Πάντα πίστευα ότι οι διαφημίσεις είναι καθρέφτης τής κοινωνίας: από πού έρχεται (η κοινωνία), πού πατάει και προς τα πού θέλει (ή θέλουν άλλοι) να πάει.
Η διαφήμιση είναι "τέχνη", ενδεχομένως ποταπή και ανενδοίαστη, και αυτός που την ασκεί πρέπει να έχει φοβερές ικανότητες, αν θέλει να είναι επιτυχημένος.
Αντίστοιχα, οι διαφημίσεις από το παρελθόν αποτελούν εξαιρετικά ντοκουμέντα για την ανασύσταση τού ψυχισμού και των ηθών τής εποχής.
Προσπαθώντας πριν λίγες ημέρες να αδειάσω μία αρχαία ντουλάπα (μεγαλύτερη των 42 ετών) από αρχαία περιεχόμενα (μεγαλύτερα των 22 ετών) βρήκα κάποια αποκόμματα περιοδικών χωμένα σε βιβλία - ποιος ξέρει από ποιον αποδελτιωτή τής ιστορίας...
Είδα λοιπόν την παρακάτω διαφήμιση.
Για διάφορους λόγους είμαι στενοχωρημένος αυτό τον καιρό - ζήτημα αν γελάω λίγο με το "Big Bang Theory" στην TV - αλλά μόλις διάβασα την αρχή από το κείμενο έσκασα στα γέλια. Μάλιστα αν δεν βρισκόταν παρόν μέλος τής οικογένειάς μου, θα είχα πέσει στο πάτωμα και θα κτυπιόμουν απενοχοποιημένα.
Φύλαξα το τέλος για την επιστροφή στο σπίτι και δεν απογοητεύτηκα!
Τώρα σάς την προσφέρω εσάς ολόκληρη:
Περιοδικό "ΕΙΚΟΝΕΣ", τεύχος 37 (9 Ιουλίου 1956)
(Κλικάρετε στην εικόνα για μεγέθυνση!)
Γνωρίζω πώς ότι σχόλιο και αν κάνω, θα είναι κατώτερο ... τής περίστασης.
Ειδικά η προτελευταία φράση, "Και το βράδυ, μετά από μία θαυμάσια μέρα, ... που είναι για τη νύχτα", νομίζω ότι αποτελεί στιγμή ανθολογίας τού ελληνικού υπερρεαλισμού. Αν ακολουθήσατε τις νουθεσίες μου και διαβάσατε βιβλία τού Χάρη Κάππα θα βρήκατε και άλλες τέτοιες.
Έπειτα το σκέφτηκα λίγο.
Η συγκεκριμένη διαφήμιση προφανώς είναι οδοστρωτήρας για την γυναικεία αξιοπρέπεια και χειραφέτηση - φαντάζομαι ότι οι πιο μαχητικές φεμινίστριες που διαβάζουν αυτό, τώρα ήδη θα μασουλάνε την οθόνη. Δικαίως.
Αλλά αν το σκεφτούμε, σάματις οι σημερινές διαφημίσεις για προϊόντα ομορφιάς είναι πιο "σωστές"; Εντάξει προφανώς, δεν λένε "αυτή τη στιγμή παίζεται η τύχη σας, αν θα σας διαλέξει ο Άντρας (που σάς κοιτά ερωτευμένος μεν, αλλά κρίνοντάς σας δε)", αλλά λένε - νομίζω - κάτι πιο γενικό (και εξ ου, ολοκληρωτικό):
"Αυτή τη στιγμή παίζεται η τύχη σας." - Τελεία.
Idom
7 σχόλια:
Σε κάθε εποχή ισχύει το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Και παραμένουμε παντα γελοία 'εγκλωβισμένοι' σε αυτά τα εκάστοτε μέσα.
[Μπα! Πολυ βαθυστόχαστο βγήκε αυτό το σχόλιο. Κάποιο λάθος πρέπει να έγινε... Φταίει μάλλον που δεν έβαλα 'Μπριλλ Κρήμ':)]
@ Μαύρο Πητ!
Σίγουρα ο καθένας έχει τα δικά του soft και black spots, και ένας καλός εκμεταλλευτής το εκμεταλλεύεται.
[Εγώ χρησιμοποιώ μία μυστική συνταγή από αυγό, κρασί, ρούμι και τραχανά για να κρατάω την κουπ μου λαμπερή και στιλπνή. :-) ]
Idom
Και δώστου γυμναστήρια, κομμωτήρια, αποτριχώσεις, ρούχα, μακιγιάζ, βαφές, επειδή κρίνεσαι...Όπως και 'κείνος...
Και μετά, όταν η συνήθεια φέρει την ανία, κρίνεσαι χειρότερα και κρίνεις...
Όταν ξεφτίζει το ιλουστρασιόν, τότε ανακαλύπτείς οτι δεν υπήρχε τίποτα σοβαρό ανάμεσα σε σένα και τον άλλο...
Τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή της χαζοδιαφήμησης της τοκαλόν...
Πάντως η φωτό φέρνει κάτι από δρακουλιάρικα ενσταντανέ λίγο πριν το... μοιραίο!
Οπότε και η φράση "...τα λόγια που περιμένει με λ- α- χ- τ- α- ρ- α" αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα
Αλλά πάλι μπορεί να είναι και η ιδέα μου... :)
@ Artanis!
Ε, όχι βρε Artanis μου και δεν έχουν αλλάξει...
Τώρα είναι χειρότερα!
Πρώτα από όλα, τώρα έχουμε λιγότερες δικαιολογίες...
Πάντως, κάνω λάθος ή κατάφερα να σού βγάλω μία απαισιόδοξη νότα;
Ντροπή και άλγος μου!
Μείνε αισιόδοξη και χαρούμενη Artaniiiiis!!!!
Για χάρη των σκαντζοχοιρακιών τουλάχιστον!
@ Μαύρο Πητ!
Α, χα, χα, χα !!!
Όχι, δεν είναι ιδέα σου, τώρα που το έγραψες το συνειδητοποίησα και εγώ! Και αναρωτιόμουν, "τι μού θυμίζει, τι μού θυμίζει;"
Idom
κορίτσια, μην ακούτε τις φεμινίστριες! πάρτε πομάδες, κρέμες, ρυζόγαλα, άνθρος αραβοσίτου Γιώτης, κάντε τα μπλάστρι και ρίχτε τα όλα στη μούρη σας!
και γρήγορα, γιατί παίζεται η τύχη σας!
(ΥΓ τελικά το βολεύτηκα το Ευτέρπη!)
Λοιπόν,τη χάρηκα κι εγώ τη διαφημισούλα και σκέφτηκα πόσοι "αιώνες" μας χωρίζουν από τη δεκαετία του 50!(μόνο μισός!).
:)
Κάνοντας αποδελτίωση κάπου πέρυσι,έπεσαν στα χέρια μου περιοδικά της εποχής του 60 με παρόμοιες διαφημίσεις,το χαρτί κιτρινισμένο πια,και απέμεινα ένα μεσημέρι να ξεφυλλίζω τα περιοδικά και να κοιτάζω τα όντως "αστεία" λόγια,έτσι όπως μας φαίνονται τουλάχιστον,στη σημερινή εποχή.
Πραγματικά φαίνεται πώς ήταν ο ρόλος της γυναίκας εκείνη την εποχή,διαβάζοντας:"για να τον έχετε ευχαριστημένο,για να μη ρίχνει αλλού τη ματιά του,για να του μαγειρεύετε νόστιμα",κλπ,κλπ,απείρου κάλλους.
Είναι πολύ ενδιαφέρων τελικά,ο τομέας της διαφήμισης,μέσα στα χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου