Νοσταλγία μ' έπιασε, με την ανάρτηση σου, φίλε Ίδομ. Νοσταλγία για μια εποχή που υπήρχαν (ακόμα ίσως) κάποιες προσδοκίες.
Και μια θλίψη που από τότε μέχρι σήμερα, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει (δυστυχώς) κάθε φαντασία μας.
Είναι που χάνονται, εξανεμίζονται οι ιστορικές "ευκαιρίες" σωρηδόν. Είναι που κάθε γενία κουβαλάει στην πλάτη της τον ρεαλισμό της προηγούμενης. Αυτός ο συσσωρευμένος ρεαλισμός είναι που με φοβίζει...
2 σχόλια:
Νοσταλγία μ' έπιασε, με την ανάρτηση σου, φίλε Ίδομ. Νοσταλγία για μια εποχή που υπήρχαν (ακόμα ίσως) κάποιες προσδοκίες.
Και μια θλίψη που από τότε μέχρι σήμερα, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει (δυστυχώς) κάθε φαντασία μας.
Είναι που χάνονται, εξανεμίζονται οι ιστορικές "ευκαιρίες" σωρηδόν. Είναι που κάθε γενία κουβαλάει στην πλάτη της τον ρεαλισμό της προηγούμενης. Αυτός ο συσσωρευμένος ρεαλισμός είναι που με φοβίζει...
Καλό βράδυ
Μαύρε Πητ σ' ευχαριστώ!
Αυτό ακριβώς νιώθω και εγώ.
Και ότι χάσαμε το νήμα...
Να είσαι καλά.
Idom
Δημοσίευση σχολίου