεί τίποτα. Αλλιώς θα ‘πρεπε να γίνουμε μαλλιά κουβάρια… (Μια πιατέλα έρχεται από τον Απόλλωνα. Ο Δίας με χαμόγελο την περνάει στην Ήρα, που τη δέχεται με παρόμοιο χαμόγελο.)
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Μόνος του) ισορροπίες τρόμου… (Στο Δία) και τελικά, πόσο καιρό έχεις να μπερμπαντέψεις;
ΔΙΑΣ: Σσσς! Σιγά… Οι άνθρωποι νομίζουν ότι μετά την Αλκμήνη δεν πλησιάζω θνητές…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Αλλά εσύ πλησιάζεις!
ΔΙΑΣ: Σσσς! Κανένας δεν το ξέρει. Παίρνω άλλωστε πάντα προφυλάξεις.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Α!… Και με θεές γιατί δεν…
ΔΙΑΣ: Δεν έχουν μείνει πια πολλές που να μην…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Μικρή παύση.) Νύμφη μάλαμα, είπες;
ΔΙΑΣ: Ε, δεν ήταν σαν τις παλιές καλές, αλλά μαζί της χαλάρωνα, βρε Ποσειδώνα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Κουνάει το κεφάλι με κατανόηση.) Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Και τι έγινε μ’ αυτή;
ΔΙΑΣ: Φαίνεται ότι κρύβεται. Δεν μπορώ να μάθω εύκολα νέα.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Αλλάζει τόνο) και η Ήβη όμως είναι περίλαμπρη νέα!
ΔΙΑΣ: Τι λες τώρα; Είναι κόρη μου και εγώ ο ίδιος την πάντρεψα με τον Ηρακλή. Σταμάτα να την κοιτάς έτσι και να σού τρέχουν τα σάλια.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Χμμ… Τότε γιατί ξαποστέλνεις συνέχεια τον άντρα της;
ΔΙΑΣ: Η προκομμένη η αδερφή σου φταίει πάλι. Δεν τον χωνεύει επειδή, λέει, είναι εξώγαμο από τον έκλυτο βίο μου και όλο μού κάνει σκηνές όταν βρίσκεται εκείνος στο παλάτι…
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Έκπληκτος) 600 χρόνια μετά, ακόμα δεν τον συνήθισε;
ΔΙΑΣ: Και ύστερα αναγκάζομαι εγώ να μαλώνω με εσένα, τον Ωκεανό και τους άλλους και γίνομαι ρεζίλι.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Έλα, έλα, ξέχνα τις Στήλες… Θα πω τού Νηρέα ότι πρόκειται για θαλάσσιο πάρκο.
ΔΙΑΣ: Θα το κάνεις αυτό για μένα;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Γνέφει καταφατικά. Σκέφτεται μόνος του) αν τού ζητήσουμε κιόλας να κάνει τα εγκαίνια… (Τυλίγει ο καθένας το μπράτσο του γύρω από τους ώμους τού άλλου. Τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Ο Ποσειδώνας κοιτάει προς την Ήρα) και σού λέει ότι εκείνη έδωσε τα καλύτερα χρόνια τής ζωής της για ‘σένα, ε; (Κουνούν και οι δύο με κατανόηση τα κεφάλια.) Η αλήθεια είναι ότι σού στέκεται πάντοτε πιστή.
ΔΙΑΣ: (Παραξενεμένος) ε, τι άλλο; (Λύνουν τα χέρια τους.)
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: (Συνωμοτικά) άκου, δεν περνάς και εσύ από το παλάτι μου; Θα το κάνουμε να φανεί επαγγελματικό ταξίδι. Έχει προσλάβει η Αμφιτρίτη μερικές νέες ακόλουθες… μουτς (φυλάει τα άκρα των δακτύλων του)!
ΔΙΑΣ: Σε ευχαριστώ! (Το σκέφτεται. Αποκαρδιωμένος) δε μού λες: είναι ψάρια από τη μέση και κάτω;
ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Έλα μωρέ. Θα σε ντύσουμε και σένα ψάρι!...