Συνηθισμένο Γεύμα στον Όλυμπο - Προοίμιο

Πριν από πολλά χρόνια - όχι τόσα πολλά που να μην τα μετράω με τα δάχτυλά μου - μία καλή φίλη, δασκάλα, μού ζήτησε να γράψω ένα σύντομο θεατρικό έργο για μαθητική παράσταση. Η φίλη είναι ερασιτέχνιδα θεατρίνα, συμμετέχει σε θίασο, πάει στο θέατρο, μιλάει για το θέατρο και κάθε χρόνο οργανώνει μία ή δύο θεατρικές παραστάσεις με όσους μαθητές ενδιαφέρονται στο σχολείο που διδάσκει. Οι λόγοι που απευθύνθηκε σε μένα για αυτήν τη σπουδαιότατη παραγγελιά ήταν - φαντάζομαι - οι εξής:
α) θεωρούσε εξαντλημένο πια το κλασικό ρεπερτόριο από το αρχαίο έως το υπερμοδέρνο θέατρο,
β) γνώριζε τις απεριόριστες συγγραφικές μου ικανότητες (τις οποίες κρατώ μυστικές σε αυτό το blog ώστε να περνώ incognito),
γ) όλοι οι άλλοι τής ζήτησαν χρήματα.

Οι προδιαγραφές για το έργο ήταν σαφείς:
Έργο διάρκειας 20 λεπτών έως μισή ώρα το μέγιστο.
Πολλοί ρόλοι (περίπου 15), σχετικά ισότιμοι.
Ευχάριστο ύφος με κάποιο - κατά το δυνατό - ηθικό δίδαγμα, χωρίς να είναι ηθικοπλαστικό το σύνολο.
Τραγούδια και μουσικές επιθυμητές αλλά όχι απαραίτητες.

Η παραγγελιά, αν θυμάμαι καλά, έγινε Σεπτέμβρη. Ιδανικό θα ήταν να παρέδιδα το έργο αρχές Νοέμβρη ώστε να το ετοιμάσουν με τα παιδιά για την Χριστουγεννιάτικη γιορτή. Αν δεν το κατόρθωνα, θα πήγαινε για το Πάσχα.
Δούλεψα μια -δυο εβδομάδες διάφορες ιδέες και τελικά κατέληξα σε κάτι με θεούς τού Ολύμπου, σκανδαλιάρηδες που μεταξύ άλλων επεμβαίνουν στα ανθρώπινα και κάνουν μπαγαποντιές. Ενδεχόμενα θα υπήρχε και μία σύγκρουση εξαιτίας τής έλευσης τού Διόνυσου στο πάνθεον (οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλα έργα είναι τελείως συμπτωματική). Στη φίλη άρεσε η ιδέα και ξεκίνησα.
Κατά καιρούς μού τηλεφωνούσε και με ρωτούσε πώς πάω. Τής απαντούσα να κάνει υπομονή. Οσονούπω... Οι προθεσμίες περνούσαν, το Πάσχα έφτασε και προφανώς την αποδέσμευσα γιατί καταλάβαινα πως ούτε την προθεσμία για την παράσταση τού τέλους τής σχολικής χρονιάς προλάβαινα. Η φίλη άρχισε να ετοιμάζει άλλο έργο, μία κωμωδία ενός αρχαίου συναδέρφου - είναι πιθανόν να τα γνωρίζετε, «Όρνιθες» και «Αριστοφάνης» αντίστοιχα. Πήγα και είδα την παράστασή τους όταν ανέβηκε. Ομολογώ ότι ήταν καλή!

Η αιτία τής αργοπορίας μου ήταν ότι την είχα καταβρεί με το έργο. Πορώθηκα! Έγραφα και έγραφα και το χειρότερο: δεν έσβηνα! Επίσης θέλησα να χώσω όση περισσότερη μυθολογία και ιστορικά στοιχεία γινόταν (ή ΔΕΝ γινόταν), οπότε συνεχώς προσέθετα εμβόλιμα επεισόδια.
Παρέδωσα την... εργασία το Μάη (;) και είχε τα εξής χαρακτηριστικά:
Έργο για 25 περίπου άτομα.
Έπος ολόκληρο, διάρκειας 3,5 ωρών και βάλε. Σε μουσικοχορευτικά ιντερμέδια δεν επεκτάθηκα - θα γινόταν τετράωρο.
Παντελώς στατικό, καθώς αφορούσε τα δρώμενα (δηλ., τα λεγόμενα) γύρω από ένα τραπέζι συνδαιτυμόνων.
Οι ρόλοι ήταν φτιαγμένοι για καρατερίστες ηθοποιούς.
Όχι ακριβώς ταιριαχτό κείμενο για παιδιά τού δημοτικού.
Ήταν όμως αλέγκρο και είχε ένα μεγάλο πλεονέκτημα: ήταν χωρισμένο σε ημιαυτόνομα κομμάτια!

Όταν το είδε η φίλη έπαθε κάποιο σοκ. Χρόνια ερασιτέχνης ηθοποιός όμως, το έκρυψε καλά και προσποιήθηκε ότι συνέχιζε να αναπνέει. Όσο ανέπνεε, τής εξήγησα ότι θα μπορούσε να προετοιμάζει κάθε κομμάτι τού έργου με κάθε τάξη τού σχολείου και στο τέλος τού χρόνου να γίνουν τριήμερες εκδηλώσεις όπου θα παίζονταν διαδοχικά όλες οι παραστάσεις. Ή θα μπορούσε να ξεκινήσει στο τρέχον έτος με τα τρία πρώτα μέρη τού έργου εκτελεσμένα από την τετάρτη δημοτικού, στον επόμενο χρόνο η νέα τετάρτη δημοτικού θα τα επαναλάμβανε, ενώ η πρώην τετάρτη που τώρα θα ήταν πέμπτη θα ανέβαζε τα επόμενα τρία μέρη κ.ο.κ.. Με αυτή την κυλιόμενη διαδικασία θα φαινόταν η εξέλιξη τής ηθοποιίας των μαθητών, θα αναδεικνύονταν διάφορες «αναγνώσεις» τού έργου, όλο το σχολείο θα ασχολιόταν με το έργο μου, ούτε ένα παιδάκι θα έμενε εκτός διανομής, η δασκάλα θα γινόταν θρύλος - κάτι σαν Σταχάνωφ - και όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι.

Έως σήμερα το έργο δεν έχει ανέβει (ΑΠΟ ΟΣΟ ΞΕΡΩ...), ούτε κομμάτι του. Φυσικά κρατάω φοβερά μούτρα στη φίλη, την αφήνω να πληρώνει εκείνη όταν βγαίνουμε και φροντίζω να έχω βρόμικο το πίσω μισό τής σέλας στο παπάκι. Μετά από ... πολλά χρόνια λοιπόν παρουσιάζω το αριστούργημά μου στην ανθρωπότητα. Διαβάστε, ευφρανθείτε και αν είστε θεατράνθρωποι και δεν κρατιέστε να το «ανεβάσετε» επικοινωνήστε μαζί μου! Εκτός από την αμοιβή για τον κόπο μου, χρειάζομαι οπωσδήποτε μερικές αφίσες από την παράσταση για να τις τοιχοκολλήσω έξω από το σχολείο, το σπίτι, το καλλιτεχνικό στέκι κ.λπ. τής φίλης. Μπορείτε επίσης να γράφετε διθυραμβικά σχόλια ή αν δεν θέλετε να είναι τόσο διθυραμβικά, φροντίστε να είναι εμβριθή και περίπλοκα ώστε κανένας να μην καταλαβαίνει τι λένε. Σχεδιάζω να αναρτώ ένα επεισόδιο ανά 4-5 ημέρες.

Καλή διασκέδαση!


Εννοείται ότι ή ανάρτηση τού έργου είναι αφιερωμένη στην καλή φίλη!


[Συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση ... ]