9η Συμφωνία

.

Αγαπητοί μου φίλοι, όλοι οι Συνέλληνες γνωρίζουμε ότι την 9η Συμφωνία «τού Μπετόβεν» στην πραγματικότητα την έγραψε ο Ορφέας. Την σύνθεση την έκανε προς τιμήν τής εύρεσης τού Χρυσόμαλλου Δέρατος από τους Αργοναύτες και τον Ιάσωνα. Για το τέταρτο μέρος τής Συμφωνίας χρησιμοποίησε στίχους τού Πινδάρου, αλλά αργότερα οι Έλληνες επένδυσαν με αυτή την μουσική και στίχους άλλων μεγάλων ποιητών τους, όπως τού Ομήρου:


Ο Πυθαγόρας όταν μελέτησε το έργο, βρήκε ότι οι ήχοι του ταιριάζουν με τις δονήσεις τού Σύμπαντος.
Η Συμφωνία ήταν πολύ αγαπητή και παιζόταν κυρίως στους Ολυμπιακούς αγώνες, στις παραστάσεις των Αρχαίων Δραμάτων και στα Συμπόσια πριν και μετά το φαγητό. Ο Μεγαλέξανδρος την διέδωσε στους Ανατολικούς λαούς, αλλά εκείνοι δεν πολυκαταλάβαιναν από τέτοια και κράτησαν μόνο την είσοδο των τυμπάνων στο δεύτερο μέρος. Ήταν βάρβαροι οι Ανατολικοί λαοί, Συνέλληνές μου...
Δυστυχώς όταν ήρθαν στα πράγματα οι Ρωμαίοι, το μεγάλο αυτό έργο έπεσε σε αφάνεια και σιγά σιγά ξεχάστηκε.

Μετά από 17 αιώνες είχε πάει ο Μπετόβεν στο Βατικανό για να τους συνθέσει κάποιους ύμνους και ζήτησε από τους καλόγερους να ψάξει στα υπόγεια τους τις παλιές παρτιτούρες που φύλαγαν, για να τού έρθει καμία έμπνευση. Καθώς έψαχνε, βρίσκει ένα παλιό χειρόγραφο.
«Πώωω ρε, τι είναι αυτό εδώ;», τους ρωτάει.
«Δεν ξέρουμε», τού λένε οι καλόγεροι. «17 αιώνες το φυλάει το τάγμα μας, μάς έχουν πει ότι είναι αρχαίος ελληνικός πάπυρος αλλά δεν μπορούμε να το αποκρυπτογραφήσουμε».
Το εξετάζει ο Μπετόβεν από ‘δω, το εξετάζει από ‘κει, πού να καταλάβει; Γρι δεν έβγαζε...

Παίρνει λοιπόν τηλέφωνο τον Καραθεοδωρή.
«Φίλε, Καραθεοδωρή», τού λέει, «σώσε με. Έχω εδώ έναν αρχαίο πάπυρο και νομίζω ότι είναι μουσική αλλά δεν μπορώ να τον διαβάσω. Μόνο εσύ μπορείς να μού τον εξηγήσεις».
Ο Καραθεοδωρή όμως είχε αντιρρήσεις:
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω», λέει, «γιατί:
1ον, δεν έχω γεννηθεί ακόμα και
2ον, ακόμα και όταν γεννηθώ, θα είμαι συνέχεια απασχολημένος να εξηγώ την θεωρία τής Σχετικότητας στον Άινσταϊν».
«Είναι ντουγάνι», είπε ο Κωνσταντίνος για τον Άλμπερτ στον Λούντβιχ, καταλάβατε Συνέλληνές μου;

«Και εγώ τώρα τι θα κάνω;», κλαιγότανε ο Μπετόβεν - άλλο ντουγάνι αυτός που δεν ήξερε ότι δεν είχε γεννηθεί ακόμα ο Καραθεοδωρή.
Τον λυπήθηκε ο Καραθεοδωρή. «Άκου!», τού λέει, «Θα σε στείλω στον Μάντζαρο, να τού πεις ότι πας εκ μέρους μου και θα σε βοηθήσει».

Τηλεφωνάει ο Μπετόβεν στον Μάντζαρο, «το και το» τού λέει, το ίδιο παραμύθι. «Μάντζαρε, σώσε με, είσαι η τελευταία μου ελπίδα. Ο Καραθεοδωρή με έστειλε, μήπως μπορείς να μού εξηγήσεις αυτόν τον αρχαίο, ελληνικό πάπυρο που βρήκα και έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά; Αν δεν τον διαβάσεις εσύ, δεν θα μάθει ποτέ η ανθρωπότητα για αυτήν τη θεία μουσική». Είχε καταλάβει ο Μπετόβεν ότι κάτι μεγάλο υπήρχε στον πάπυρο!

«Για φέρε το να δω», λέει ο Μάντζαρος. Το κοιτάει, «αυτό», τού λέει αμέσως, «είναι η 9η Συμφωνία τού Ορφέα. Πού το βρήκες;»
«Έτσι κι έτσι», τού εξηγεί ο Μπετόβεν.

Κάθισε λοιπόν ο Μάντζαρος και έκανε ντικτέ, σολφέζ - πώς το λένε οι μουσικοί; - μία μία τις νότες και μετά άρχισε να τού γράφει και τους στίχους τού Πινδάρου.
«Άσε», τού λέει ο Μπετόβεν, «αυτά ούτε εγώ τα διαβάζω ούτε οι άλλοι στην Ευρώπη θα τα καταλάβουνε». Ήξερε ο Μπετόβεν τα μεσάνυχτα των Ευρωπαίων. Μην κοιτάτε που μετά διάβασαν τα συγγράμματα των Ελλήνων και ξεστραβώθηκαν.

Βρίσκει λοιπόν τον Σίλλερ, έναν φίλο του που ήταν ποιητής, «φέρε» τού λέει «ένα ποίημα, να βάλω σε μία καταπληκτική μουσική που έχω και θα σε κάνω φίρμα. Κάτι εύκολο όμως, κάτι με χαρά, να το ακούει ο κόσμος να το θυμάται».

Έτσι παρουσίασαν οι δυο τους το έργο και από τότε το λένε «η 9η Συμφωνία τού Μπετόβεν» οι Ευρωπαίοι. Γιατί δεν καθίσαν να ακούσουν για παπύρους και τα λοιπά ή και να τ’ άκουσαν, τα ξέχασαν. Δεν ήθελαν να τα θυμούνται, Συνέλληνές μου.

....


Αν το παραπάνω κείμενο σάς φάνηκε UFO, σημαίνει ότι δεν βλέπετε αρκετό Λιάκο στην TV. Γι αυτό δεν πάει μπροστά η πατρίδα μας, Συνέλληνές μου...

.